Alle inzendingen over ontnomen

toen je werd geboren groeide om jou een laag van spiegelglas waarin je zocht, naar wie je was want iemand had je innerlijk ontnomen de pijn naar binnen toe geslagen we drukken knuffeldieren door de kieren zalf en lentegeuren maar het verzacht niet diep in jezelf, vond jij ze zijn er, in je bloed tranen met een rode gloed iemand zong een…

mijn geboorteplaats is overladen door plekken die mij ontnomen zijn eens werden ze door dromen beschut alleen mijn benen kunnen mij nog vertellen wat mij ontlopen is als wandelaar puf ik…….. zoals ik door het bukken van mijn hoofd aan de regen denk te ontkomen, zal ik vergeten wat mij is ontfutselt…

In de diepste donkerste krochten van de mens begraven in de aarde ontnomen van betekenis waarde de hel die donderde zich voltrok het uiterste kwaad waarin vragen groter dan ons leefden Het Staat geschreven woord voor woord letter voor letter als geheimschrift een code dat nooit kan worden gekraakt Een besef dat in ons diepe…

Zij forceerden mijn geopende deur drongen binnen in mijn diepste ik legde bloot verborgen geheimen gelijkhebbend niets ontziend analyserend Mijn recht op een afwijkend gedrag een eigen ik levenswijze te profileren buiten de gehandhaafde norm te leven werd mij ontzegd als psychotisch zijnde Psychiatrische behandeling, de inrichting direct…

Jouw gezicht op een foto die ik vond. Lachend, terwijl jij daar levensecht voor mij stond. Te leven begon jij, te leven voor mij. De kilte verdween daardoor om mij heen. Een warme gloed ging door mijn lichaam van top tot teen. Die foto bracht bij mij veel te weeg. En even later was er een stilte die alles over steeg...…

ontnomen niet door eigen wil te vroeg gebroken mensen-dromen als rose bloesem op een lentepad gisteren nog paradijs vandaag verwaaid verloren rust zacht…

langzaamaan word ik er verdrietig van al die geluidsschermen en ondoorzichtige hekwerken ze beperken het kijkplezier en bovendien ontnemen ze mij het zicht op de seizoenen... zo krijgt straks ook het chronisch chagrijn vaker vat op de reiziger in de trein…

verscheurend was het afscheid het ging ook veel te snel ik wilde het niet eindigen maar het lot deed dit wel met vochtgevulde ogen kijk ik weemoedig voor mij uit zonder goede reden stapte jij ertussenuit zoveel geschikte dagen die jij kon vullen met je lach ik moet het accepteren dat je het einde eerder zag pijnlijk is de voortgang…

Ik nam je op mijn schoot vlak na dat je was gekomen door bloed en bloot zag ik voor het eerst je gezicht op het moment dat mijn adem werd ontnomen heb jij je opgericht ik nam je op mijn schoot bij de geboorte van je dood door bloed en bloot zie ik voor het laatst je gezicht op het moment dat jouw adem werd ontnomen…

gele stoffen ster op grauwe mantels gestikt vrijheid ontnomen…

Om wat hij denkt, om wie hij is Werd zijn leven hem ontnomen, Maar niemand die hem mist. Hier, op het bruine asfalt Stervend en alleen Achtergelaten door de wereld Die waziger wordt om hem heen. Zijn leven werd hem ontnomen En liggend hier zo alleen. Denkend; ik heb nooit echt geleefd En met die gedachten Gaat hij heen.…

In Duitsland heeft men Hitler lang vereerd En zelfs nog jaren na de oorlogsramp Bevindt zich heel wat aanhang in zijn kamp Alsof er al die tijd niks is geleerd Soms is men in gewoontes vastgeroest En anders haben wir es nicht gewußt…

Ik nam je in mijn schoot vlak na dat je was gekomen door bloed en bloot zag ik voor het eerst je gezicht op het moment dat mijn adem bijna werd ontnomen heb jij je opgericht ik nam je in mijn schoot bij de geboorte van je dood door bloed en bloot zie ik voor het laatst je gezicht op het moment dat jouw adem werd ontnomen heb jij je opgericht…

De wind heeft mij mijn wil ontnomen, Het water heeft mijn ziel, Het vuur heeft nu mijn mooiste dromen, De aarde bleef stabiel.…

Een glimlach werd aan hem ontnomen door die bittere traan die al hetgeen vertroebelt wat reeds was opgedroogd voor het door hem kon worden beweend. Hij is er aan ontkomen. De nachtmerrie van Auschwitz.…

In de warmte van het haardvuur zit ik mijn benen kruislings over elkaar Mijn pen krast de letters vormen zinnen vol warmte en vreugde vol vrijheid Ze hebben mij de warmte ontnomen ik ontsloot mij voor het koude Ze hebben mij de vreugde ontnomen mijn hart doorboord met een mes dansend in het vreugdevuur mijn bloed gedronken…

Zoals de golven gaan en komen, Komen en gaan, Den schoot van heur moeder, de zee, ontnomen Levenbelaân; Zoals de bloemenkindren komen, Bloeien en gaan, De schoot van heur moeder, de aarde, ontnomen Levenbelaân; Zoals de starren gaan en komen, Schittren en gaan, De schoot van heur moeder, 't heelal, ontnomen Levenbelaân;…

eeuwen oud, bomen omzomen het graf de dood heeft mij mijn leven ontnomen voor straf geen woorden vuil daar lig ik dan ongerijmd…

Is het iets wat jou ontnomen wordt, Of wordt het ooit nog weer terug gegeven.…

Gaandeweg een ontmoeting tussen zwartgeschilderde wolken en een veelkleurige regenboog viel een korte wonderlijke stilte toen een bloem haar knop opende om haar hart te tonen aan iedereen die de onschuld wilde beschouwen Op dat ogenblik werd zij geplukt uit eigen omgeving losgerukt om haar kleur alleen te vertonen aan enkele voorgeselecteerde…

Het heeft mij, mijn inkomen ontnomen, ja sterker nog, ik voel mij beetgenomen, ik groette iedereen altijd spontaan, en liet ze vaak zonder portemonnee verder gaan. Maar nu zit ik al maanden zonder inkomen, mijn zelfstandige baan is mij ontnomen, door regels die het niet meer lonen, om mij op straat te vertonen.…

De betrekkelijkheid van het leven heeft mij achterhaald gevangen in verlangen heb ik mijn tol betaald In de schaduw meegevoerd van teveel en materieel van er zijn of er komen het zicht op de essentie door mezelf ontnomen.…

Brokken van haar ziel lagen voor haar over haar bed verspreid wat eens een sponde van vlinderliefde was was het er nu een van spot en nijd tot hij haar hart had ontnomen zij had bloed geroken het was haar eigen hij had haar ziel gebroken.…

Alles wat was en zou zijn werd ons ontnomen. Alles wat was werd tot niets gemaakt.…

Jaren voor de vraag was hem het antwoord al gegeven daags voor het moment was hij al aan het beven drie seconden voor de flits was de donder al gekomen dertig jaren voor zijn dood was zijn leven al ontnomen…

enkel wat rafels gloeien nog ooit voelbaar toen het tastend woord een uitweg zocht tussen bevangen muren het zicht ontnomen het licht zo vroeg gedoofd…

In de ban van 't veel te kleine kistje omarmd door 'n witte bloemenzee vermengd met tranen over het lot van 'n ziel die ons veel te vroeg ontnomen werd rest mij niets dan kippenvel…

Haar eer is haar ontnomen. Ze heeft zich sterk vergist, het was geen paradijs. Ontnomen is haar eer. Hij heeft er mee gestreken. Haar trots gekrenkt als door een vlammend zwaard. Haar kracht komt weer. Het mes zal zij ver steken. Straks ligt hij keurig opgebaard.…

Wat is nog de zin van het leven als er enkel kou en verderf voor de achtergelatenen is overgebleven wat is nog de zin van het leven als de warmte is ontnomen er geen gezamelijke momenten meer komen wat is nog de zin van het leven als juist de ons zo dierbaren in de armen van de zwarte gedaante worden gedreven zij niet terug kunnen…

Het leven Werd jou ontnomen Heel bruusk Onverwacht Maar bij ons Laat je achter Een heel verhaal Vol herinneringen Nooit Zullen we je Vergeten Je bent In ons hart.…