Alle inzendingen over ontreddering

Wij die elkaar tot bloedens toe op alle zwakke plekken kwetsen, wij beiden zijn ten langen leste de onbesliste vete moe. Het laatste licht faalt in het westen, mijn lieve vijandin, zie hoe ik mij van wapentuig ontdoe; dit is uiteindelijk het beste. Het heeft alleen zo lang geduurd: de bitterheid waarmee wij streden heeft voor ons alletwee…

De ontreddering van soortgenoten, het recht op leven en voor wie dat dan wel gold.…

is er ontzetting, verbijstering en paniek iedereen hield met afgrijnzen de handen voor de mond overal lagen mensen als lappen poppen op de grond aangereden door een gek die niet meer was te stoppen Nu vragen wij ons af wat heeft deze man bezield met z'n zinloze act heeft hij zes doden op z'n geweten en vele gezinnen vernield en in ontreddering…

werveling van zucht gekeken door mijn kinderogen was je een sterke vrouw in jongheid van leven vader was geestelijk niet sterk maar jij had de veerkracht in jullie grootse liefde wisselwerking kwam in jullie leven in geest van Alzheimer werd je gevangen het was net dat vader jouw vroegere kracht overnam – hij moest ook wel in alle ontreddering…

het beeld van krullend lenteblad wat zich laat strooien over het aardse donker en het ultramarijn wat in glooiende ogen spiegelt als oceanen, zo diep verzonken, laat zij zich wiegen in zijn golvend getij klotsend tegen zilveren hemelpoorten Hij is de dief van haar droef verleden Hij is haar lief die doet vergeten dat zij ooit in ontreddering…

ik wil je niet missen waar de zee het strand verlaat de duinen mij het zicht ontnemen in de ontreddering die mij verstaat ik zie jou nog in de golven waar de branding mijn lippen hebben gekust en het opspattend schuim de liefde tussen ons verstond toch mis ik jou, ik mis je in de nevel terwijl ik met de hond jouw silhouet ontwaar tussen…

Maar woede onrust en pijn zijn ruim zijn deel ontredderen ons evenzeer. Dicht bij elkaar maar gescheiden door een muur van glas waarin geen poort, gaan hij en wij onzeker aarzelend, in onze eigen werelden voort.…

Spanningen en wanhoop in mijn lijf en geen enkele uitweg kunnen vinden zodat ik steeds verder in ’t diepe drijf en duisternis mij tracht te verslinden Spanningen en verdriet in elke spier en verkramt mijn levensdagen leiden alsmaar maar in mij de gruwelijke pijn en die vreselijke drang mij te snijden Spanningen en ontreddering in mij…

Ontreddering? What the fuck, business as usual, toeteren menselijke ondersoorten. De jakhalzen likken het bloedgeld van hun besmette klauwen, infantilisering is het boze toverwoord. Iedereen heeft recht op zijn eigen fopspenen: olympische spelen, WK voetbal, judoka's, geef het volk brood en spelen.…

De Boeing schokt en draait, scheurt open en valt dan in een pijlloze diepte, van heel hoog naar heel diep, op een onbekend, onherbergzaam terrein, vol armoede en arme gewassen, vol stenen en totale ontreddering.…

Angst voor de angst die heb ik niet Die ken ik wel, maar dan even Heel even Bang ben ik ook niet Ken ik wel, maar dan even Heel even Werk aan de winkel is geboden Velen wisten niet wat ze deden Heel even VOLT van 3 naar 2 zetels Dassen en Koekkoek nog in de kamer Heel lang Mijn energie, voltage is hoog Om de wereld, om Europa, om…

waarom ,het is daar een ijzingwekkende discussie gehuld in rook Ja de bloem op de radar viel weg Wat overbleef waren verkoolde lichamen,gesneuvelde dromen,gevallen speelgoed Tussen de zonnebloemen van de Oekraiene Bloemen groot en hoog met grote zwarte harten als zonneeclipsen met gele bloembladeren Als zwarte sterren omrand door vuur,chaos en ontreddering…