Alle inzendingen over oorspronkelijke pad

zo nu en dan een glimp zien van hoe leven oorspronkelijk bedoeld is een flits in een toekomst van samenleven in vertrouwen delen in gerechtigheid ---------------------------------------------------- uitde gedichtenbundel "tot leven geroepen" uitgave in eigen beheer www.aukjewijmagedichten.nl…

bij het maken van je portret viel op hoe vaak ik in details het bijzondere kon uitvergroten van het kuiltje in je kin tot je ogen met als uiteindelijk resultaat dat wat Picasso had kunnen maken ik alleen volbracht in de tijd het oorspronkelijk beeld voor ogen…

En was oorspronkelijk niet elk beeld van jou te teer voor woorden later zou ik je schaduw bedekken beschermen tegen licht breekbaar is mijn adem nu als ooit de klank van ons geluk tussendoor was er het leven samen en intens.…

Men deed het al in eeuwenoude tijden, Het was dus geen oorspronkelijk idee, Maar opa krijgt nu weer van alles mee, Wat men lang niet meer deed bij overlijden. Er worden zelfs mobieltjes ingepakt: “We hebben binnenkort wel weer contact.”…

hij liet mij hernieuwd, verborgen leven zien, waardoor mijn oorspronkelijke krachten niet meer verdwenen. Dank je wel, Peter…

Bodem in beroering, nacht maakt plaats voor dag en dauw geeft de ochtend weemoed. Een brede gloed rolt zijn oranje loper uit en kleurt een nieuwe morgen. Onder het treurgeboomte twee vroege zielen de hond voorop, geestdriftig in galop en hij – misschien een dichter – vol gedachten door het park. Het eerste licht maakt weer geluiden en in…

Er zit een pad op mijn leven een grote onwrikbare pad die opeet wat ik wil vergeten, opdat de schuld niet ontsnapt. Zo vet en vervuld het verleden, zo nietig de pijn van de dag, b.v. dat ik je lichaam wil strelen, maar niet bewegen kan. Goedenacht.…

Het is donker aan de linkerkant een muur rechts de sloot en ver weg hoor ik brommers rijden, die opdoemen aan het eind van het pad en me vangen in hun licht het geluid wordt hard mijn kloppend hart drukt zich dicht tegen de muur nog even en het is voorbij Ze stoppen…

Als de temperaturen stijgen, krijgen de padden trek na maanden van onthouding, eenzaam in de drek. Ze gaan 's nachts op pad naar meertjes, poelen, vennen om voor nageslacht te zorgen en elkaar flink te verwennen. Met velen tegelijk bereiken ze hun geliefde stek, met lentekriebels in de buik, men noemt dit paddentrek.…

ik ben het pad ingeslagen waar mijn herinneringen lagen terwijl mijn voeten lopen gaat het hek verder open op dit punt in mijn leven bleven oude wonden kleven was er zo ontzettend veel pijn om dingen die niet mochten zijn dat wat ik ooit was voelt als een moeras waar ik zoek naar een hand terwijl ik zink in drijfzand hoe kan ik leren…

Het pad dat je neemt is het pad dat je kiest, de dag dat je aarzelt is de dag dat je verliest.…

sla het boek weer open de dagen vliegen voorbij te lang was jij gesloten te lang het verhaal in mij waar gaat de ontknoping naartoe soms is het een sprookje maar vooral een bitter traan de geest is moe voldaan de weg is nog lang het pad onder zon sterren en maan…

brandt Openrijt De hitte niet vermijdt Het splijt Op het netvlies De mooiste illusies Innerlijk verscheuren Door wat kan gebeuren Zonder ooit te weten Geweten geeft advies Zonder ooit te kennen Rennen voor verlies Zonder ooit te ervaren Verklaren niets precies Zonder ooit te betreuren Wat niet kon gebeuren Afscheid Geen spijt Het pad…

het pad is bezaaid met platgetreden wormen van de populier de zon komt op en droogt het bloedig schouwspel…

nog weet ik de weg zie aan bomen waar de zon is opgekomen heb drijfzand ontweken heel verleidelijk maar de gevaren niet vergeten net als kleine lichtjes die soms de richting wijzen gelukkig kon ik ze ontwijken ik voel mij niet alleen het hele bos staat om me heen alleen het pad dat er nog was is weg…

Het pad voert urenlang omhoog bijen zoemen, vlinders vliegen af en aan de wilde bloemen geuren pronken in het zonnelicht weldadig is de eenzaamheid hier vind ik mijn eigen ik zo onvolmaakt, zo verwrongen gehavend door de jaren heen mijn lichaam piept en knarst de stilte vermenigvuldigt zich doet pijn aan opgelopen wonden die ik al te…

Mijn pad zal ik alleen begaan. Als een meeuw in de lucht zal ik zoeken, naar de vissen van hoop en geluk. Tot die tijd zal ik lopen op blaren, blikken negeren en weten dat dit pad mij leidt naar een pijnloos bestaan.…

je bent een woud nog onontgonnen ik ben de reiziger die de paden mag maken waarlangs je zult gaan reizen naar ongekende verten met de vader van je kinderen ga maar leef maar het is zo voorbij…

je bent een woud nog onontgonnen ik ben de reiziger die de paden mag maken waarlangs je zult gaan reizen naar ongekende verten met de vader van je kinderen ga maar leef maar het is zo voorbij…

Het pad is verlegd, kronkels verwijderd rechte paden zijn opnieuw aangelegd. Voetstappen zoeken naar nieuwe sporen de oude van gisteren, zijn nog onderweg naar morgen.…

Onzichtbaar voor ieder ander Beloop ik mijn zelf gecreëerde wegen Ontworpen en ingekleurd Met zwart bloed en rode stenen Tijd ben ik verloren in de ruimte Die is ontstaan bij het maken Van alles dat nooit heeft bestaan Lang gewacht en zoekgeraakt Grenzen verdampen in de lucht Bij het trekken van verbanden Tussen wat ooit is geweest en…

Op alle paden heb ik geluk gevonden boven verwachting. Verlichte geesten, schitterende lichamen, prettige goden. Zag ik geliefden, gelukkige genieters van de ontmoeting. Met idealen van goddelijk gehalte, onsterfelijk lief. Ik zit in hart van hemel tussen gelukzoekers.…

Er was een pad die reuma had en last van eksterogen en door dit euvel had zij al een tijd haast niet bewogen. Maar zo een pad wil ook eens wat en heeft ook zo haar driften dus ging zij driest en onverwijld op 't paddenpad staan liften. Zij stak haar paddenteen omhoog ondanks haar pijnlijk eksteroog en op haar pad ging zij op pad.…

Het Noorden is in opgewonden staat Het gaat over een wandelpad voor vrouwen Die het alleen bij dames willen houen De VVD krijgt het daarvan te kwaad Toch roept het hele platteland en Stad Nait soezen meer, moar doun dat 'Pottenpad'. ----------------------------------------------------- In de Provinciale Staten van Groningen is onenigheid…

Als donker, donker, donker wordt het pad dan loop ik wel eens als een kind dat zoekt: ik weet nauw nog waar gij ging en trad met mij: dan loop ik, enkel, als vervloekt een man, van schande, harde smaad gebogen, bang voor de nacht het donker en mensen mededogen.…

op het pad een katje van de populier vertreden…

Ik heb het wel gehad en volg eens een geheel ander pad heb veel bereikt en ben tot de slotsom gekomen dat niets is wat het lijkt je kunt wel blijven dromen maar het leidt nergens toe, dat lijkt een treurige conclusie vooral daar ik overal de zon in zie maar dromen komen spontaan en wijzen mij een weg waarvan ik zeg hij is mooi en goed…

Ik drink mijn dagen weg, de werkelijkheid hoeft voor mij niet meer. Ik blijf zweven tussen dag en nacht, de dagen vervagen in een grijze mist. Ik slik mijn geluk, wanneer ik dreig te verstikken in de mist. Nu hoeft het niet meer, ik heb mijn weg gevonden.…

Het pad maakt zich vrij, vrij om verder te gaan. Samen met jou aan mijn zij, ik hoef niet meer stil te staan. Mijn volgende stap kan ik weer zetten, mijn volgende stap naar nog meer geluk. Voor mijn verleden hoef ik geen stap meer terug te zetten, want dat pad is stuk. Nare gevoelens zijn heen gegaan, dat pad is gesloten.…

In vrijheid steekt een pad de weg over en haalt dan de overkant.…