Alle inzendingen over opbreken

Moeilijk, nee kunnen zeggen kan je opbreken. Nooit nee kunnen zeggen kan je breken. Breek dus met de gedachte dat nee zeggen fout zou zijn. Wanneer je nee hebt leren zeggen, doorbreek je de lijn, van voor jezelf te kiezen!…

ik ben zo zeker, maar ik twijfel ik heb je lief, maar weet niet hoe ik zit vast, zonder routekaart alweer en onprettige spanning hangt als mist voor mijn liefde mijn buik gevuld met vlinders en vleermuizen…

Echt Ik wil Jou wel Zien Maar Ik wil Niet meer Aan staan Echt Ik wil Jou wel Ontmoeten Maar ik Kan het Niet meer Het constant Aanstaan In het Bij zijn Van anderen Breekt me Op…

Nu echter zou je dat wel eens goed kunnen opbreken, in het strafbankje zou je terecht kunnen komen, wanneer je met minder in de schijnwerpers komt.…

Loom septemberlicht, Warm voor de tijd Van het jaar - Op de grens Van het najaar Dat te wachten Staat nu de zomer Haar tenten Hier bij ons Aan het opbreken is, Beneden op het Terras met uitzicht Op de eeuwenoude Toren waarin de Eeuwen voorgoed hun Intrek hebben genomen, Sta jij frites Te bakken in je Eigen tent…

straat tot het uiterste gedreven hier wordt geschiedenis geschreven De top bewaart afstand men wil geen chaos in het land De echte mens De echte arbeider vechten vanuit hun duurbevochten moraal tegen onrecht van het machtige kapitaal De strop om de nek de mens die mag niet spreken dit gaat scheuren in een land en de mensheid opbreken…

matigheid is voor hem een ijdel woord eet niet de hoeveelheid beleefde honger overvol bord beladen met smakelijke spijzen bewaakt hij met argwaan en achterdocht vork en mes in gewelddadige aanslag happend, malend, verterend en smakkend werkt hij zich door de bereidde etenswaren van alles méér dan een graantje meepikkend om te eindigen in zuur opbrekende…

weer is het goede vrijdag de dag waarop christenen de kruisiging herdenken kranten verslaan lijden als hamburgers uit de quick tweeduizend jaar later herinnert zich niemand nog dat nieuws wordt niet herhaald door tijd verkaald en eigen aan de mens gaat hij verder als zwerver in een luxe bed ooit zal het zuur opbreken een spons…

als ik opbreek en wakker word in een nieuw maar ontworteld bestaan, zal de schaduw weer naast mij staan en ook onder de zuiderzon zal het hart weer te rade gaan met wat het ervoer en misdeed.…

Zoals de zwoele kalme zee haar golven verplaatst Zo wil ik dat mijn ritmische bewegingen tegen jou aan In je deinende borsten worden weerkaatst Je gehijg als windvlagen langs mijn haren Je gekreun als golven die tegen rotsen opbreken Mijn handen die jouw lichaam bevaren Langzaam voelen wij een storm opsteken De golven worden groter, ruwer…

Zeven dagen zonder enig teken, gaat dit mij opbreken? Een paar mooie dagen gingen snel voorbij, maar jouw vertrek kwam zo snel dichterbij. Voordat ik het weet ben je gevlogen, zal ik ze moeten missen, je mooie ogen. Ik probeer te beginnen met aftellen, in de hoop dat de tijd gaat versnellen.…

wie maakte tijd voor vuige aanval? hij! da’s adolf jozef poetin, wereld war head; met mensenlevens maakt hij oorlogspret en dode Oekraïners op een rij vernietigt steden, huizen, mensen, vee en lacht minachtend, maar het zit niet mee…