Alle inzendingen over pijn

Mijn hart bonkt in zijn ogen blinkt mijn pijn. Uitgebalanceerd. Op het randje slaan stresshormonen op hol. Hij zit me op de hielen; ziet mijn gespannen spiegel: deadline bereikt. Op de top van de pijn valt hij genadeloos subtiel erkend aan.…

zelf maar uit wat pillen erbij dan kan je weer vooruit Pijn altijd pijn hoe zou het zijn zonder pijn te zijn…

spreid en vanuit veilige hoogte de pijn aan mij voorbij laat gaan…

Pijn maakt je wezenloos het laat je achter als een schim van jezelf.…

De pijn van "zijn" zal altijd overheersen de pijn van verdriet eveneens de weemoed van wat ooit was is ineens weg, nooit meer goed. De pijn van onzichtbaar verdriet zal altijd om hen heen hangen als een doorzichtig voile waar geen traan doorkomt.…

Ze willen in het ziekenhuis graag weten Welk cijfer ik wil geven aan mijn pijn. Wel wetend dat het subjectief zal zijn, Want pijnen zijn nou eenmaal niet te meten. Stop daar nou mee, is mijn ultieme wens, Aan pijn, maar ook aan vragen is een grens.…

De ondraaglijke pijn het intense verdriet is zo reëel wordt soms teveel het voelt niet goed roept om warme gloed Dan komt de ommekeer verdwenen is het oude zeer je ziet weer een horizon wist niet dat het nog kon er zal altijd weer licht gaan gloren als een nieuwe dag wordt geboren en de zon je weer verwarmt die je wezen omarmt dan…

En dan plonst waanzinnige pijn in zacht zalvend water. En dan weer het kind, papa papa! visvrij visvrij!…

Pijn, hoe breekbaar is de mens. De grens van de pijn kan onverdraaglijk worden bij overschrijding. De bevrijding van het venijn roept om een tijding dat de medicatie de mens helpt; en een operatieve ingreep de fysieke gevolgen van de beperking stelpt. Pijn de raadgever voor een beter leven. Een andere kijk op jezelf kan verlichting geven.…

Wanend in duister woud struikelend, Door doornen gestoken Zout van tranen Ga ik door richting uitweg Wetend dat het pad nog lang is Om jou te vergeten…

De pijn, die bij een blaasontsteking hoort Is met geen andere te vergelijken. Als ik mijn pijn-top-tien eens ga bekijken, Is dat de pijn, die echt het hoogste scoort. En heus, ik stel me absoluut niet aan, Bevallingen heb ik pijnloos doorstaan.…

Traan na traan Dag na dag Pijn Diep vanbinnen Altijd durend Sluit het op Hou het vast Lijd eraan Maar kan het niet zeggen Want, ik wil je niet kwetsen Ik wil je niet kwijt…

Tranen van verdriet Om een liefdeloos huwelijk Omdat jij bleef verlangen naar Die ene…

hier staat het leven daar ligt de dood puinhopen beven zand kleurt rood om het even Palestijn of Jood woede en verdriet begraaf je niet in het beloofde geroofde land het land dat brandt…

om het weer kun je niet heen het komt zoals het komt de wind heeft geen wil de regen geen eigen regie het weer doet gewoon wat het doet het is hooguit de oude die het voelt in zijn pijnlijke knie…

Waar is geen honger, leed of pijn? Wil men nog met weinig tevreden zijn? Waar is geen oorlog, geen geweld? Wie helpt nog zonder geld? Waar zwijgt men over een ander spreekt men geen kwaad? Is er nog vriendschap en groet men op straat? Zelfs het dierenrijk en de natuur zijn verstoord. Omdat de mens houdt van geld en van moord.…

Met in jouw ogen de pijn: ‘ Ik wil hier niet zijn.’ Van een afstand keek ik naar jou mijn zoon en voelde de pijn, die jij daar voelde. Het theater van het leven. De maskerade van het zijn. Ik voelde jouw pijn In mijn moeder zijn.…

Valse plooien Tussen plooien van emoties waarin zorgen waren verborgen bewoog zacht een sluier heen en weer zag soms de realiteit niet meer nam alles goed in ogenschouw het een en ander glad gestreken bleef hier en daar een valse vouw de diepte kreeg ze niet meer glad de spiegel echter zei het ware deed me openbaren en ervaren dat…

Als leegte pijn doet rauw schuurt over de ziel ligt eenzaamheid op de loer leegte doet pijn wanneer het bezit van je dreigt te nemen soms is er gebrek aan een goed gesprek of aan iemand die recht kijkt in je ogen en oprecht vraagt hoe het met je gaat dan blijkt dat je eenzaamheid kunt delen het kan werken als helende balsem sta even…

muziek uit vele kanalen mengen zich tot een band die vol overtuiging mij in banale dromen vind geshockeerd door wonderen verlaat de slaap mijn verfijnd geweten dat door alle mazen van een normaal bestaan mij als een enkeling plaatst in het kader van een vreemd individu vaak prijs ik me dat ik geen standaard belofte van mijn ouders…

De regenboogforel ervaart zelfs pijn en blijkt dus een gevoelig dier te zijn. Da’s voor de vissers toch wel even wennen. Dus wie een visje aan de haak wil slaan moet weten dan een wreedheid te begaan.…

Zij schreeuwen van verdriet, pijn en ellende... Ze zijn enorm bang, om gek te worden van hun pijn. Woedend van verdriet. Wat te denken, van de tranen, te delen? Daarvan word je stil en liefdevol.…

Afgewezen zijn, doet pijn... Ik raak mijn verleden kwijt om mijn toekomst te winnen Zie het ontluikt zich als een roos Ik laat geen traan meer vloeien, want ik zal nog bloeien...!…

Het is vier uur ‘s nachts Ik sta op Ruik weer die geur Die zet m’n wereld op z’n kop Stierend stuif ik binnen Met de angst in heel mijn lijf Discussie komt op gang Zijn kamer de plek waar ik even blijf Ouder zijn van een puber Doet zo vreselijk veel pijn En toch dat hele lieve kind Is helemaal van mijn Op weg naar zijn volwassenwording…

Nu ik kwaad ben wil ik zout in je wonden slaan, je kwetsen, je liefde wegketsen, vermorzelen, vertrappelen, vermoorden, dan wil ik de pijn die ik voel naar jou smijten. Alleen komt het nooit zover. Enkel de elegante aanloop.…

mijn hand kruist de vier windstreken terwijl mijn stramme benen op de versleten plank pijnlijk wenen de ogen verstard gericht op een beeld van verbeelding aan wie ik mijn verloren hoop met droge tranen schenk de geur van een gedoofde kaars is als balsem voor mijn pijn in dit moment van alleen zijn…

het rode zwart van oude pijn verscheurt het hart van wie niet zijn met trager bloed dat zwaarder stroomt dan zoet dat nog van leven droomt ontsteekt de vlam die gaf en nam de rode gloed die nooit meer kwam…

Ik sta aan de rand van het ravijn, nog even, dan is het voorbij de pijn. Nog even, en dan is alles voorbij, dan laat ik mijn hart voor altijd vrij. Ik twijfel nog heel even, zal ik het allemaal opgeven? Het doet allemaal zo'n zeer, ik kan gewoon niet meer. Ik kan niet winnen van die pijn, waarom moet het toch zo zijn?…

Eén ding weet ik zeker dat leven zonder jou pijn doet.…

Meer een doekje voor het bloeden Daar kwam het op neer Het moest mij erger leed behoeden Kwetsend des te meer Loze woorden leeg en hol Om er maar vanaf te zijn Eisten toch hun zware tol Vertrouwen broos en klein Wanneer ik vroeg: "Schat is er iets?" "Je bent vandaag zo stil" Hield jij je mond en zei dan niets Je bleef dan koud en…