Alle inzendingen over plons

Gaandeweg denk ik steeds meer aan jou of eigenlijk aan ons hoe we samen liepen in de kou hoe wij “plons” in de gracht vielen onze ogen waren teveel op die van elkaar gericht kletsnat waren we eenmaal op de kade wreef je rillend met je handen over je betoverend mooi gezicht maar dat was toen dingen die je nog eens over zou willen doen…

Ik drink water naar zee pleng en plons tranen blus de branding bloot. Werp zand in de golven schuim al mijn kragen af. De horizon is geen dorst die ik zal kunnen lessen. Strooi alle krachten murw mok en mors scheutig energie laai dan de laatste vuren op. Ik zwem dit lijf aan flarden steeds dieper het leven in.…

Met een zachte plons was het gezonken. Daar lag het, onbereikbaar, onzichtbaar. De kikker hoorde haar verhaal aan. Hij kwaakte voortdurend instemmend een ouverture van liefde en verdriet. Hij wist van de prins geen kwaad.…

Een trilling van lucht Strijkt door je blonde lokken Innige omhelzing door de wind die je meeneemt op een reis vol avonturen Eeuwig zou het mogen duren Fladder met vlinders Plons met de kikkers Duik in het hoge gras Waar de tijd een overmoedige was Hap naar luchtbellen In een dans met kogelvormige vissen Wieg met de bomen Laat je…

Thuisgekomen badkamer en toilet niet meer vinden en zelfs verdwalen maar met een opgeruimd hoofd vrijwel leeg alles weer verdragen Zelfs het geblaf van de honden het krijsen van vechtende katten zingen van vroege vogels in het licht van de nacht Hoorde Roodkapje snikken om het snijden en dichtnaaien van de grote, boze wolf schrikken bij de plons…

" En zijn we aangekomen, dan nemen we een plons. Want dit hele kleine eilandje is helemaal van ons. Het is op geen kaart te vinden en is echt van ons twee. Ons eilandje van liefde, "kom ga je met me mee?"…

de wegen van de wereld zijn soms wel ver niet zo ver is de weg naar ons een brug die men dan bouwde werd gevoed door met de plons de werelden vertrouwde een vlucht van zwanen zwierend de schemering omlijst hetgeen je zag die nacht mooier alles dan het lijkt maar wat wat wacht in het bos ruikt het kabouterig smeulende geuren dringen binnen…

Een waterjuffer daalt geruisloos met zacht vibrerende vleugelslag gracieus in de warme zomerdag naar een vijver met fijn eendekroos pluizig kleine bollen drijven broos het water gaat rimpelend overstag ze dobberen onder moeders gezag de zorg voor het grut is weergaloos Plots stort een rover met een plons sierlijk zeker uit de hemel…

De avond in de boomgaard groen de plons van ratten in de grachten en wat wij mateloos verwachtten was woordeloos en somber tussen ons. De netels geurden bitter in de grachten en droegen zachte bloemen wekenlang en men lag slapeloos men lag beschaamd te wachten hoe schuw wij waren en hoe kwetsbaar toen.…

Geheel gewichtloos val ik open, plons! omhoog! in ons heelal! Ik laat mij dragen door de almacht van wat ons zuivert en verbindt, voel mij geborgen in de veerkracht van mijn ziel die springt eer zij bezint...…

De badmuts wordt wat strakker nog getrokken De spanning stijgt, ze staan nu op de blokken En één en twéé en dríé en stárt en plóns! De armen molenwieken in het water De camera die zwenkt van baan naar baan Het kookpunt wordt bereikt: au bain-marie Wat zijn ze watervlug, vooruit, wie gaat ’r Nu winnen, ach, wie tikt het eerste aan?…

Dit kan niet opgetild, of heel het uitspansel gulpt plons naar god, gebogen als hij raakte over haar die tot de rand zich durven vullen wou met ja. Toch moet het uit de droom gered om te bestaan.…

Met ziedende hand sloeg de hemel de nieuwe stad en de enorme toren uiteen, de Hangende Tuinen vlogen Vertrekken werden vliegtuigen en tapijten met gedekte tafels landden ver weg in de lange zee Een zware regen van kamers vormde met een plons een hemelhoge bergrug De mensen uit de Toren verspreiden zich in vijftig talen en vochten om…

Het avondrood lost op Tot een effen gewelf Het zwart weer breed uitgesmeerd Op het palet van de tijd Jouw stem brak op de dijk kaatsend over mos Dook met een plons Plots verzwolgen Slenterend langs de haven Vond je niets meer in de buidel Jouw paspoort verloren De lidkaart van de salsabar De foto van een ver lief Wind had jouw sjaal…

mijn voet verzwikte omdat ik nooit toegaf aan "niet kunnen" en het elke keer gewoon wéér flikte Waaróm zou ik niet op dat randje lopen ik was toch goed in evenwicht bewaren toch is het me vele malen overkomen want op die leeftijd kende ik geen gevaren En dan dat hele kleine slootje dat voor mij nét iets te breed leek te zijn met een plons…

Daar ging ze met een forse plons te water ze had de zenuwen van te voren, dus niet later. Als een mes, scheerde ze door het bad alsof ja alsof ze het diploma al op zak had! Vier banen gekleed, zelfs met een jas ze deed het alsof het dagelijkse kost was. Eventjes was ik haar kwijt, mijn kleindochter die prachtige meid.…

Dol ben ik op het stille water, de diepte die je vermoedt de plons als je een kassei over de reling gooit. Ik wil duiken in haar duisternis, de bodem strelen een minuut de adem ophouden en dan drogen in de hoogtezon.…

straat Stil zat ik aan de vaart te staren naar een oude jutezak En naar zeven forse stenen ik voelde mij niet op mijn gemak Toch moest ik die dag beslissen over het zacht miauwend stel Het is u vast ook overkomen enfin u snapt het zeker wel Ik heb de zak gevuld met stenen terwijl de poesjes droevig zongen En ben toen met een luide plons…

cellen waarin rollen veelal grijs getint of zo de gezetene bemint zacht en lieflijk bedrukt, nadat de stoelgang is gelukt, het strijken ondersteunt soms in vaart, met haastige spoed doch vaak, zo niet steeds meer, nadat er eerst hortend en stotend lijfelijk is gekreund op wat in donkere kleuren met een plons…

En één en twéí en dríé en stágt en plóns!…

De bruid van de bons is zojuist met een plons in een stinkende beerput gevallen. Ze kruipt er weer uit en de kletsnatte bruid wil het huwelijksfeest niet verknallen. De schoonheid is blond, echter bruin van de stront en hij vraagt, hoe dit zo kon gebeuren. Ze klaagt steen noch been en omhelst 'm meteen.…

grauw kleurt het water van de stinkende stadsgracht onder haar terwijl regendruppels kringen laten ontstaan op het kalme wateroppervlak waar dode bladeren stil op wegdrijven helder rood met wit glimt de reddingboei die naast haar voor het grijpen hangt aan de brugleuning bevestigd met verweerde roestige haken luid klinkt opeens de plons…

's Wilde vlucht - een sprong - 'n haartje scheelde 't maar - een plons - de rat dook in 't water of de duvel 'm achter aan zijn hielen zat.…

Ineens hoor ik een plons, en zie zijn hoofd boven water komen, "hij liep daar net toch nog, of ben ik aan het dromen!" Ik sprong op uit de stoel, rende naar hem toe, "jochie wat doe je nou?" en stak hem mijn arm toe.…

bevrucht Zodra je binnenkomt, lees ik jou Delphine voor jij schiet in de lach, vervolgens in mijn hart Mijn laatste zucht voor jou bewaard, een kus waarvan jij zegt dat het smaakt naar meer me opnieuw tot leven wekt, als in een strip waarbij een wolf zwalpend naar het water buigt dorstig met een buik vol stenen en geduwd door Roodkapje met een plons…

Met een grote luide plons vielen wij beiden plat voorover ongelogen daar vielen wij poedelnaakt in de heldere beek, de vissen waren op slag echt naar alle kanten weggestoven wij naakt liggend in 't heerlijk heldere water zagen bleek.…

Hoor je de plons in het zwarte meer? Zijn vuist slaat vergeefs in het water neer En de golven klotsen in zijn mond; Drink! Als je drinken zo lekker vond. Luister, zijn stem is al zwakker gaan klinken: ‘Maria...’ Ja, jongen, ik laat je verdrinken, Sst! Nog eenmaal zijn stem in de wind: ‘Maria... vergeef me... en zorg voor...’…

Een plons, de spiegel rimpelt, vissen glijden reeds rond de haak. Ze zien het wel, happen nog niet. Geduld blijft een schone zaak. De visserman zit er rustig, draait een shaggie met één hand. De andere omklemt zijn hengel, het water trilt, 't wordt interessant. Een karper kan zich niet bedwingen, om te snoepen van de made.…

De laatste straal zonlicht gevangen in een ogenblik Het eerste druppeltje verkoelende regen na een hittegolf De plons in zee na een lange periode aan tobben De tijdens het in de ogen teruggekeken worden ontstane klik Het huilen naar de maan van een eenzame wolf De hersenen voorzien van velen lobben Gedachten aan iemand van vroeger en je loopt…