Alle inzendingen over post restante

Vandaag werd ik door Rutte opgebeld Over geruchten in de wandelgangen Dat ik bereid was Weekers te vervangen Ik heb geaarzeld maar hem toch verteld Dat ik voorlopig op mijn post moet blijven Wie moet er anders al die versjes schrijven.…

traag rookt het vreugdevuur zijn grijze chaos in de rode zee van de chinese rol het dauwt en waar je stapt plakt het restant van kleuren en illusie aan je schoenen vast de honden trekken in hun angst om weg te komen van deze voor mensen toch wat bizarre restanten uit hun dromen donker heeft oudjaar een barmhartig ogend gezicht…

Veel post versturen heeft ook zijn bezwaren, Want als je dikwijls aan de zegels likt Wordt je gestalte lelijk aangedikt, Iets wat ik aan den lijve heb ervaren. Nu ben ik anorexiapatiënt. Ik braak na elke brief die ik verzend.…

U die met ons Door diepten Bent gegaan Verzekert ons dat Wij aan het eind In Uw licht mogen staan Bert, Nuis, 10 juni 2012 Een post-depressie gedicht…

Een week ben ik ertussenuit gegaan, Van mail, tv en post bleef ik verstoken. Maar verder heeft het mij aan niets ontbroken, Ik raad het iedereen van harte aan. Vandaag ook geen gedichten.nl, Ze redden zich daar zonder mij ook wel.…

pijn in elke gekraakte vezel splinters persoonlijkheid gedrenkt in liefdesdrab als in een poel van drijfzand dwalend tref ik vanzelfsprekendheid op de belt en schamele restanten van een verheerlijkt liefdesbeeld ach ik laat ze maar denken dat het verbloemt…

Ben niet van plan voor zoete koek te slikken Dat ik met reeds gebruikt (?) toiletpapier Mijn te verzenden brieven straks versier, En dat ik aan die postzegels moet likken. Ik denk dat dit voor fakenieuws door moet gaan, Want volgens mij zit er een luchtje aan.…

Gedreven vanaf de start tot de meet Wat heb ik van die renners genoten Peter Post, een ware wielerprofeet…

Posts op de zijlijn: geen roem in 't verschiet.…

heb de stoep weer schoongeveegd restanten van het feest in grijze afvalzakken mijn goede voornemens kreeg ik nog niet te pakken in opgeruimd flonkert nu iets meer dat sfeer geeft aan normaal het sprankje hoop dat dit jaar anders wordt het roer gaat om nu helemaal…

Met een blik van hier ben ik Handgeschreven brieven zullen mij niet kisten Flinke baard en knopenrijk Vele straten Soms een dijk Met volgeladen tassen Bundels post, pakketjes Soms ook nog huis-aan-huis Lente.…

om niets waait hier de wind in alle uithoeken geen torenhoge schulden lasten van restanten in spiegelglas gevatte landschapsparken noch wolkenvelden die heinden in verten oplossen met overdrijven hier in die zilte leegte bedacht als adempauze voor het doodtij van een zee van ruimte…

Er dreven wolken voor de zon dacht ik of vlogen sneeuwganzen de zomer uit mijn ogen voelde ik blind de regen branden over mijn gezicht ik knielde neer in restanten van jouw naam en vond de nachten stom geslagen elke dag…

Vroeger had je hier een zeeklimaat Stond je in de regen en met tegenzin Te wachten op Dries Roelvink en vriendin En die zette je dan druipend op de plaat Nu sta je met een pils tegen de dorst Op je droge post bij villa Eikenhorst…

ze baggert haar verrot verleden op papier elke dag wel eentje post urmend naar zichzelf zucht per etmaal blij ik herken haar uitermate exact gewoon in mij…

Dit kan ook eleganter opgelost: betaal eens loon naar werken bij de post.…

De post bezorgde mij een kaart met kind Van kerstkaartenversturen.nl Een kerstkind op een foto, geestig wel De afzendnaam is echter niet geprint Van wie is kaart en kind is nu de vraag Daar word ik een beetje kribbig van vandaag…

Ze zijn maar wát bezorgd bij TNT In plaats van kaarten brengen ze petities Met reorganisatiedefinities Ook voor die concurrent van over zee Die zelf z’n pakjes brengt (het mag wat kosten) En in een eigen staf voorziet om ze te posten…

Post-scriptum (distichon 41) Hoe lekker het ook bekt, het rijm is niet perfect.…

nog steeds stil je je honger met restanten van wat ooit eetbaar was tast maar toe, neem de negatieven van origineel geluk proef nog de nasmaak van het groene blad aangevreten door jouw hebzucht maar kies deze keer als je uitgekotst wordt je eigen afvalbak de grijze…

ik ben de weg wat kwijt wil vooruit maar anderen grijpen de buit zijn sneller en alerter pakken alles zonder gedachten of even wachten heb toen ook mijn ellenbogen maar gebruikt het plezier van samen was eruit ik wil niet mee op de eerste rij geef mij restanten ben blij met waar zij nu al voor bedanken…

Het straatbeeld leemt gekaderd in restanten van rust om mijn lengteas heen en op dat fatale moment regent het zelfvertrouwen nat nietigheid droogt mijn rug overtuigd de klus geklaard te hebben slaat het paard machtiger dan ik door geen schrik getoomd de dodenrit op hol…

ik praat van jou al zeg ik dode woorden en zoek in schimmen van verboden lijven restanten van liefde die mij ooit toebehoorden ik tracht dan verstarde gedachten over verloren gevoel, doorheen wel duizend nachten, in teder maanlicht te verzachten…

Pieter wil ons graag beschermen Alléén Defensie is beperkt terrein Een veiligheidsminister moet er zijn Hij wil zich over deze post ontfermen Dan plakt hij straks (want Pieter heeft wel lef) ‘Is dodelijk’ op elke Joint SF…

Naast een Kras Kleur en Win Streepjes Reepjes en Pin Post Input en Output Html Gevaren en Reclame Tabaksblat Ethische en Genetische Is er gelukkig Ook nog de geheime Code M.D.…

Ik word niet goed van al die loterijen, Wat dat niet aan papier en porto kost… Met die haast wekelijks ontvangen post Kan ik hier thuis mijn straatje mee plaveien. Mijn statement nu, mijn allernieuwste motto: Weg met de loterijen en de lotto!…

Camiel was dus een nare ijdeltuit Die je de post nog niet moest toevertrouwen Maar wel secretaresses af kon snauwen En op een kwaaie dag vloog hij eruit Nu komen de verhalen over hem Ze durven weer ineens bij KLM.…

Het heeft ze wel een lieve duit gekost Om Kroes en ook Corbijn te contracteren En haar als postzegel te gaan offreren Maar toch verwacht ik weinig extra post Want eer bewaart men Doutzen in haar velletje Dan haar te plakken op een kattebelletje…

Ryad wordt het toneel van een primeur: De post van Belgische ambassadeur wordt in de zomer door een vrouw vervuld. En loopt men tegen haar, een vrouw, te hoop, zoekt zij haar toevlucht in de bioscoop.…

De NASA zoekt restanten van de klap, iets dat de oorzaak toont van het defect. Nu is de neus van ‘t ruimteschip ontdekt, men roemt de vinder, noemt het speurwerk knap. Dat valt wel mee, ik raak pas opgewonden als Michael Jacksons neus wordt teruggevonden.…