Alle inzendingen over proost

ik wil met je schreeuwen een felle ruzie voor je koken in discussie ik wil met je praten me aan je ergeren je nooit verlaten het bed met je delen ik wil met je knuffelen je horen zeuren je verrassen weer opfleuren ik wil je troosten zoveel dingen met je doen met je proosten en onze eerste zoen…

het is mooi gweest neem alles niet te serieus soms te klein soms op de schouder van een reus mag het pad bepalen dat wij soms elkaar weerzien lach dan om wat oude verhalen en proost dan nemen we er een er stuk tien…

de dood is een allemansvriend hoezeer ik hem ook buiten de deur heb weten te houden hem niet op facebook heb geadd laatst nog ruzie met hem heb getrapt waardoor ik dacht nu heb ik je heeft hij mij toch te grazen genomen voorgoed ben ik ingeslapen maar proost op jullie vanaf daar waar de zon voor altijd schijnen zal…

Dat wat er mag zijn niet meer en niet minder Chambreer de rode wijn als een gelukkige vinder Ik proef de seizoenen Van prachtige jaren Ze is vol van smaak en niet te evenaren Ik had het niet verwacht dit zonnige moment Dat dit was weggelegd voor deze vent Proost op een g(l)oed nieuw jaar…

je bezoekt hun graf je groet de dode de dode groet niet terug niet letterlijk omdat feitelijk hier het mes slechts aan een kant snijdt het mes waar je ook de maaltijd mee nuttigt om je vooral terug te voeren, te eten naar het leven en als je proost met goede oude rode wijn proost je niet alleen op de levenden je proost ook op de doden…

Ik proost op uw wolken, shoppende volken, en hef mijn glas.…

Dat ik nog eens van poëzie zou kotsen Zoals Mien Proost dat jaren voor mij deed Dat ik met Paul Verlaine tijd verdeed Plus dat die uitspraak zorgde voor een botsen In mij.…

Proosten op een veel te kort Nieuwjaar.…

Proost en nog vele gezonde jaren!…

vandaag vergaren zich jouw vrienden en vriendinnen in de fijne herinneringen de gouden draad van jouw leven die jij ons steeds weer reikt met blote voeten in het gras mijmerend aan de waterkant waar de stroom kabbelt staan wij stil bij het leven dat jij en jou liefhebben wil spetterend en kwetterend ons de pootjes badend verhalen wij…

gerijpt vol van smaak en zachter zoet als honing en nectar bleek en strak als mineraal profileert zo zij jouw karakter tot de wijn die jij ons bent dat uit jouw wijnrek van leven jaren vaak nog en veelvuldig wij door jou gevulde flessen ontkurken mogen en genieten opdat daaruit rijkelijk stromend vierend de afdronk van geluk ons jou proosten…

ik ben het eerste van de kroost, daarom zeg ik chanté, proost.…

het huis te watertanden het is er weer de sfeer van toen en het menu is dit jaar allerhande het kind vindt zich als altijd vredig in de kribbe, het onbevlekt ontvangen staat met Jozef stil te bidden de os zijn tanden zijn gepoetst en dat maakt het salaris van de dierenarts weer wintersportengoed het spul is nu bijeen ik proost…

Verhit een kwart liter spraakwater Voeg royaal emotie toe, grof gesneden Los er een handje borrelpraat in op Opkloppen tot windkracht 10 Flamberen met vurige tongen Afblussen met kouwe drukte Uitschenken in vergrootglas en serveren met lariekoekjes Proost!…

nog hangt de druppel aan het glas het zacht bouquet laat dromen proeven voor de slok heuvels wijngaard en chateaux de houten kisten als cadeaus vuur vlamt fonkelend in les grands crus de glazen hoog geheven een proost voor mij ben al twee jaar bij mijn watertje gebleven…

het is tijd het is tijd kom schiet toch op voordat de tijd verglijdt laten we dansen laten we proosten op een nieuw vruchtbaar jaar het is tijd het is tijd doe het voordat ’t te laat is anders rest je ‘n een leven lang vol spijt…

Je zegt: laten we proosten op het leven. Maar ik voel dood in mij. Je zegt: je oogt zo content. Maar weet je: het kost zo verdomd veel inspanning om me groot te houden.…

Ik wil wodka drinken, vele volle glazen; met drinkebroers klinken en verzuipen in extase in diepe dronkemansdromen zonder pijn of herinnering; laat de kater maar later komen, samen met de rekening die ik gaarne zal betalen voor de verlichting en de troost die ik in de drank mocht vinden; en daarom vrinden: Proost!…

verbloem het verlies in schone zinnen en laat bezieling in uw kamers dringen tot de grenzen van de koude vrees die men in vergeelde boeken leest…

Stille muziek. Een sigaret, Weg van de bol. Alleen. Een Bagage. Voor onderweg. Buitenaards. Een vrouw. Alleen. Sigaret Een nieuw Lied.…

wanneer het leven niet wil spreken zware zinnen diep en binnen breken loopt de gedachten van huis naar een roestig spoor waarop ik koude woorden krakend knarsen hoor…

op het beeldscherm spreken mensen over tijd en over grenzen die mensen verstrakken tot puntgewijs gestelde lenzen die zich richten op het zijn men breekt het brood en vraagt om wijn…

schrijf in woord aan een stijgend beeld dat ons in stenen steedsverdeelt tot mensen die weer verder komen langzaam rustend in de mooiste dromen…

nu streelt de lucht waar woorden verwonden die ons als ketens aan het oordeel bonden over iets dat even was en toch moest zijn als ik al schrijvend in uw koude klacht verdwijn…

wij lijden in een kleine taal waarmee ik zin en rijm onthaal om te denken in mijn woord wanneer het zeer mijn lied verstoord…

zo stopt het rijm voor de woorden klinken die als lichten aan de einder blinken om daar te stollen in een lied dat zowel de wolken als de velden in hun verlichte eenvoud ziet…

nu weet ik niet wat nu steeds moet als men kleur en kleer weer aan het lichaam doet om dan te versmelten met het zwetsend zijn waarin ik woordenloos met de taal verdwijn…

nu stopt in mij het klagend lied dat zonder schaamte in uw ogen ziet om u te strelen met een slap akoord duister als het laatste licht het laatste woord…

donker brand het woord op zijn stilletroon waar ik wakend zit en dromend woon om u te vatten in een breed gerucht opgeschreven in de woeste lucht…

breek de zang met het stille woord als de lucht zich opent in een wit accoord dat sneeuwend onze verten ziet op een wit omlijnd en traag gebied…