Alle inzendingen over pure mystiek

De engel viel aan Als Nachtvlinder En legde een Bom In de stiltes van mijn geheugen Een Antidote Voor een Stralend leven en sterven Voor een Patrones iemand die 75 wordt Dit zijn de dagen Van mystieke aard Puur natuur Als het je overkomt…

Zij dwaalde Ruimteloos Als een mystieke vlinder Verloor schaduw Won licht En zij lachte, klaar water, pure vreugde, baarde zij in mijn hart En ze zei mij Laat hem nooit sterven, de dageraad…

Je verzint een ratio in mystiek en pure natuur daar waar droom en schaduw elkaar genegen ontmoeten in de nacht die uit het landschap drinkt de oude polder met een visserij verleden het gevoel wil maar niet wijken ik hoor je zwijgen in mijn antwoord.…

Nachten lag ik stil te luisteren hoorde mijn hart en de klokken niet meer slaan, de dood had mij dus uitverkoren, ik heb mijn goed maar ook de pijn en streken onderweg verloren in een fluweelzwarte kamer, ik wilde dat ik op kon staan uit een veren bed. Maar waarom mijn vrienden storen over risico’s waarop ik met hen had ingezet? Het leek…

ik zag je versnellen in het licht van de maan je haalde me in en ik vroeg nog je naam maar voor ik het wist was je al verdwenen de nacht zoog je weg dwars door straatstenen ik liep dan maar verder alleen naar die brug het licht scheen daar feller en plots dook je op...terug in mijn rug!…

Alle mystiek is draaiduizeling in het licht van de ontmoeting. Van godsontmoeting, mens- en liefdesontmoeting, zelfs zelfontmoeting. Pure bevrijding van alle rituelen en procedures. Echt mededogen met die nog onderweg zijn naar volle liefde. Het zalige wegdromen in het verliefd geliefd zijn.…

ik speel piano met mijn tanden. en dans de tango op mijn handen. ik maak goud van oud spinrag. en moet lachen met wat zonneslag. ik streel netels met mijn lippen. en brei jarretels van kersenpitten. ik kan zwemmen als een glasaal. maar ook remmen met het gaspedaal. ik kan vliegen zonder vleugels. en ook liegen zonder leugens…

Wanneer ik soms in stilte mijn kont tegen de krib gooi is dat vanwege pure onmacht! Tegen sommige dingen staan we machteloos.…

Vriendschap zo mooi zo puur zo rotsvast, gelijk een stenen muur terugvallen, jawel op jou domweg omdat het hoort, vriendschap, zo mooi zo puur als chocolade zo intens zoet toch heb ik nou nog nooit een witte- chocolade-vriend ontmoet!…

diep getroffen Wordt door de tranen van de dood Waar de maan zo mystiek Toch zachtjes over ons waakt In deze ongekend onzekere tijden…

samenspel dat door zijn apotheose uit pure liefde goddelijk samensmelt…

uiteindelijk leerde ik alles te relativeren geschiedenis wetenschap beschaving en cultuur maar als ik een uur naar jou kijk dan vertegenwoordig jij pure schoonheid nu heb stukjes ontleed zonder jou te vergeten als totaal beeld in de mystiek van de tijd uniek is je genenpatroon rationeel en toch droom waarin je lach straalt tot…

ik heb zinnen gebroken die nooit goed wilden lopen klanken gingen langzaam dissoneren wat ik ook probeerde het leven dat ik de taal had gegeven leidde een eigen bestaan was uit haar sociale setting gegaan in pure rebellie omgeven met mystiek en magie was er altijd al repliek maar een totaal nieuwe richting was baldadige brandstichting…

Ik heb mijn Keltische koningin eindelijk gevonden, ben zelf helaas zo arm als de Straatkrantverkoper bij de electrische schuifdeuren van de Albert Heijn, die mij blijkbaar niet voor niets elke dag vriendelijk groet of hij is al net zo geslepen als de grootste kruidenier van Nederland. Voordeel van de twijfel. Al mijn werkzaamheden en dat zijn…

Het zindert en erotomaniseert Een weidevogel roept de leeuwerik Het wemeldingt von kopf bis fuß en steert Door mazen van de wet die weegt en ik Voed mij met gulzig staren naar de heide Roos en violen spelen paars in maart De tijd van Vissen tijdens carnaval Der dieren in 't aquarium, Saint-Saëns De troostenrijke zee van tijd die baart…

geboren lente geschenken van de natuur ontwaakte schoonheid…

Zo was ooit alles anders Sommige hard of dan weer zacht Nu blinkt alles of moet het schijnen zo nu en dan wordt er iets verband puur vind je dan nooit meer terug…

Puur wil ik de heldere geuren beleven zonder heimwee naar een vroeger leven nu prille liefde zonder levensvragen geluk vervult met mooie dagen puur als het diepste uit een bron sereen in innigheid verbonden zo helder als de dag begint geen zorgen over oude wonden puur wil ik het maanlicht zien in alles wat ik op zal schrijven moet liefde…

Is puur Altijd puur? Ik heb smaken vergeleken Daarbij is vaak gebleken Het smaakt vaak zuur. Om, over al die troep maar te zwijgen Die je nauwelijks door je strot kunt krijgen.…

jouw nummer staat nog altijd in mijn mobiel evenals onze berichten zul je eten tot straks love you love you more ik kan ze niet verwijderen en lees ze soms weer door om even te ervaren hoe het was die laatste dagen een liefde puur en zo intens…

Jij vrij in de natuur en zo puur. Een genietmomentje voor mij op deze dag. De zon scheen dan wel niet maar jij maakte mijn dag meer dan compleet. Tekst en foto Dick Voogd…

je stem, al hoor ik die niet praat door jouw ogen het is ook die unieke lach of de blik van mededogen, het is daarom dat ik je mag ik hou van ieder die mijn ziel in een hart wil bewaren het is duidelijk dat ik 't pure niet enkel schrijvend kan verklaren het is gewoon zo dat ik je mag…

Puur wil ik de heldere geuren beleven zonder heimwee naar een vroeger leven nu prille liefde zonder levensvragen geluk vervult met mooie dagen puur als het diepste uit een bron sereen in innigheid verbonden zo helder als de dag begint geen zorgen over oude wonden puur wil ik het maanlicht zien in alles wat ik op zal schrijven moet liefde…

iedere keer weer zo dat we er niet bij kunnen dat zoiets bestaat ondanks de al de mystieke toon door het uiterst speciale van dit ooit wederzijds aangegane en zich geestelijk verdiepend contact…

die ons iets willen vertellen In brieven, puur dienend als medicijn Dat alles maakt ons minder bang en ziek Toch zullen we opnieuw vast moeten stellen Dat God zich schuilhoudt achter een gordijn…

Soms passeer je in schaduw van zomerdromen andere passanten met een dromerig geweten niet teleurgesteld in illusie of werkelijkheid je verzint een ratio in mystiek en pure natuur met empathie voor ’t leven en geestelijke rijkdom maar nu tijd zo lang blijft duren herken je jouw vijanden aan de dromerige snik die jouw vrienden niet herkennen…

leiden zonder zijn visuele strakheid te verkleinen waar lijnen elkaar raken in de horizon weet zij in licht de ruimte nog te vinden voor een zitje met schitterend vergezicht daar kaatst in grijzig groen het blauw van hemel terug verwatert zon in een heldere bries en kijken ogen nog straal verliefd jij had vroeger al dat mystieke…

De rust is ingetreden Roerloos liggen bladeren Windvlagen zijn verleden Lage wolken naderen De takken bedekt met dauw Aan mist overgegeven Schimmen achter in het blauw Met het uitzicht verweven Twee bomen door de tijd heen Naar elkaar toe gebogen Hun twijgen vlechten ineen Nevelige atmosfeer Het stenen erfgoed geeft weer Symbolen…

ik ben geen sprookjesverteller van huis uit ik kies de stilte droom mijn wereld die binnenin ontluikt natuurlijk tuig ik de kastelen op met koning en wat prinsen aan het hof maar hun gebakken lucht slaat aan en laat het mystieke voor altijd gaan ik wil spelen de ergste confrontaties tussen groepen liefdevol helen in een wereld…

van verre ten hemel rijzend het einddoel van de pelgrim die onder in de stille reus schamele heilige resten aanbad engelen van de kerk daarboven die met hun zachte glimlach de oude mystiek beschermden tegen barbaarse granaatscherven in de hoge gewelven is de schemer speelt het orgel een tere fantasie daaronder fluisteren kleine mensen…