Alle inzendingen over rense sinkgraven

Er is een stad onder de stad. Ik en mijn schaduw. Eens voer ik op een lek geslagen boot, dook onder, vond een poort. Daar zat een nimf met rode haren. Ze zei: Waar bleef je toch? Ik heb zo lang op je gewacht. We ijlden koortsige nachten weg, dronken de roes tot braaksel, dobberden in het neon van de stad. Dagen helder als vloeibaar ijs…

Vogel schreeuwt tegen de lucht. Zo brons kan dood zijn. De schelpen zijn een weg naar Santiago de Compostela hier in Wierum. Onwennig liggen zij op dit eiland zonder branding, zonder zon. De gloedgele bol is een roestrood hek, tralies om het leven. Mijn liefste! Mijn medepelgrim van de Weg. Bewonder mijn vleugels. Zwever. ------…

Alles maakt geluid nu. Waar ben je Peter? Ssssst. Het witte huis. Vrijstaand. Nietzsche naait een rokje. Hermans begiet de cactus. Wij oogsten wat we willen. Het licht stroomt sprakeloos. Wij doen niet aan de nacht. Wij zegenen de diepverzonken goudvis. Ik ben subliem gezelschap voor mijzelf. En Peter. Waar is Peter? ------…

Was je bord een heilig huis? Raadsheer, paard, pion, koning en kind, je leven? De jaren waren torens die onneembaar leken. Maar goed, ze zijn gevallen. De stukken opgeraapt. Een eerste zet gedaan. Als vanouds tikt weer de klok. Je geeft niet op.…

Leven dat gedragen wordt Door draden gesponnen in Het spanningsveld van Licht en donker, Van aantrekken en afstoten, Van er totaal door omgeven zijn, Van opgaan in het licht, Of onder te gaan in het donker, Dunne grens van waarheid Die schuurt, een beetje wrang is, Maar wel raakt aan de werkelijkheid…

Dit is geen gewone rivier Die zoals van haar verwacht wordt Ergens uitmondt in een breed Uitwaaierende delta ergens aan Een kust - Mijn rivier gaat tegengesteld, Stroomt van een naamloze kust Van een niet nader te noemen land De droogte in, brengt water Voor hen die dorsten, en vruchtbaar Leven in de woestijn Waarin zij uitloopt…

Zonder de slaap Die maar niet Komen wil Droom ik van Het brandende Verlangen terug Te gaan naar Die engte waardoor Ik naar buiten Ben gekropen, En de wereld Vandaag te laten Voor wat ze is…

Voel me zo ondraaglijk alleen, Niemand die bij me is, Helemaal niemand om me heen Die om me geeft, Bezoek vandaag voor het eerst Het hondenparadijs - Zie je voor het eerst, En meteen is er een click Je legt je kop vol vertrouwen Tegen de dij van mijn rechterbeen En op slag ben ik verkocht - Je bent vast een hond Met een rugzakje…

Wijd uitlopende kraaienneus Niet gevuld met geurige kruiden Maar met het gif waarmee Jij je woorden naar mij Afvuurt en mijn eigenheid Vernielen wil - je vermoordt Een mens, mensenkind, Je weet niet wat je doet, Van achter je masker Dat de werkelijkheid Verbergen wil, Want stel je voor Dat je herkend wordt, Je moet er niet…

De wolventanden van de tijd Hebben genadeloos het kind Uit mij weggevreten, Het levend karkas Dat overblijft levert Voortdurend strijd met De weerspannige werkelijkheid, Waarvan niet veel meer overblijft Dan een groot vierkant in het zwart Dat mijn wereld verbeeldt, En een grote zwarte zon Waaruit licht gezonden wordt Vanuit…

Ren maar weg van je eigen, ren dan, zo hard je kan ooit kom je jezelf eens tegen waarom ren je zo hard weg dan?…

je maakt geluid boven het gekraai uit nu en nooit heb ik alles wel gezien geloofd mijn hoofd boven het water en onder mijn lichaam dat zwemt afgeremd door de stroming van de wind…

ik ren ik ren vluchtend voor het gevaar ik ren ik ren ik kom niet vooruit ik ren ik ren ik moet sneller sneller ik ren ik ren hoe lang nog? ik ren ik ren vluchtend voor het gevaar ik ren ik ren ik weet niet waarom ik ren ik ren een deur gaat open ik ren ik ren…

Verlangen heb ik Niet zo zeer gekend En ook niet Echt gevoeld - Wel de wens om Gelukkig te zijn In het moment…

Een zure beul doolt in mij Hij broeit op een geheim plan, verscholen in de grotten van mijn lijf. Twijfels. Het onderzoekt mijn strengen, spiralen, de vorm van een erfenis. De beul betast het gebinte, geraamte van mijn tempel. Kalken schilfers vallen door mij. Hij beitelt spreuken in mijn schedel. Pijnscheut. Ik hoop, smeek: O beul,…

Vannacht in mijn droom heb ik je dan ontmoet Je kuste me zacht bij wijze van groet Je raakte me aan streek zacht door mijn haar Je hand langs mijn wang de passie was daar Je lippen zo zacht kusten mij intens Je stralende ogen zochten naar een grens Ik geef me over verlangen doet pijn Vertel me, allerliefste wil jij mijn minnaar…

ik ren en ren en ren iedereen voorbij en alles en iedereen die stilstaat wordt gepasseerd door mij ik ren en ren en ren en als ik bij de finish ben realiseer ik me dat ik win maar ook dat ik weer sta aan het begin * *voor de duidelijkheid voor sommigen, dit is natuurlijk een metafoor voor het leven, ‘the circle of life’.…

------------------------------------------------------- Rens vroeg mij via zijn moeder, of ik hem helpen wilde met een gedichtje over de Kinderboekenweek, Rens woont in Geleen en speciaal voor hem schreef ik dit! Hij heeft het voorgedragen in de klas en goed ook! Chapeau Rens!…

Ren je rooooot! De spelregels zijn alleen ietwat gewijzigd, bij Martin was het een spel dit is de naakte waarheid.…

Ik ren en ren voor de pijn maar jij komt me achterna doe me geen pijn! laat me met rust! ik wil alleen zijn! maar ik val neer en sluit mijn ogen ik voel de pijn maar ik kan niks meer doen jij gaat gewoon door met pijn doen…

Loom loop ik Door de late Avondzon aan Het einde van Wat een dag Is geweest, Een dag in mijn Leven waar ik Moe maar voldaan Op terugkijk - Boven mij het Ruisen van Blaad'ren die Zachtjes zwijgend Mijn waarheid Fluist'ren van Eeuwige geborgenheid…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

Bonbons Als een zoete stroom van liefde Door onze ad'ren gespoten Mijn blik verraadt lief- de voor jou Oprecht en Gemeend Volhardend. Onverdroten…

Kijk terug op Leegte die mijn Leven heet En ontwaar louter Rotspunten en Onmeetbaar diepe Spleten waarin al Dat leefde moeiteloos Verdween En constateer Dat ik nooit Bestaan heb…

Ik ren me rot en hou mezelf amper op de been. De wind in al zijn kracht sterkt aan Ik krijg een angstig gevoel dat alles eraan kan gaan. Ik blijf bij mijn positieven en denk aan mijn grootste liefde. Dan ren ik nog harder dan ik kan en zie dat dit de enige mogelijkheid is om te overleven.…

ren ren zover je ken kan kunnen krullen…

Zoals ik het Leven zie - Geloof het of niet - Zien de and'ren Het meestal niet…

ik sta stil, en kijk ik voel de donkere wolk ik ren naar het licht…

Er zijn nog altijd wond'ren, al zie je ze niet elke dag. Je moet er oog voor hebben, zodat je ze beleven mag. Soms kun je maanden tobben, terwijl je nergens uitkomst ziet en eig'lijk wordt je leven een weg vol angsten en verdriet.…

Wij kennen je net één jaar Je prachtige glimlach Onze Geweldige Judoleraar Samen één met je kleine meid verbonden door liefde tot alles toe bereid Nu is jouw lichtje uitgegaan zijn we overmand door ongeloof en verdriet ben jij naar een andere wereld overgegaan Je bent en blijft een prachtig mens zijn in gedachten bij je vrouw en dochters…