Alle inzendingen over rode olijf

uitblust vertel mij dat u beter schrijft jij ook weer blij Vertel mij alles wat ik al weet dat u recht schrijft en ik zo schreef Vertel mij dat de taxichauffeur ff wacht Stappen wij uit in het maanpark deze nacht Vertel mij dat je kunt lachen in dit leven zonder te wachten Op de dood vertel mij over een roos zo rood…

Mij stond het rode licht weer toe te stralen, ‘k zat opnieuw geduldig op wacht, maar van mij hoor je geen klacht, al zat ik gruwelijk te balen. Nu is dit verhaal niet zo bijzonder, maar toch, ‘k was er reuze treurig onder.…

kleur mij kleur mijn dag mijn lippen in rood schilder mij schilder mijn blik mijn ogen minder dood schets mij schets me dan mijn leven mijn zijn in roze met rode rozen en ik ik beloof je leer je zweven over de wegen tot aan de hemel tot aan het blauw…

Een rood appeltje knappend om in te bijten spannend in zijn vel…

Rood licht ... Plankgas, ogen dicht eind in zicht ... kreunend metaal, brekend glas ... ... wou dat ik het slachtoffer was…

Als ware zij verschroeid onder invloed van veel regen koolzwart aan haar randen maar naar binnen innemend rood…

rood licht komen te staan…

De kaart voor elk gebied kleurt donkerrood Maar wat betekent dat voor mijn vakantie Want het wordt tijd dat ik een ander land zie De reisproblemen zijn straks levensgroot Dit heb ik in mijn tuinstoel overdacht Het valt best mee als je niet veel verwacht…

Bijna ademloos tuur ik door de grote glazen muur, roerend met de olijf in mijn Martini… Een denkbeeldige muur van ramen, gewoonweg fantastisch, dat zou menigeen beamen. Nog even en dan: Bright lights, Big city……

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Als Amsterdamse daken zouden kunnen spreken zouden ze toch zwijgen als het graf omdat die stad daaronder heel compleet is, bijna af! Dat schreeuw je niet van de daken dat fluister je zachtjes om je heen: Amsterdam is als verwarmen Amsterdam is als omarmen Amsterdam is om lief te hebben... Amsterdam, ik heb je lief, maar ik hou van Rotterdam…

Een struikje in zijn tuin, droeg dikke rode knoppen. Tijd, om eventjes te stoppen. Wat was het voor een struik? Ik kende hem niet. Mijn zoon ook niet. Hij had hem gekregen, als klein plantje. Maar hij doet het nu goed, zodat ik kijken moet. Ik wil altijd weten wat ik zie, dus zocht ik hem op: ‘struik met dikke rode knoppen.’…

Hartstocht is een keukenprinses met aanraakbare huid, donzig als deeg, geurig als boter, een weerloze van bot bevrijde eend die naakt wil zijn als een olijf in olie, een perzik op sap. Ze wil zich ontleden op het hakblok, betast worden door gulzige vingers en gloeiend verslonden.…

De zachte schoot van Siena is warm en rins doordesemd met olijf. Cipressen als verstarde wachters in dit gebarsten paradijs. Alleen de lucht beweegt. Geen adelaar hield ooit zijn blik zo strak gericht als jij op mij. Jouw ogen trekken mij de hemel in.…

Met z'n duizenden uit Azië vertrokken En hier als een bedreiging aangemerkt De zevenstip is 'r haast uit gewerkt Ze moeten om hun bladbezit gaan knokken De kostgangers van Onze Lieve Heer Zijn ze hier voor een vakantie of voor meer?…

hij zal wel even aan de kant moeten astmalijdende wielergod Chris Froome vlamde jongsleden veel te snel in de Spaanse ronde de Vuelta zo behaalde hij de rode trui wel maar na dopingcontrole bleek een dubbele waarde als toegelaten salbutamol in zijn frêle vel!…

De eerste stapjes in de sneeuwwitte toekomst nog niet rood gekleurd…

je nipte aan je glas van rode wijn. met je glanzende ogen keek je naar je glas. je zat voor je heen te dromen al kijkend naar de wijn. je dronk er voorzichtig van al dromend van je glas rode wijn…

Een rode jas daarop zag ik nooit meer, is meestal gekleed in mooi zwart leer. Haar zoontje trots naast haar in de pas, gekleed in z'n mooie nieuwe rode jas.…

Je zei 't zelf, als een rode draad loopt 't door ons leven, we komen elkaar hoe dan ook toch steeds weer tegen. We hernieuwen opnieuw, starten met een nieuwe rode draad. Doen we vandaag toch weer een goeie daad.…

ik ween vaak binnenin misschien omdat mijn geboorte zwarte vlekken baarde zonder geluid rondom het geraamte van slapende tijd de dag verdroeg geen meisjesblikken of dronken gefluister in schreeuwerige gaten van lichtverlies de dood was elders in schroeiende ogen ik besta slechts uit karton…

Spreekt hij zacht een woord laat een enkele zin letters dansen hervonden gedachten in gedichten schrijven taal dichterbij wat rest is stilte langs draden kilte…

Vroeger dansten rode schoentjes de hele wereld rond nu walst een rode rok de hele kamer door op de wals der verliefden niet te stuiten laat zij zich meevoeren in melancholie en blijdschap volledig dronken gedraaid geeft zij zich over aan de kracht van de verbeelding…

Aan het einde van de zwarte nacht werd het blauwe maandag Het regende paars tot in de rode ochtend De lavendelkleurige mist gaf het gras zijn oker Macabere wolkenpartijen domineren de dag en gaan een gevecht aan met het licht…

Ik bloosde rode blosjes bij onze allereerste zoen en heb je lief gevraagd of je het nog eens wilde doen en ik voelde weer jouw lippen zo heel zacht wangstrelend 'k weet niet hoelang het duurde maar ik vond het niet vervelend jouw mond tussen snor en baard brengt mij nog steeds buiten zinnen je kust nog net als toen in heerlijk zielsbeminnen…

Waarom rood de kleur der liefde rood verbiedt zoveel gevaar stop als randje van verbod geel…. zonnig vrolijk kleur geel! en je mag het spel nog spelen.…

Als ik dood ben, breng een roos mee Een roos staat voor liefde, kleur en vreugde Dus als je van me hield, breng een roos mee Ken je me goed, dan weet je dat hij rood moet zijn Heb ik ooit maar iets betekend, breng een roos mee Kun je om me lachen...dan heb ik het goed gedaan Dus...als ik dood ben, breng een roos mee…

de rode draad ontrolt zich als een vaargeul het roer zoekt mijn eigen koers de steven kiest richting…

Getjilp terug, verdekt in kantelen van struiken, burcht van heggenmussen, intussen het rood gespeld als licht signaal op borst en graf van menig roodborst, het brood niet uit de hand wil eten, verdwijnt het in de schemer van de dood en uit het zicht.…

jij wees naar de hoge kerselaar vannacht nog toen hij zijn wilde vruchten vallen liet glimlachte je ‘kom je terug morgen’ en zie nu hoe, naakt in het gras, de dag fladdert in kringetjes rond roze en wit ‘ja’, roep ik ‘ja’ ik hoef niet verder te gaan dan de verwondering die jij me geeft de zomer in het is als licht, pas…