Alle inzendingen over sacraal

Nagenietend van pindakaas duin zee en zand de sacrale geur van heilig hout straalt de moeder Gods achter een lichtpiramide in een zee van kleur nog mooier dan ze ooit was dan bestook ik haar met vragen waarom is nu altijd maar even gisteren legde een vriend het allemaal zo goddelijk vast bij alle foto, s die zij heeft genomen dacht…

tenminste als men haar voortekens leest onwetend waar de oorsprong eindigt of opnieuw begint, blijft onzeker de toekomst ligt diep verborgen vanuit z’n sacrale middelpunt rolt iedereen zijn eigen loper uit, de lengte wordt nooit vermeld.…

Op de trappen van de kathedraal zit ze met geloken ogen nagenoeg sacraal slechts steels verwijzend naar de beker aan haar voeten waarin welhaast zeker enkele centen nauwelijks de bodem bedekken en blijft zij onbewogen met vermoeide trekken haar koopwaar schroomvallig tonen aan wandelaars die niet begrijpend verder gaan zich afvragend waarom…

iets al weet je zelf nog niet waar en wanneer je 'n eicel zult ontmoeten waarmee je ooit zult samensmelten en of uit die unieke unie een toekomstkind zal bloeien volkomen onvoorspelbaar maar schoner dan 't verleden dat allen zal verrassen wat straks je moedig ploeteren totaal zal transformeren tot een heroïsch hoofdstuk in de sacrale…

Nu de dagen korten en de pijn eenzame uren lengt verlang ik weer naar je ommurende warmte stralend als een nieuwe belofte En weet je, wanneer de ouderdom over zijn verleden verhaalt in nieuwe gebreken heeft het sacrale ochtendlicht de charme van weelderig bloeiende melancholie gedrapeerd op de cadans van een onpeilbaar leven waar ik slapend…

Laat me meevaren in jouw dromen, totdat die dag aanbreekt, te denken aan de bloesem is haar zien en ruiken, letterlijk te proeven van de vruchtbare talenten in hun sacrale betekenis.…

Laat me meevaren in jouw dromen, totdat die dag aanbreekt, te denken aan de bloesem is haar zien en ruiken, letterlijk te proeven van de vruchtbare talenten in hun sacrale betekenis.…

broeien tussen kikkers padden en insecten spiegelt de zon zijn vaste baan zolang de wolken hem maar laten gaan zijn warmte is het die natuur verwekte dit speelse plaatje toont het leven echt en heeft mij doen bewonderen en danken de sterren boeien even niet ik zie dan slecht en verwar mijn geest met wilde ranken en jij jij kwam stil en sacraal…

liefdesdicht, Erato en die van lyriek, Euterpe en Kalliope, de muze van filosofie, het heldendicht en retoriek Melpomene, de muze van het treurspel, de tragedie vaak voorgesteld met knots en zwaard of masker in de hand en op het hoofd een krans van druivenblâren alsmede Polyhymnia, de muze van de retoriek maar ook van oden en sacrale…

Laat me spelevaren in jouw dromen, totdat een dag aanbreekt, te denken aan de bloesem die tijdloos is, te ruiken, letterlijk te proeven van vruchtbare talenten in hun sacrale betekenis.…

prikkeldraad houdt ons volijverig tegen ook gewezen op beperktheid in de vrije natuur hier liggen remmingen begraven door jouw spitten zullen valkuilen ontstaan voor de meesten zullen ze verborgen blijven ondanks geopende ogen versperren gapende wonden de weg die door de duisternis eigen richting bepalen er is echter geen gemis aan sacrale…

Vandaag de dag viert men een reeks van dagen Zoals men plichtsgetrouw en toegewijd Gewoon was om in meer sacrale tijd Vol overgave en bezonkenheid Te bidden om de heiligen te eren En allerzielen in des hemels sferen Zo ging dat toen, zie hoe vandaag de dag In 't thema staat van meer profane zaken Die menigeen bepleit en elk zal raken…

Waarmee natuur zich moed Insprak om blij te kunnen Blijven, ervoer ik als een opera Met aria’s voor reuzen De tijd droeg zevenmijlslaarzen De huiselijkheid smukte zich op Alsof een feest op handen was Dat ieders instemming reeds had De omslag naar de Rede Heb ik niet kunnen duiden Exact als bij de ziel, merkbaar Versluierd door sacraal…

Waar al wat sacraal was ooit werd aanbeden Werd nu heiligschennend gebruikt en verbrand En bevend bijeen geschraapt met knokige handen.…