inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 59.211):

Het Raadsel van de Zaadcel

Stel dat je zelf een zaadcel was
een cel die wou ontkiemen
en daarvoor huis en haard moest achterlaten

om als een zalm stroomopwaarts
in het gezelschap van
miljoenen lotgenoten

op zoek te gaan naar iets
al weet je zelf nog niet
waar en wanneer je 'n eicel zult ontmoeten

waarmee je ooit zult samensmelten
en of uit die unieke unie
een toekomstkind zal bloeien

volkomen onvoorspelbaar
maar schoner dan 't verleden
dat allen zal verrassen

wat straks je moedig ploeteren
totaal zal transformeren
tot een heroïsch hoofdstuk

in de sacrale documenten
van 't aardse mensenvolk
een lichtend kleurig epos

kan dit vooruitzicht nu alvast
aan 't vechten en geworstel
een aureool verlenen

een pure gouden stralenkrans
waarvan de glorieuze glans
vertelt: ik zal vervullen?

... zijn wij mensen universele zaadcellen? ...

Schrijver: Ton Hettema, 19 maart 2016


Geplaatst in de categorie: spiritueel

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 96

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
2 april 2016
Email:
hmessielive.nl
Wat een mooie voorstelling hoe uit iets microscopisch kleins een onvoorspelbare grootheid zal groeien, hetzij het slechts in zijn latere omgeving te merken zal zijn, hetzij het de wereld zal vervullen.
Naam:
Ralameimaar
Datum:
20 maart 2016
heel mooi hoe je dit zoekproces verwoordt en ook hoe we ploeterend (on)bewust naar het beste willen!
Naam:
Ralameimaar
Datum:
20 maart 2016
mooi die zoektocht en het (on)bewuste streven naar perfectie

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)