Alle inzendingen over schaatsen op de vaar

Vaar. Niet wel of waarachtig, Maar vaar. Met de boot uw nahier in. Tot je lucht noch aarde kent. En ... draai dan. Snel en zonder angsten. Draai tot je weer bij ons bent.…

Een ziel moet zien te zeilen naar de wal Over een grote, zilte oceaan Dapper door Scylla en Charybdis gaan Een haven of een baai vinden vooral Soms vaart zij in een fuik, loopt in de val Dan heeft ze averij, scheurt haar bazaan Een ziel moet zien te zeilen naar de wal Over een grote, zilte oceaan Loopt averij op en gaat door een dal Ze dobbert…

Thuis heb ik – voor een schappelijke prijs – Een VAR met onomstotelijk bewijs.…

ze ongedecideerd de referee, VAR en KNVB...…

we zien en zien en kijken er niet naar groet de man met een ‘Sieg Heil’ of een ander onduidelijk gebaar of vindt hij iets gewoon geen stijl en was het slechts een wegwerpgebaar de VAR mag zich er over buigen legt een hele groep onder de loep en hoort eventuele getuigen we zijn zo blij met onze VAR bestaande uit menig oude uitgerangeerde…

's-Ochtends eerst een appel om op te starten Gewonnen Elfstedenkruisjes: zeven Door heel hard schaatsen en te beleven Er compleet voor gaan, zonder lot te tarten Een schaatsheld die wist van de hoed en de rand Gaat 't schaatsen volgen vanaf de bovenkant Jeen van den Berg; 8 januari 1928 - 8 oktober 2014 *Elfstedenrijder…

Langzaamaan Toch vliegensvlug Schaatsen Met de handen op de rug. Voeten blauw Hoofd rood. Over ijs En sloot.…

De velden schijnen Ons tegen met dezelfde gele glans, Die ook op ’t hardblauw vlak aan de balans Der schaatsen ontschampt in bestoven lijnen.…

U begrijpt het natuurlijk al, We halen de piëdestal van stal. Wanneer heeft u voor het laatst, Iemand op een voetstuk plaatst, die had scheefgeschaatst. Er zijn al genoeg kwallen, van hun voetstuk gevallen.…

(in zijn koude mantel hangt nog een winter van toen) nu vorst de aarde dekt- wit en stil rond vogels waadt, laat ik niets na de ijsdans van een glijdend paar draait achten boven water sierlijk als een kleinood in vergeten glans hun wals smelt weg waar ik herinneringen leg, leg jij het beeld van nu zwierend, zwevend tot bevroren lof…

het is weekend en het ijs is weg we drinken chocolade in de kantine van de ijsbaan en we praten over vorig weekend op natuurijs met tegenwind en zo zwaar dat we steeds vielen met al die scheuren in het ijs maar wel echt mochten we moeten kiezen dan zeker dat ijs en niet de ijsbaan tot onze verbazing…

de Jaap Edenbaan terwijl je schaatst kijk je het nauwelijks aan tot het moment zoals vandaag dat de sneeuw valt en je gelukkig bent dankzij de sneeuw en de kou ondanks vermoeidheid en een geeuw is het: ik hou van jou zo mooi het wit op de Jaap Edenbaan en op zoek naar brood een verloren meeuw was je er niet, was beter maar gegaan…

Lieve deugd wat ben ik blij dat geschaats is weer voorbij enkel en alleen het zien vrat van mij een pond of tien. Want al klinkt het ook absurd steeds deed ik bij elke spurt onderuit voor de T.V. virtueel wel voluit mee. Was het langer door gegaan had de kans beslist bestaan dat ik mager als een lat dra de geest gegeven had. Goddank…

dit is mijn gezicht het is door lijnen getekend vroeger werkte ik op het land waar schilders stroompjes creëerden het zag vaak tegenslag groef zich vast in de winter in '63 schaatste ik de tocht die mij het leven zou leren over weemoed las ik de huisjes aan de Bonkevaart het ijs dat smolt onder mijn voeten over pijn leerde ik het…

ik wil schaatsen gedachteloos lang glijden wakken mijden en langs takken rijden van de waterplaats voor vogels van de vaart het is het waard de vorst te voelen bijten in je wang of bang te zijn als je het ijs hoort kraken de scheuren zelf nog kan maken ruggen diep gebogen ogen tranen ijsplezier niet bevriezen is het motto hier gure…

Francesca bollolollobrigida Stond op haar schaetsen hemelsbreed te shinen Van oor tot oor breed glimlachend te smilen Als zij iets níet was, was het frígida Ze toonde strak in 't pak haar bolle billen Haar haar verdween onder een blauwe cap Niet echt esthetisch, eerder 'n handicap Doch niet voor iemand die haar huid zou willen…

Twee meisjes Zongen zachtjes Hun lieve liefdesliedjes Beide meisjes creëerden Hun creaties koesterend Afscheid nemend Maar nooit Van mijn netvlies Dansend in dromen Alles lost langzaam op Niet deze dromen Altijd bij mij dragend Daarom zing ik mijn lied In de verre velden Wie zal het nog horen Alleen mijn twee meisjes…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…

Sprakeloos Niet te bevatten De controle kwijt Wat doe je dan Is er ergens hulp Hoe lang wachten Een warme blik Medeleven vol begrip Liefdevol word je benaderd Ook door je buurman Zijn dochter en zijn zoon Maar dan weer alleen In de woestijn van eenzaamheid Je glijdt weg Zinkend in drijfzand Het geeft verdriet Ze zien het bijna niet…

Irene Schouten stopt met wedstrijdschaatsen Ze voelt zich in haar vrijheden beperkt Omdat ze voor de topsport keihard werkt Ik kan mij in die denkwijze verplaatsen Door seks, drugs, rock&roll (en drank en dichten) Heb ik me nooit op topsport kunnen richten…

Kort daarvoor brak hij zijn pols na een onfortuinlijke val tijdens het schaatsen...…

Toen ik laatst examen deed Om overal te mogen varen Zei de examinator tegen mij Laat hier “De Hoop” maar varen. Waarom ik voor mijn examen Zomaar alle hoop liet varen Laat zich met het papier op zak Eigenlijk maar moeilijk verklaren.…

je ogen strelen vaar verder verder terug naar de diepte van de nultijd…

Waar is ze nu vraag ik me af ongetwijfeld ergens op een ijsbaantje wachtend op het schaatsen en wachtend op ons zoals wij op haar ergens op het ijs.…

Dat moslims naar de autorijschool komen En daarna opgaan voor hun rijbewijs En dat ze leren schaatsen op ons ijs En dat door hen zelfs dansles wordt genomen Die feiten neemt men ook in onderzoek Uit angst voor een terreurdaad uit hun hoek.…

Dus is de animo voor schaatsen slapjes, dan stort hij zich op de coronakapjes.…

Wolken varen donker, Wolken varen licht, Wolken varen niet, Want de zon is jouw gezicht.…

Ik zag – het was het puntje-van-mijn-stoel-werk – Dat Koen verloor met één duimbreed verschil. Geloof maar dat die bitter smaakt, die pil, Dat zag je wel aan zijn chagrijnig smoelwerk. Koen leerde wel, mocht hij dit weer beleven In het vervolg geen duimbreed toe te geven.…

We varen over zee, en ik vaar met je mee. Alleen in mijn gedachtegang.…

Elk jaar vind ik dat leuk – niet om het schaatsen, Maar om de gekke namen van die plaatsen.…