Alle inzendingen over schaduw OR moeder OR bang

als je de kooi bent zonder de vogel komt de ander die de vogel zal zijn durf hoog te zweven als je de zwaan bent de ander in de schaduw kijkt je na zo lang hij kan als je valt wees dan niet bang voor het licht en het donker ik kom uit de schaduw vang je, zonder te vragen, op…

Licht dat vecht in de gevangen eenzame leegte die ik ontdek waar schaduwen bedwingen wat gedachten weer verbergen waar ik niets ontdek Maar bang ben ik niet want ik ben de schaduw die verandert in het licht dat niet meer vlucht en verandert in het steen dat fosielen en dromen bewaart voor mijn…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een man die, moe en levens-mat, en liefde-leeg, en zorgen-zat, zijn avond-maal bereidt: hij roert de melk, en breekt het brood,- waar hij van leven of van dood verlangen kent, noch nijd; - hij ziet de gulden hemel aan, en voor zijn stoep de sparre staan waar 't laatste licht in straalt éen poze nog, éen warige poos, 'lijk in zijn hoofd…

Geljk een arme, blinde hond van alle troost verstoken, dwaal 'k door de zoele avond rond en ruik de lente-roken. Er waart - lijk om een vrouwe-kleed waar oude driften in hangen - er waart een geur van schamper leed en van huilend-moe verlangen. En 'k dwaal, een blinde hond gelijk, door dralige lente-roken, mijn hart van alle liefden…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

mijn moeder is niet meer al even ze heeft lang geleefd broos van geest dat is niet overdreven geaard in schraal zand en gelovige angst met strenge kapiteins mijn moeder is niet meer al even ze heeft mij gezoogd gedroogd wakker gelegen bang voor woorden van buiten en al lang voor het einde zich in eenzaamheid moeten bewegen ook nog van…

Wat is een moeder meer dan de vrouw die heeft gebaard wat zijn haar harde handen voor een kwetsbaar klein kind waard wanneer komt het ware woord dat een bange ziel verklaart wat is liefde van een kind voor een missende moeder waard een vrouw die heeft gedragen en met haar lichaamsvocht gevoed zou er zacht voor moeten zorgen om…

de bal in een bocht naar zijn voeten wacht geduldig op het kind nooit bang als de moeder kijkt naar de krant die schudt en wappert niet wil vouwen van de man met het been wit een lijk…

mijn moeder is niet meer dat is al even ze heeft lang geleefd was broos van geest, doch in overleven bedreven geaard in schraal zand met gelovige angst onder een streng regiem mijn moeder is niet meer al even ze heeft mij gezoogd gedroogd, wakker gelegen was bang voor woorden van buiten al lang voor het einde heeft…

ik hoor het weer die akelige stilte in mijn hoofd ik hoor het weer niks is gedoofd ik hoor het weer ik word echt heel bang ook van die enge schaduwen op het behang…

zij legt een deksel van beton over de pijn van een inkt zwart verleden ik kan niet aan je denken papa ik ben vrijer dan ooit maar voor elke schaduw ben ik bang een specht klopt op de dode berk…

Gij draagt een schone vlechte haar allangs uw lage leên… - Het is een trage dag voorwaar van weiflen en van wenen. Het is een lengende avond van mis-troosten en mis-prijzen. ’t Is of de dag niet sterven kan en of geen nacht kan grijzen… - Gij gaat mijn duister huis voorbij, verlangenloos en rechte; ik rade uw naakte, magre dij; ik zie…

Weet je nog wat moeder zei? Moeder zei, zolang gelee: herinnering loopt altijd mee. Stil, het jaar is weer voorbij. Weet je nog wat vader zei? Vader zei: Wat er ook gebeurt, hou de toekomst mooi gekleurd. Stil, het jaar is weer voorbij. Ben je bang of ben je blij? Vader, moeder,waar zijn zij? Stil, het jaar is weer voorbij.…

De stilte in jouw woorden, maakt me klein en bang die gevoelloze handen het duurde veel te lang Je wou steeds meer en meer je maakte me kapot besef je wel wat je gedaan hebt god...wat voel ik me rot je ogen zorgen voor schaduw schaduw in mijn dromen en ik vraag me steeds maar af... waarom ben je ooit gekomen?…

De stilte in jouw woorden maakt me klein en bang die gevoelloze handen het duurde veel te lang Je wou steeds meer en meer je maakte me kapot besef je wel wat je gedaan hebt god...wat voelde ik me rot Je ogen zorgen voor schaduw schaduw in mijn dromen en ik vraag me steeds maar af... waarom ben je ooit gekomen?…

Dit is het jongetje Bange Bas Die vreselijk bang voor onweer was. Zeven volle dagen in de week, Als moeder naar het weerbericht keek, Gruwelde hij van weerman Frits. Zag hij overal een bliksemflits. Bas was bang, zo vreselijk bang, Want onweer duurt altijd zo lang. Van donkere wolken en grijze luchten Moet hij dan ook heel erg zuchten.…

maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang. Want hij bleef als de dood zo bang.…

dat ze slingert en eindeloos lang doet de één glimlachen het maakt de ander bang schaduw glipt door beider handen haar omarmen heeft geen zin stilzwijgend vervolgen zij hun reis van het einde naar het begin…

over mijn schaduw heen zet ik stappen in een ander leven schuw duw ik door overweeg ik schrik ben ik bang een leven lang zo vertrouwd achter te laten even moedig stap ik bijna lachend over mijn schaduw heen op weg naar onzekerheid die zo vreemd lijkt tot de zon overvalt stralend en uitbundig in mijn gezicht schijnt…

ik ben bang dat ik noch in de duur noch daarna in de schaduwen van het Dal de weg naar het hart des levens meer vinden zal - ach, de vrezen zijn zonder tal…

ben je in het donker bang duren de nachten te lang denk je dat je daar wat ziet heus, spoken bestaan niet zie je schaduwen op het behang jagen geluiden je op stang geloof alleen wat je werkelijk ziet want spoken, die bestaan lekker niet…

Als de moeder slaapt speelt het kind in de schaduw van de gebouwen in de stad waarvan het land zich uitstrekt van kust tot kust. De aarde draait een baan in gang gezet door de passen van het rennend kind een slapende moeder cirkelt gevouwen in een houten zwaan moe van het geven blind voor de bellen.…

De rozen domen en dauwen ten avond, vredig-vroom; er waart een paarser schaâuwe om de kastanje-boom. De vijver blankt in dampen; de troostlijke nacht begint. - Ontsteek, ontsteek de lampe: mijn angst ontwaakt, o kind.…

De stille zonne daar ik zit, voor mijne woning, in de oude lijste van een groene en rode veil; van al de bloemen op mijn mond de milde honing, en in mijn hart van al de dagen 't vrome heil; een witte roze aan mijne krage, en voor mijne ogen de weiden en de Leië in lage zonne-brand; van mijne vrouwe in mij het zorgend mededogen, en van…

Uit een stille kamer In schaduwen gehuld Klinkt een zacht gekerm Ik ben bang Voor wat ik daar In mij op zal moeten nemen Uren zoekend Kom ik niet dichterbij Maar hoor je stem vervagen Mijn angst verstikt mij In deze kamer Van mijn geest…

wie maakt uit hoe wolken zich plooien hoe wind licht zal verstrooien in jagende gang mij maakt het bang bang voor hun schaduw voor het zwart van de bui en de stortvloed van regen ik kan er niet tegen dat onbestemde gevoel te zijn zonder doel, te zijn om voor niet te leven geven lijkt de moraal opgevoed met dat ideaal voel ik me…

In mijn moeder ben ik diep geworteld. Door haar werd ik vader van een stam. Wanneer ik aan mijn bange moeder denk, hoor ik haar stem weer fluisteren. Jij bent mijn oogappel, mijn enig kind. Ik leef in jou. Laat ons niet alleen. Was het maar waar. De dood dreef ons wreed uiteen. Het seizoen is weer herfst geworden.…

Een jongen met een trauma voor zijn leven, Een jongen die hysterisch is van angst, Panisch en radeloos, bang - banger – bangst, Het beeld van deze jongen blijft maar kleven. Een weerloos kind is hier zijn moeder kwijt, Ik denk niet dat dat beeld voorlopig slijt.…