Alle inzendingen over slapen

Het kost moeite om ’t warme bed uit te komen, ’t lijkt alsof de dageraad de dag maar niet ontmoeten wil…

de dag sliep geen licht kwam binnen ik rookte wel en toetsen bewogen even maar de ogen en het denken lieten mij in een baarmoeder zweven de viervoeter bewaakte op mijn borst ingeslopen hazenslaapjes die aan elkander waren geregen toen teneinde het wakkere zich aandiende scheen het zwart door mijn raam was het nog een late ochtend…

Ik slaap, ik droom, een mooie droom, ik ontwaak en besef dat juist die droom ervoor zorgt dat ik met liefde vanavond weer in bed stap, voor het vervolg!…

Dag lieverd, slaap zacht, droom maar fijn en tot morgen, dan zal ik er ook weer zijn, het klinkt zo makkelijk, het is vanzelfsprekend lijkt zo gewoon, een kus een aai over de bol, slaap maar, droom maar gewoon, want morgen, dan zal ik er zijn. Dag kind.…

Eventjes naar buiten een frisse neus wind door je haren vogels fluiten eventjes wordt een uur dan weer huiswaarts. Er klopt iets niet bij binnenkomst zie ik het meteen het huis is leeg helemaal leeg! Mijn neus loopt mijn haren verward eventjes een frisse loopneus halen dan is in een mum je huis leeg, vooraleer de paniek toeslaat…

In van die doorwaakte nachten, woelend van de ene naar de andere kant, lig je op de slaap te wachten, op Klaas Vaak met zijn zakje zand. In van die wakkere nachten, dat de slaap niet komen wil, is er geen geluid te horen, is het overal zo vreselijk stil.…

Lieve trouwe morgen, waarin ik ontwaak is dat waarin ik slaap?…

Laat de mensen in vrede slapen, gooi geen bommen op hun huis.…

Want slapen wil ik, is niets teveel gevraagd, Vandaar dat ik hem nu heb uitgedaagd Je doet rustig en zachtjes zodat ik slapen kan En zo niet, is daar altijd nog de reserve divan Dan breng JIJ daar de nacht maar door Zodat ik al die herrie voor de verandering niet hoor!…

slaap nu maar kleintje ik zing een refreintje vertel een verhaal in jou eigen taal je oogjes vallen toe je hartje is al moe rode wangen de slaap heeft je gevangen welterusten zacht zal ik je neusje kussen.…

Als de dag geweest Is en het tijd Wordt dat de nacht Alles wat er was Gaat overnemen Komt ook mijn brein Tot rust - bij het Sluiten van mijn ogen Haal ik nog een maal De dag naar me toe, Neem van uur tot uur Door wat er deze dag Gebeurd is, en ben Er tevreden mee - Tijd dat de slaap Mijn automatische piloot Overneemt…

De slaap overmant me weer. Het venster wordt gesloten.…

Slapen deed ik niet, elke draai opnieuw liet het bed zich horen, alsof ik hem niet beviel. Toch maar weer de leverancier gebeld, al voor de tweede keer nadat die alles nagelopen had, hersteld en anderszins, is de kraak nu verdwenen uit de slaapkamer, wat een rust!…

Het ging een tijd goed, Maar nu is het weer 3 uur s’nachts Je voelt de vermoeidheid Maar op dit tijdstip is er eindelijk vrijheid 4 deuken in het plafond En 6 posters op de muur Je zou het kunnen dromen Maar toch lig je hier nog wakker…

Wanneer de blinde dag met al haar zinloos jachten is opgelost in 't niemandsland der nacht en 't zonnescherm draait weg zodat de sterrenkrachten ons kunnen strelen, want door slaap verzacht Wanneer de ziel zich laaft in illusoire oorden door zwaartekracht noch logica gestoord aan 't helend kleurenspel van kosmische akkoorden: de harmonie vóór…

Wanneer Klaas net is geweest, ik de slaap voel komen, denkend dat ik snel in dromenland zal komen, hoor ik geluid van veraf komen. Klaas was er en verdween, net als de slaap en zo zit ik weer een nacht gebroken en wel te wachten tot het ochtend wordt. --- GAAP---…

Je valt in slaap, best vrij snel wordt wakker dan begint de kwel: Niet meer in slaap te kunnen komen. Verliggend van zij, naar zij komt de slaap niet dichterbij geen knopje wat je omzetten kunt alsof Klaas je de slaap niet gunt. Geen droom te bekennen.…

ik leg mijn oor te luister op een zacht donzig kussen hoor een stil gefluister: zal ik jou in slaap sussen? ze strijkt door mijn haren schuift ze voorbij een oog en sluit ook de lippen mijn adem brengt ze tot bedaren ik voel lichte stippen zich om me heen scharen…

Het lichaam is wrakkig en eist zijn rust op maar het hart is onvervuld, nog even dwalen mijn ogen langs stoffige schabben, Kopland en port een genadige nachtwacht. Dan wordt het echt stil, in het trappenhuis mager beschenen door de sikkelmaan hoor ik het ruisende ademen van de huisgenoten, elkeen tuigt zijn dag af, dat weerbarstig vehikel.…

het is vroeg of laat en onderscheid hiertussen kan even geen kwaad ik hang als het ware aan de klepel vast die beweegt wel, maar denkt zeker niet na welke koers we gaan varen het is heen en weer binnen de houten kast en de sleutel ligt al jaren te wachten in de onder la ik voel wel dat de veer ietwat licht is gespannen maar dat…

de stilte is niet immer wit gelijk een maged reine of schoon van klank, onaangeroerd ook de ziel niet, als de mijne daar de nacht vaak bij helder licht vele spinsels vervoert de schaduw op mij gericht het geruis onder mijn dak heeft de oren toegedekt, niet omdat mijn wil dat wenst maar omdat de slaap op eigen wijze een schone rust…

in het eten ik keek in de tunnel van de virtuele beeldbuisglooing met in de hand de besturing (zou dat verslaving heten) dat licht flikkerde maar door, dus hinder bij voortduring ik zette mijn bril af, met het gebit in het kommetje water ik zocht het niet meer te zoeken en liet een slang langzaam later asem blazen in mijn snater de slaap…

ik zwijg over de woorden niet geuit voor de ingang van de nacht het is de stilte die mij overweldigt ook al schijnt het bed mij toe, zo warm en zacht en beslaan gedachten het zuchtend kussen zij nemen de zwaarte van het zijn of de verleden dag mee naar de onbekende duistere wacht het zal de adem doen sussen, heb ik zo bedacht ik rijg al…

De krullen van het heideschaap… Het is volbracht, ik slaap.…

Mag ik nu eindelijk gaan slapen want deze dag duurt veel te lang. Het was geen dag van makke schapen en er stond wanhoop in de gang. Dus kan ik nu mijn ogen sluiten; ik leid mijn schapen naar hun wei. De maan schijnt schuchter door de ruiten, jij vlijt je zachtjes tegen mij. Zo tuigen we onze dag af, we likken onze wonden.…

ontspannen lach je in een droom die zachte kleuren vlecht in beelden die je handen maken je zucht en blaast wat lucht in glas je vingers raken aan wat toekomst was een ster die barst in grillig lijnenspel je lach verdwijnt omdat je met je tanden knarst woede vlaagt in rood achter je ogen lippen krampen pijn pastél heeft niet…

Ik voel mijn spieren verslappen zoals dieren -- die in slaap vallen.…

Nu ben ik de wakkere. Ik kijk vertederd hoe je slaapt...zo..mooi. Streel met mijn vingers de lijnen bij je ogen weg Een zachte kus op je voorhoofd. Luisterend naar de zee die gelijk ruist met je ademhaling Met je lichaam dicht tegen me aan Gaan wij de ochtend tegemoet. Waar de zon ons wakker kust.…

Zal je missen meer dan wie ook voelde je mijn pijn aan zal je missen jij die me nooit alleen liet staan zal je missen altijd een kroel of een lik over m'n gezicht zal je missen vaak zo donker gaf jij me wat licht zal je missen en je nooit vergeten zal je missen onvervangbaar voor altijd niemand kan zich met jou meten…

Er was eens een boterbloem die als 'echt' droomde van een boterhammenland Van lekkere belegde boterhammen Na het eten, smullen, slikken bijna ongegeneerd schrokken voelde hij zich zo overmand en 'voelde zichzelf aan de tand' De boterbloem concludeerde: Er was helemaal geen boterhammenland en dat smullen van belegde boterhammen…