172 resultaten.
Versleten sokken.
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.207 Ze zijn sleets en verwassen
je zult ze echt niet meer passen.
Daar gaat mijn held, op zijn sokken.
Nu vertrokken.
Hij is lief
Zelfs op zijn versleten sokken.…
Tegendraads
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 215 en toch
juist de rafels hechten
strak gesneden zomen
rechten slechts
wat afstand schept
als onzekere tijd
gaten in de eenheid bijt
overspannen zich de scheuren
waar juist een sleetse draad
afwijkend
naar een ander reikt
aanpassing is
geen glad gebeuren…
Zij ontglipt me steeds
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 275 ik wil
je schaduw vangen
maar zij ontglipt me steeds
restjes licht blijven
aan mijn vingers hangen
worden in het donker sleets
volg je waar je
gaat maar kom voor
het raken vaak te laat
heb je in vol licht benaderd
zag alleen je schoenen staan
je schaduw had je uitgedaan…
Valnacht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 356 Zo oud dat men haast niets
meer bezit dan wat ademteugen
en sleetse gedachtenpatronen
derhalve makkelijker los te laten
Zonder vleugels zweven
doelloos onderweg
herinnering terugbrengen
tot het kloppen van een hart
Een meteoor, die zich spoedt
door een donkere nacht
zelfs dan muziek van Bach
in licht van sterren verdwijnt…
Zij heeft de naam
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 182 Z’n broek op half elf
in de ene hand een blikje
en andere een joint,
lult hij een eind aan de brij
van men, fuck, en veel vet
aan zijn lippen hangt
een jonge brunette
die breezend op
geïxte benen balanceert
haar geringde navel
en veevorm van de bilnaad
zijn door tattoos opgewaardeerd
hij noemt haar slet.…
Winter
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 793 in de luwte van Oktobers' dagen
schaduwt zij een onbeminde vreemdeling
vlak hellend grijs boven de stad
een tal van achterlichten blikt op
al wat vergeten is of verlaten,
grijze kragen, sleetse dagen
Berlijn volop
onbekend is onbemind
in het kielzog van reclame
en de wind?
de wind waait voorop...…
Belendend vergezicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 48 uit gelijkenis gehouwen,
zo dagelijks als brood
slechts in onvoltooid
te onderscheiden
toen en nu, dubbelsterren,
de sleet van vele dagen
het onaangeroerde
voegt zich naar
het late middaguur
de stilte is hardhorend
en de tijd in verlenging
nochtans het onafwendbare
een stukje dichterbij
in dagen erna,
randen van slaap,
ontkennen…
Enkele reis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 88 dit lijkt een gedicht zonder eind
een waterval met vrije uitloop
gaandeweg, steeds, sleets, over
de stoep met onvermijdelijke stront
naar wat gekend is en deels vergeten
wat ooit was en nooit meer kan zijn
nu nog gauw een tochtje, voor de
schemer ons de weg doet vragen
alle bestemmingen op een hoop
overal ijl vlees en alles aarde…
weerslag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 87 daar is het licht
dat steen voor steen de straat beklimt
water beschijnt en druppel na druppel
verdwijnt het zicht op de put
elk hoofd weerspiegelt
als een gerimpelde Narcissus
voordat zij steels verdrinken in zichzelf
en sleets gezichten omranden
daar verliezen wapperende bladeren
hun kleuren in handen
die het venster bestieren…
De oever
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 237 mijn rug zal gammel zijn en sleets.…
ontwaak
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 343 weglaten van poespas
sleetse rituelen
ontmasker wat zich verschuilt
oh jee
wie raakt mij aan
eenvoud en stilstaan
leef voort
mag ik even tussentijds komen
leven!…
Proefde de hel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 zag paarden
in gestrekte draf
van donker naar het licht
verleden ging
de toekomst aan
waarbij zwart werd gewit
tijd sloeg vuur
uit hoeven die sleten
op waarheid en geweten
proefde de hel
in verbrande luchten
een droom die niet vluchtte
zij rondden de horizon
kwamen galopperend weerom
sloten licht met volmaakte duisternis…
(i) Vervagend vuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Een berk gloeit na in de sleetse dag,
een eik hult zich al in het donker
van de nieuw geboren nacht,
terwijl laag boven me een maansikkel
wolken oogst –
liminal
eng
in de hoek
wacht de grens:
hoe zal die vallen,
uit of aan?…
Vervagend vuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 49 Een berk gloeit na in de sleetse dag,
een eik hult zich al in het donker
van de nieuw geboren nacht,
terwijl laag boven me een maansikkel
wolken oogst –
liminal
eng
in de hoek
wacht de grens:
hoe zal die vallen,
uit of aan?…
De zwijgende minuten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 226 weer wordt het graf geopend
luiden klokken hun herinnering
de geur van oorlog
ruikt naar vroeger
met sporen angst erin
de zwijgende minuten
waren uren voor een kind
niet uitgesproken woorden
bundelden saamhorigheid
in menig vaderlands gezin
maar de betrokkenheid
wordt langzaam sleets
na generaties van herdenken
is het doden wel geweest…
Terugblik
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 118 boven het water dreven
donkerblauwe wolken
een wit schip lag voor anker
muziek danste uit openstaande
ramen en deuren
de dagen waren lang
woelende levens sleten
weekten zich los van elkaar
vielen langzaam uiteen
een meeuw schreeuwt uit volle borst
landt zwijgend op de kop
van een verweerde stenen held…
Maar dan toch.....
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 278 Toch doet het pijn
De steen op mijn maag
Veroorzaakt een sleetse
Plek op mijn shirt
Toch doet het pijn
Het verlaten hart
Pompt radeloos om
Wat er is gebeurd
Toch doet het pijn
De glimlach van mijn moeder
Op haar sterfbed,
Geen traan, niet getreurd
Verloren jaren
Verdwenen in de mist
Begraven in een witte kist
We hadden afgesproken…
Mijn echt heerlijke Slet
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.265 Die heerlijkheid in een wolk van parfum
in een sexy catsuite geweven in net
Zo gleed zij wederom geil fluisterend langszij
in het omgewoelde en bezwete bed
Vingers glijden zoekend langs mijn dij
terwijl volle natte lippen mijn wang bezetten
Hoop ik dat mijn paranoïde vrees ongegrond is
dat zij eens zal aan sluiten bij de netten…
Alleen 's nachts
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.363 Oh, hoe mijn lendenen zachtjes smachten
naar kring'len sleets omhuld
Oh, hoe ik put uit mijn gedachten
mijn handen met genot gevuld
Stil edoch verholen
bijt mij de maan
In bevelen reeds bevolen
van donker cellofaan
Oh, hoe de bloemen grof verwelken
immer dor in net te groen
Oh, hore, zij die duiven melken
zo dapper en zo koen.…
DANSEN
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 440 twee mensen glijden
als één over de vloer
hij een pooier
zij zijn willige hoer
ze dansen
dansen samen
zij warm afhankelijk
hij kil en stoer
twee mensen glijden
als één in een bed
hij getrouwd en klootzak
zij voor hem alleen
maar een slet
ze vrijen zwijgend
samen
de pooier en zijn hoer
haar liefde verloren
hij koud en klaar
ze…
Mijn laatste jaren
netgedicht
3.0 met 44 stemmen 378 er waren jaren
die zo van mij
zijn afgegleden
met niets om
te bewaren of het
moet het jaartal zijn
een aantal was
al sleets geworden
door een spectaculair
gebeuren dat tot in
den treure al was
uitgemolken door ieder
wat in de wereld
plaats vond raakte
familie en bekenden
in overleg en om raad
om dan simpel de orde
van de dag te…
Receptie, bonte avond
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 71 Na de ondermijnende blikken
der diverse dames en heren,
het consumptievertoon,
de zakelijk-swingende band
(refreinen sleetse liederen
in vrije vertaling)
plotseling exploderende voeten
op uitnodigend ritme:
hartveroverend werd
de vloer van liefde voorzien!
Het samenzijn herademde.
Vrolijk-verlegen
vulden anekdoten de tafel...…
Fjord
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 296 Het kruipend ijs sleet het dal uit
alsof een zeeslang in de berg beet
een flank die steil onder de spiegel dook
oplopend naar een drempel van puin
Daarachter ligt een verlaten haven
altijd dieper naar de bron toe
In de zomer rijst het peil
zoete regen aan het oppervlak
zout in de donkere diepte
Een wemeling van plankton en anemonen
Haaien…
fjord
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 318 kruipend ijs sleet het dal uit
alsof een zeeslang in de berg beet
een flank die steil onder de spiegel dook
oplopend naar een drempel van puin
daar ligt de verlaten haven
altijd dieper naar de bron toe
in de zomer rijst het peil
zoete regen aan het oppervlak
zout in de donkere diepte
een wemeling van plankton en anemonen
haaien die…
sloffen
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 2.194 ik staar naar mijn pantoffels
zij geraken sleets
en vaal
zij beginnen te stinken
maar ik durf ze niet te wassen.
de dag heeft een aanvang genomen
de zon schijnt
zo dadelijk ga ik
in anonimiteit
een eindje sloffen
op mijn pantoffels.
dag.…
Insteken, (omslaan, doorhalen, af laten glijden)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 160 Janet en Marjan op de thee
Een vast ritueel per twee weken
Gezellig het breiwerkje mee
Al vallen die middag wat steken
Marjan op de thee bij Janet
Er is al een tijdje verstreken
Als één van de twee roept: ‘jij slet!’…
Onder zeil
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 96 Langs de kust bezoek ik graag plekken
Waar een uitzicht lonkt
Verleiding op reclameborden ronkt
En aanzet om de bakens te verzetten
Het lijkt cliché en sleets
Maar in de haven is het altijd druk
Reisdoelen te over naar geluk
En dat herhaalt men steeds
Ik schuw de open zee
Het ongewisse zonder maat
Vooral bij ontij in de nacht
Toch…
jij durfde te snijden
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 845 je hebt het
goed gedaan
ook ik was
opgesloten
jij hebt
mij gebroken
uit de sleet
van het bestaan
samen
verder gaan
de wortels
weer gescheiden
zonder snoeien
konden we niet
bloeien, verdorden
we binnen het jaar
jij durfde te snijden
liefde pijn te laten
lijden om zo te
overleven met elkaar
Ik dank je voor
dit liefdevol…
rangeerheuvel
netgedicht
3.0 met 65 stemmen 630 Sleets
zijn hun vage kleden. Scheef de gesteven boorden
van de klerken. Klokkenluiders slijpen hun pennen.
Wij, languit in nat gras.…
Als zwijgen stilzwijgen wordt
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.206 zij fel van gevoel
dat dringend om ontlading vroeg
maar op een dag was het genoeg
geweest en over
de gemoederenvloed werd neergedrukt
in draaien om een hete brij
tot geen van beide nog iets ervan zei
dat praten niet wilde lukken
die stilgelegde woordenstrijd
verstomde ook gemeende vragen
naar wat de ander deed en dacht
ontwijkend sleten…