Alle inzendingen over slurf/turf

Slechts hoopjes turf en daken Van donkere huisjes staken Zwart uit de nevel omhoog. Ze was zo stil, zo zonderling, Die zee, waar niets bewoog. O, die zwarte, grillige heuvelkust, Die met haar brede lijn, Scheidde de blinkende nevelrust Van 't gloeiende karmijn!…

En wijzelf en ons lief zitten vastgebonden in de snuit die blaft, de slurf die ratelt, de oren die slingeren, het rubberen bekkeneel, de blik van reuzel, en mossellippen, in de neusgaten schapenhaar. O zo ver, zo diep dringen wij in onze kartonnen huid en loeren en piepen er vanonder uit.…

royale scholen op naar de burelen van de fopneus en de klapsigaar maar helaas wij zijn de vierdimensionale ruggengraat die zich gratis dwars liet zetten tussen as en zode Er is reeds een hard gelach aan witte rots ontsprongen voor men raakt gehecht aan een zin die waarlijk bloedt Slechts het pikachtig bindmiddel sijpelt uit de van mest en turf…

er was ooit eens een olifant die last kreeg van een felle jeuk hij lag net aan de waterkant en vond dit nou bepaald niet leuk de jeuk zat aan zijn rechterzij en hoe hij zich ook bewoog hij kon er met zijn slurf niet bij want het zat net iets te hoog een mug die hem daar bezig zag bood heel galant haar hulp aan de olifant schoot in de lach…

Aan hem voor wie geen weg, allee of laan Geen avenue, geen plein, plantsoen, poort, dijk Baan, bolwerk, dreef, haven, kade, gracht te groot zou zijn Wordt minder dan een voetnoot toebedeeld Maar aangezien men er in deze stad voor staat Wat groot is terug te brengen tot de eigen minimale maat Werd het minder dan een pad: een smalle gang, een slurf…

tulp, de bol van de magnolia als de kleuter die net ontwent aan de fopspeen een kwijldraad verbindt de polen van de magneet overspant het veld waarin ik doofstomblind wil dolen tot ik in het maatglas de lauwe palmwijn vang die zuinig vloeit uit de vouw die ik zelden zomaar vergeet het veenmos groeit grijsgroen over jouw flanken met de turf…

Als een bruine grizzlybeer weet ik precies waar ik mijn voedzame zalmen moet vangen als een dagpauwoogvlinder weet ik even exact waar de bloemen met de lekkerste nectar staan en als een hongerige wolf weet ik eveneens waar de beste prooidieren zich bevinden, als kronkelhaai turf ik visrijke stekjes af.…

Dat emoties weer geuit worden in mooie traandruppels die hartverscheurend, meelijwekkend maar ook zeer prikkelend zijn toverend uit twee ogen op hetzelfde moment drukken ineengekrompen flaporen, een plooiende slurf en lange slagtanden hun schaduw af op een herfstgrond.…

II Horen ook zij bij vlagen nog die sissende stoom zien zij de volle perrons , opgenaaid de sterren, herkennen ze aan de grond nog turf en het veen, echt niemand ging uit eigen beweging daar heen.…

II Horen ook zij bij vlagen nog die sissende stoom zien zij de volle perrons , opgenaaid de sterren, herkennen ze aan de grond nog turf en het veen, echt niemand ging uit eigen beweging daar heen.…