Netgedichten

netgedicht (nr. 80.603):

The Weeping Elephant

Gevoelige reus
vol geluk, kracht en wijsheid
bescherm ze altijd

Al wandelend in een oase van rust hoor ik steeds
dichterbij komende huilende klanken die almaar opnieuw in
mijn hoofd dwarrelen tot zelfs blijven hangen op een stukje gevoel
Een diepgeworteld verdriet die mij doet denken aan afscheid, rouw en verlies.

Hoe deze treurnis beklijvend en gevoelig ook de huid
binnendringt, probeert zich een weg te banen langs netwerk van
aders, haarvaten en slagaders, weet tere snaren van het hart te raken om
uiteindelijk te breken in verschillende puzzelstukjes verspreid liggend in mijn lichaam.

Dat emoties weer geuit worden in mooie traandruppels
die hartverscheurend, meelijwekkend maar ook zeer prikkelend
zijn toverend uit twee ogen op hetzelfde moment drukken ineengekrompen
flaporen, een plooiende slurf en lange slagtanden hun schaduw af op een herfstgrond.

Als robuuste kolos zich ontwikkelen tussen aarde en water
vanaf de geboorte tot ver in de latere levensjaren, bijgestaan door
uitzonderlijke kracht en schoonheid waar ik alleen maar gelukkig van word en
vol respect opkijk; een Afrikaanse vrouwtjesolifant tot zij achter de horizon zal verdwijnen.