Alle inzendingen over speelbal

vanuit het niets kwam jij me naderbij we dansten, dronken gulzig uit de fusten terwijl een gonzend klokgelui ons suste je zachte lichaam rook naar zoet gevrij en werd een speelbal voor mijn lusten we rolden, tolden, lagen zij aan zij van top tot teen nam je bezit van mij we spoelden aan op verre, zilte kusten de zon boetseerde je figuur…

verloren tussen de ingewanden organen werkend op eigen kracht er is een oorlog gaande ik ontvang van het front verwarrende berichten de storm van longen gaat over de rivieren van het hart emoties tekken op en slaan neer en waar vandaan die brandende pijn ik sta als een god toe te kijken waar ga je heen in die boot van zacht leer een speelbal…

Niets Knal Heelal Speelbal in de ruimte Veelal Bal buiten spel Tijd is illusie Kernfusie Van onmacht Mix met krachten Bevruchting Vanuit Iets Geboorte van atomen Geen vlucht Geen ontkomen Aan het lot Veelal Toegekend aan God Doch Gelijk de Knal Komt ‘t nergens vandaan Verdwijnt al Als ’n stervende zwaan In Niets Ego is de…

een man, een vrouw, vriend, vriendin zij zeilden je leven in maar er even hard weer uit je hebt het nakijken, het uitzwaaien zeilen strijken storm laten razen speelbal op de golven onder gevoelens bedolven worstel en kom boven dat laatste daar komt het op aan om vervolgens, bij…

Wat hier is lijkt stil, zo stil als het in een bos kan zijn regenbui van gevallen bladeren als speelbal gedragen door de wind het wordt stiller in mijn klein domein. Refrein met grondgeur op papier, ongeletterd als de stilte wordt gedaagd en spreekt, het zwijgt als daarnaar wordt gevraagd.…

Tot speelbal was hij nu geworden, zwak en kwetsbaar als de reus met lemen voeten uit Nebukadnessar’s droom.…

(Speelbal op tablet) In quick-step, jive of disco Dansen poppen bij voorkeur Niet, daar zij de touwtjes te ver Hebben laten vieren en bovendien Van mening zijn dat ze de pas Wordt afgesneden door bewegende Handen achter hout Terwijl dagen opnieuw lengen Nachten stervend korter zijn Hanteert de schilder zijn penseel Dichten schrijvers…

Ze stapten vol vertrouwen in de boot Die hen naar het beloofde land zou varen De moeders brachten kinderen tot bedaren Tot vrijwel iedereen de ogen sloot Het aantal vluchtelingen was vrij groot De boot een speelbal van de woeste baren De kapitein dacht dat hij het zou klaren Er wachtte hem immers een zilvervloot Er rustte niet veel zegen…

niet wie Je wilt het niet Maar kreeg het Het is een besmettelijke ziekte Die jij niet wilde Het is een gebeuren waarover Ouderen beslisten En altijd zijn de kinderen de klos Je weet het niet meer Verstop je in jezelf Probeert zo te verdwijnen Wat niet lukt En wij zijn zo machteloos Je hebt er niet om gevraagd Nooit gewenst, Speelbal…

bakkebaarden in gebroken wit gestemd de zon hangtin de touwen van het balkon, te vroeg uitgerold te reiken tot over de horizon een wolkje adem verwoordt een levende aanwezigheid maakt het vormloze zichtbaar in een eigen tint, stil verbonden raakt in de compleetheid van een kind wat oogcontact maakt met het zorgeloze streepje licht als speelbal…

Geluk is een meervoudig equivalent, enerzijds gewogen in een ragfijn web gesponnen, werd ik door gevoelsspinnen verleid, achtervolgt door tegenpolen, als speelbal in een labyrint, tevens als begin - en eindpunt, raak de kern van het droomschip maar langzaam kwijt, verstrikt in de verkorte zaligheid van een fictieve zekerheid van…

bakkebaarden in gebroken wit gestemd de zon hangt aan en in de touwen van het balkon te vroeg uitgerold te reiken tot over de horizon een wolkje adem verwoordt een levende aanwezigheid maakt het vormloze zichtbaar in een eigen tint, stil verbonden raakt in de compleetheid van een kind wat oogcontact maakt met het zorgeloze streepje licht als speelbal…

weg van alles en iedereen onder de bomen langs het water mijn teken komt veel later rebel libelle liberte de gevallene geboren om te vallen Phoenix uit het as herrezen nooit heb ik bewezen nooit heb ik iets vernomen alleen in mijn eindeloos durende dromen onafhankelijkheid is gekomen vleugels branden niet ik vlieg zoals u ziet een speelbal…

Dood, met mantel en hoed getooid je zit ons te dicht op de huid je snijdt recht door zee in harten en illusies je zet ons met twee voeten op de grond Dood, dagelijks marcheer je in maskerades voorbij in doorwaakte nachten fileer je onze zielen tot op het bot als een speelbal kantelen we in de tollende wind Dood!…

weifelend schoorvoetend aan de deur kloppen We herkenden ze eerst niet als dagen Zoals we achteloos onze tijd namen Daagse geldingsdrang doet ons groeien Kleine mensen worden gestaag groter Blijven een tijd hangen en krimpen weer Alleen als het volle leven blijft boeien kunnen ego's in verwondering bloeien We speelden ermee, nu zijn wij de speelbal…

Letters hangen als dronken draden Speelbal van de wind en van de tijd Als dons doorweekt met zure tranen Hopeloos op zoek naar rechtvaardigheid Lampen zwijgen als grauwe graven ’t Schijnsel iets te vaag en iets te wijd Verlicht de stad haar sluikse slaven Hulpeloos gehuld in zwijgzaamheid Gevels kreunen als lage laden Schuiven langs elkaar…

Ze weet het wel roepen ze…… Het is echt geen domme meid Voelen doet ze het vast en zeker Of raakt ze haar verstand nu kwijt Ze weet het wel roepen ze…… Dat ze flink wordt beetgenomen Als speelbal wordt gebruikt Blijft hangen in zinloze dromen Ze weet het wel roepen ze………..…

Wij zijn een speelbal op de golven; afhankelijk van de golfstromen. Mensen zijn mieren in het zand: proberen hun eigen luchtkasteel onafhankelijk te bouwen. Ik doorzag alles. Het was het énige wat het leven van mij vroeg. Ik schikte en schik me in dit lot. Ver boven alles, bezag ik van een afstand.…

“ De liefde is als een speelbal van het verlangen “ In de ogen van een woeste vulkaan waar het hart dartelt, spartelen emoties intens tot ontembare lava De totale overgave schuilt in de holte van de maan die in doodse stilte weet heeft van man versus vrouw Hij kent haar verschijning als magnetisch volmaakt en waar hij haar aanraakt verdwijnt…

Wie ik ben ik weet het niet spits je oren daar waar je de stilte van stenen kunt horen luister naar de ijle stemmen van het schimmenkoor: Helena, jij bent slechts een speelbal tussen goden Hoe wil jij dat wij aan jou denken?…

Een willoos blad, niet meer dan dat, een speelbal van de winden. Is het niet juist typerend voor een wijs, verstandig man, dat hij zich vaste grond uitzoekt als basis voor zijn plan? Nu zien ze mij voor domoor an, een waggelende gans, een rivier die dan wel stroomt, maar zelden naar één kant.…

Hoe is ’t in een oorlog te sneven als de dood loert 24/7 Wat voel je als speelbal van krijgsheren die morbide tactieken savoureren? Hoe stolt nachtmerrie die bewaarheid wordt Als je thuis naar de filistijnen gaat Wat als levenslust wordt gestopt Rijdt men zo hoop voorgoed in 't slop?…

emotionele buien vol gevoel of zonder cerebrale verstandsgedachten krijgen dat er niet onder wie slechts rationaliteit belijdt heeft zwaar gemis want hij mist zelfs besef wat er in zijn hersens gaande is geef ik toe aan mijn hersenstam dan ben ik net een poes ik sla mijn klauwen uit blaas en ga ook liefjes spinnen volg ik emotie tomeloos ben ik een speelbal…

De nevelwolken die u dragen, En, speelbal van d' onzichtbre tijd, Door de eindeloze ruimte jagen, Doorscheemren wel van bliksemslagen Wier flikkring door de scheuren splijt; Maar, ziet gij uit naar 't morgendagen, Die afstand is uw oog te wijd.…

De nevelwolken die u dragen, En, speelbal van d' onzichtbre tijd, Door de eindeloze ruimte jagen, Doorscheemren wel van bliksemslagen Wier flikkring door de scheuren splijt; Maar, ziet gij uit naar 't morgendagen, Die afstand is uw oog te wijd.…