Alle inzendingen over spetters

Spetters van groene smurrie. Kikkers kwaken 't hoogste woord. Buitelende Kieviten tegen een strakblauwe lucht. In de verte blaft een hond. Dit gevoel ...…

het sijpelt gestaag grote druppels glijden van de bladeren vallen spetterend op de grond geen schermen regen in woeste vlagen wind maar een speelse lichte waterval die je toch op een onverwacht moment drijfnat maakt met een grote plens hemelwater kent vele vormen van verschijnen voor mij mag het op pinksteren verdwijnen…

Spetterend en vol betovering Aanzwellend tot de machtigste intiemste explosie. Tranen vloeien.…

ga aan de haal met mijn ziel maar weet je ik grijp je kus dan maar de kiel van ons bootje een tijdje ik duik in het water jij golft wat later we spelen in spetterend nat zoveel plezier hebben wij met elkaar nooit gehad ja ooit in een bad dat we betaalden met tweedehands namen we waren licht zat de portier van de nacht…

Water glijdt over je heen Het klettert langs je naar beneden Je schittert in de zon Goud en zilver spetteren in het rond Regenbogen ontstaan aan je voet Je bent een prachtig gezicht Zo teder en o zo krachtig dat je bent Het mooiste op aarde Nieuw leven ontstaat in en om je heen Je bent een pracht van enorme waarde…

Mijn hoofd, een rots vol letters daar hak ik woorden uit dat zijn soms fraaie spetters zodat ik zing en fluit Dan start ook het polijsten elk randje dat verdwijnt ze zijn om in te lijsten juweeltjes, zo het schijnt Zo bouw ik aan mijn hoogmoed kom van een koude kermis thuis waarschijnlijk zoals reeds bevroed blijkt het slechts kolengruis…

wat is mijmeren anders dan soezen met neuzen boven laag water weemoedig verzonken in spetters met spleten en splonken adders en grassen muizen die plassen vogels die fluiten kikkers die kwaken pauwen met staarten die slepen de havik hakt wilde patrijsjes als wij witte radijsjes nu nog de poedelpoes en het is uit met de roes…

zoals je me droogt als ik net uit de douche kom door me in je armen te nemen voor een spetterende tango in de vierde versnelling zoals je mijn kippenvel wegstrijkt tijdens adembenemende intervallen zinderend weer tevoorschijn tovert met je doordringende blik die volharding verraadt als je me neemt zoals ik ben was en blijf zo ja…

in feeërieke kleuren wolkt lucht voor je uit waar je ook gaat wordt positieve energie geladen zij die jou raken ervaren de tintelingen die het begin zijn van een nieuw bewustzijnsniveau waar leven zich met liefde in alle facetten bij neer zal leggen daar waar de lach zijn schitteringen al draagt kom jij in het spetterende…

spaar mij jouw woorden als vlammen slechts leiden tot as en de knoesten spetteren in ogen van steen waarin ik ooit nog zachtheid las uit een teder hart van veen scherpe messen trekken door merg en been en als schilden slechts dienen het onweer te kaatsen dan raakt de pijn gevoelloos en verdampt om zich naar de doodsteek te haasten…

Bass tonen trillen van snaren met speakers gestuurd vermengd in scherpe klanken door verhoogde kruisen en verminderd in doffe geluiden van mollen gemixt met hoge akkoorden van vier banden in een knallend stemgeluid omlijst door licht in spetters en kleuren gezien als golvend enthousiasme in een ritmische maat door maten met mate in…

Nog trekken de zware wolken in ons bestaan haar sporen en woorden die als dolken mijn diepst wisten te doorboren, joegen mij steeds op de vlucht, de thuiskomst werd steeds later en in de spetterende avondlucht gevangen in mijn eigen theater, werd mijn pad van tranen zwaar. Ik volgde de dood en toch dronk ik door zonder bezwaar.…

De kletterende spetterende waterdruppels dwarrelen door de dorre dag de langverwachte lome lente verdwijnt verkorven van verdriet Niemand weet wat warmte is verweerd door weer en wind ze beven, bibberen dag aan dag en hopen op een levenslach Kom, laat mij de liefde leren lief en leed van mensen dan pas kan ik zonlicht kennen en lentetederheid…

Zon na regen Voor de natuur een zegen Zonlicht spelend met het blad Vanuit de boomkroon valt een spat Regendruppels glinsteren in het licht Door zonlicht is een volgende druppel al weer gezwicht Een zonneharp weerkaatsend tussen bomen Momenten waarin je weg kunt dromen Sferen die het innerlijk laten verstillen Je merkt temperatuurverschillen…

Miljarden jaren stapelen op in het zonlicht dat nu straalt en de oliepan doet spetteren bollen bakt met rozijnen. Aan het eind van zo'n tijd die geen enkele zin vond ben ik maar een schijntje een gillend keukenjoch.…

Laten we maar gaan dansen spetteren in de regen je houdt toch niets tegen misschien moet alles schoongespoeld het scherp uit de ogen opdat we beter zien alles rustig kunnen laten overstromen dansend samen vlotten bouwen elkaar ontmoeten flora fauna mee natuurlijk langs wolkenkrabbers drijven obstakels verdwijnen en hoogreizend het…

Door het open raam het geluid van de vallende regen een ritme van druppels op de bladeren dat rustig maakt Was jij hier dan konden we samen naakt een eindje stappen weggaan en terugkomen met grote spetters op de huid Elkaar afdrogen en ontdekken waar het in het lichaam gloeit Jij blijft het meisje van Brazilië het land waar jij van houdt…

springen over golven hete voeten van het strand spetters koelen de verbranding schonen ook het plakkend zand borsten bruinen tepels donker lokkend naar de zon gericht warmte zindert langs de duinen zeewind koestert het verhit gezicht mensen staan te juichen de branding is het zomerfeest zij zijn winnaars in het schuim voor even weer…

wollig pakt de mist in flarden mijn gedachten ik laat ze drijven zomaar zonder zicht totdat ze bomen raken condenserend aan elkaar gaan haken glanzend in het licht mijn dromen hangen druppels aan de bomen in een zacht ontmoeten met geluk op kousenvoeten ik weet dat ze gaan vallen ze spetteren dan stuk maar het water op de grond…

door de nacht in doeken gewikkeld sluipt zijn vlammende staart voor eens volgde ik het spetterende schijnen want vonken weersprongen of verzon ik ze het was een reis over uitgevlakte meren waar de moeraskoning het licht uit deed zelfs het zwijgen liet verdwijnen alleen in zacht, haast stil gekrijs klonk de roep van tere tongen ----…

Het was al laat de klok draaide overuren en wijzer geworden gaf ik mijn laatste muntje aan de muziek mee het leek alsof het sterren regende maar helder maanlicht gaf druppels voeten en zij dansten op de muziek van thuisloos al huiverend en spetterend naar een nieuwe morgen op het bruggetje snorden soms wanhopig vragen aan ons voorbij…

Ik wens je Een jaar zonder tegenslag Elke dag vrolijkheid Laat dromen uitkomen en nieuwe ontstaan Laat geen dag zonder lach voorbijgaan Ik wens je Een jaar vol van geluk Van liefde, passie en hartstocht Leef voluit, proost op je kansen Leef en geniet, zing en ga dansen En het wordt Een jaar als een spetterend feest Een jaar alsof…

Hoeveel herfsten zullen we nog samen wandelen over het bladgoud op de paden -verstrooid- door onze voeten betreden, belopen die de weg zoeken in tunnels van spetterend groen en spattend geel ...als 'n omarmen Niet oud voelen we ons als we samen ....wandelen We 'lezen' de bladzijden van de natuur ...als boeken We…

Dan denk ik weer aan vroeger hoe mooi het eens is geweest toen waren onze dingen samen als een spetterend feest. We lachten en dansten in het licht van de maan plukten ze sterren van de hemel en lieten ons helemaal gaan. Ik wil nog één keer die tijd graag samen met jou beleven in de tijd die ons nog rest en die ons samen is gegeven.…

somber lekken grauwe trekken eindeloos hun koude sporen in miezerig venijn ogen door de kou maar half geloken willen er nu even niet zijn toch lachen de plassen spetteren dikke druppels uit de plenzende bui halfzolen zomerschoenen aan einde van seizoen soppen smerig straatvuil binnen zelfs de paraplu met tig geknakte…

Zag je de eerste spetters vallen en hoorde je het lachen van een kind voel jij je ondanks alles ook gelukkig of ben ik de enige die dit ondervind ?…

Handen besmeurd met rode spetters – niet nader te verklaren. Muren beklad met grauwe strepen – het is niet mijn schuld. Lieve trouwe morgen, waarin ik ontwaak is dat waarin ik slaap?…

verhalen van dronken vlammen in de kleine uurtjes van de nacht als het slapen wacht nog speelt wind met warme en koude vlagen die de gekruide geuren van de maaltijd dragen in het laatste kwartier van de maan hier zacht neuriet de groep hun dank aan de gastheer zingen vrouwen lachend van een goede nacht op de binnenplaatsen spetteren…

jij zwierig zingend langs het zwerk zwevend inspirerend vogeldier ik heb je gemist waar ben je al die tijd geweest jij gaf me zo’n plezier zo klein maar met een wonderlijke levenskracht het doet me deugd je bent weer hier en met je onovertroffen mysterieuze tovermacht breng jij weer nieuw licht in mijn donkere nacht jouw spetterende…

Als een verboden dans springen spetters op land De zomer lijdt De regen ziet z'n kans de herfst te vervroegen Ik hoor zomer zwoegen De wolken zingen brand De zon verdwijnt…