91 resultaten.
Hinkelend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 De tegels en het mos ze schreien
hoe sterk kan een dag zijn.
Had ik toen nog gouden dromen
de oktoberdagen in mijn hoofd
de uren knarsetanden
vandaag minuten lang.
Gedachten haspelen
vreugde lacht niet meer
de hoeken van je mond
zelfs je oogleden zwijgen.
Ik kan vandaag geen lied zoeken
geen woorden vinden
over ook jouw kinderschoenen…
Vergadering in mijn hoofd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 145 Je wilt nog even, heel even
te vuur en te zwaard
een prachtige kerstroos
of klimop aan de zijgevel zijn.
Ook aan het einde van dit jaar
toasten en een krachtige afdronk
samen ervaren als het nog kan
verrekijker of het theekopje wezen.
Duidelijk wel het werkwoord
in een oudere volzin
maar ook een roze blos
op onze wangen zijn.
Ik noem…
Vriendschap en familie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 282 Leven geeft je diverse wegen en kansen
om niet alleen te sterven
eenzaamheid hoeft je laatste jas niet te zijn
als je een zijweg durft in te slaan.
Broosheid , je botten, kaalheid zijn niet erg
je hoeft geen momenten meer te wachten
nieuwe familieleden ook zonder bloedband
mogen je ook verwarmen en omarmen.
Ook jij mag je de gelukkigste…
Ga maar...
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 2.012 De muziek speelt door mijn hoofd
Paradiesvogel van James Last
Prachtige muziek...maar nu niet meer
Jouw lievelingsmuziek
Tot aan je sterfbed
Ik hoor je zware ademhaling
Zachte muziek, fluitende vogeltjes
M'n hoofd vol watten
En ik waan mij weer onderuitgezakt
In de stoel naast je bed
Ik zie je bleke gezicht
Je stotende ademhaling
Ik…
Magnolia
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 1.310 Terwijl de kraaien landen
op de stangen van het sterfbed
lik ik haar suikerlippen
luister naar het gegons van genot
zie de klamme blozende bloem.
Stuipend lach ik me kapot.
Haar wangen met kuiltjes, tache de beauté
De geaderde hals vloeit open
Ik plak van het zweet
Mijn adem schiet te kort.…
Stilte van de dageraad
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 253 Nu alles helder en stil is
je dit huis bijna hebt verlaten
voel ik de kracht
je lachrimpels
de maan vrees je niet.
Al nadert je gewisse dood
en trekken de wolken dicht
van wit naar grijs tot zwart
het waait al sterren
je laat mij mijmeren.
Jij weet je plaats al en ik
ik uit met vlinderende gevoelens
ons bloed is vermengd
zo leef je…
Ouderloos
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 95 Ouderloos
Vele dagen waren als verse boeken
minuten lang soms jonge wezen
met nachtelijke beelden om te vrezen
wat mochten wij kinderen onderzoeken.
Dit kalenderjaar zal mij lang heugen
niet gelukkig uitgevallen zonder pijn
voelde het eerder als broos porselein
handgeschilderd mocht het toch deugen.
Had het firmament luiken echt dichtgedaan…
een dauwdruppel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 179 Ik houd wel van de mist
mistroostige momenten
even hoeft de natuur
niets groots te doen en rust.
Beschildert webben
legt parels neer
ze wacht uren lang geduldig
op de sympathieke draden.
Ik word er door aangetrokken.
Gecharmeerd en gefascineerd
van alle grijze nuances
houd ik van zon en mist.
Zelfs de zee fluisterde me altijd
al vanaf…
Ik twijfel en laat los
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 126 Werden mijn woorden een wesp in jouw mond
een bloem op tafel die nooit verleppen kan
levendigheid en afwisseling in het verbeelden
enkel schrift, woorden en accentverschuivingen.
Mijn oeuvre stond me aanvankelijk tegen
creëerde ik in het klad
een volwaardig universum
verhalend over haar eindeloze levensambities
of een zoektocht naar leven…
Gedicht voor de liefde
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 398 Geef maar rustig toe hoor, 't krenkt
Mij geenszins dat je soms denkt
Dat ik gek aan het worden ben
Ik kan er alleen niet aan: ik wen
Maar niet aan de gedachte
Dat ik misschien pas op mijn sterfbed erachter
Kom dat al dat wachten
Al die pijn
Al die dromen
voor niets geweest zijn,
jij helemaal nooit van plan was terug te komen
Dat de liefde…
Rouwkrans
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 1.803 de dwaas
Ik wil stil blijven
Knip zijn stembanden tot rafels
Hoor
Zwerfkatten sluipen door de tuin
Loom en lager dan anders
Onheilsboden in een vale vacht
De prooi is al gaan vliegen
Het is gebeurd
In haar slaap zwaaide de zeis
En sneed haar adem doormidden
Sus het blaasorkest
Wring een prop in de koperen kelen
We dragen het sterfbed…
Je memo's
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 109 Je hebt de liedtekst aangegeven
zelf uitgezocht en draait al deuntjes
de tijd en jezelf om als oudere plaat.
Je graf is in zicht
fluister je met broze lippen
vuur en as heeft geen voorkeur.
Wat zul je gaan doen
al bijna weg van hier
wat worden definieerbare momenten.
De onvoorspelbare aarde lonkt
dit gevoel van mysterie knaagt
jouw…
Troost
poëzie
4.0 met 1 stemmen 199 Voelt ge u 't lijdend hart verscheuren,
moet gij bij het sterfbed treuren,
sleept de tijd, in trage dracht,
u door smart en tranen henen;
op het scheiden volgt herenen:
‘God geeft altijd kruis naar kracht!’
Wel hem die dit hier beseffe!…
VERZORG JE LEVENSTESTAMENT, WAT LET JE?!!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 Je komt nooit op een gespreid bedje
Als de dood je roept, je gaat overlijden
Wellicht soms enkele uitzonderingen
Zoals Staatshoofden die dood gingen
Het sterfbed zelf is wel snel op te maken
Maar heb je je testament opgemaakt
Voor met name geld, goederen en welk deel
Aan wie, wat, wanneer en hoeveel
Heb je je uitvaartwensen vastgelegd…
Een leven
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 583 toen alles zoveel beter was
toen je nog een onbezorgde jeugd had
in die tijd vond je het maar zwaar
zo'n studenten leven
veel studeren, telkens uitgaan,
de ware willen vinden
uiteindelijk ben je drie keer getrouwd
en drie keer gescheiden
je blijft alleen achter
je hebt geen kinderen en familie
omdat je die niet wilde
eenzaam lig je op je sterfbed…
Eenzaam moederhart
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 567 Als dagen en nachten in elkaar zijn geweven
geen enk’ le lichtstraal nog d’ aarde raakt
en eenzaam onder de sterren wordt gebeden
terwijl zij aan ’t sterfbed van haar kindje waakt.…
Mijn pen en penseel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 85 Er ligt een speelplaats in mijn hoofd
braakliggende grond met verse aarde.
De korrels roepen: heb plezier
plant een zaadje, schilder de tijd.
Heb erg in de tonen en noten
bij deuntjes die repeteren
herken je de instrumenten
laat niets het geheel om zeep helpen.
Beelden, niets is zo wonderlijk
bomen worden heldere sterren
kledingstukken…
Jantje's Kerstfeest
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 1.237 Jan is toen naar bed gebracht en er nooit meer uit opgestaan
hij droomde van het Kindeke uit Bethlehem
hij hoorde engelen zingen zachtjes alleen voor hem
dan vroeg hij op zijn sterfbed; Moeder is het morgen feest?
stilletjes snikte dan zijn moeder want
van hem hield zij het meest…
Bij het doodbed
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.015 En zij, die 't bespieden, zeiden:
'Wat heeft hij haar toch bemind;
Hij stond als verpletterd bij 't sterfbed,
En hij weende gelijk een kind!'…
grafschrift
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.227 al op jeugdige
leeftijd
in het vooruit
zicht gesteld
steeds
voor hem uitgesneld
met één been
in zijn graf
opnieuw geteld
de jaren des onderscheids
waren ongemerkt
voorbij gekomen
ze waren
onwijs gaaf
wel bekomen…
kankerende grootvader
gedicht
3.0 met 58 stemmen 55.002 je pruttelde nog wat
onverstaanbare klanken
toen je eenmaal van pijn
vertrokken lag
in wat een week of twee
later je sterfbed zou worden.
misschien vroeg je me toen:
wat denk je, zou ze
weer haar beide benen hebben?…
Rembrandtcyclus 6: anno 1642: aan het sterfbed van Saskia
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 80 Je handen voelen koud
en huid kleurt bijna net zo
als eens je bruidskleed
liefde schonk ons
dode kinderen, doch
Titus onze zoon, jouw beeld
kan mij gedenken
wie jij waarachtig was
mijn liefste
je handen voelen koud
en huid kleurt vrijwel evenzo…
als eens je bruidskleed
dat ik kuste
weggegleden uit mijn handen
naar de verf en op het…
rembrandtcyclus 9 : anno 1640: aan mijn moeders sterfbed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 90 Ruw aangezet met bergen
en rivieren op uw handen
die de bijbel
trachten te verwarmen
beweging
eeuwig zwenkend
door de molen
van ons leven
zwaarder
door schaduwen
van het licht
over de knokkels
laat uw ledematen
en uw geest maar rusten
want uw plek
zal onophoudelijk zijn.…
EEN GOED MENS
gedicht
3.0 met 55 stemmen 19.115 Maar op zijn sterfbed heeft hij nog gezeid:
'Ik was een beest, Lien. Maar ik had geen tijd.'
-------------------------------------
uit "Fabriekswater" (1956)…
Mijn Nederland, mijn NEEderland
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Ik merk dat ik toch wel wat somberder word
met zoveel zicht elke dag op Covid-19 gestorvenen
ik merk dat ik meer en meer naar binnen keer
met zoveel onzeker nieuws van onzekere deskundigen
ik merk dat het opgeruimde, opgewekte wel weg is
ondanks het dagelijks ‘huis, tuin en keuken’ opruimen
ik merk dat ik af en toe ook angsten heb, bang…
Herfst-mijmering
poëzie
2.0 met 65 stemmen 3.777 't Schudt, dag en nacht,
Het sterfbed zacht,
En rooft de dood haar pijn.
------------------------------------
uit: Lente en Herfst (1842)…
Tante Jo en haar heengaan...
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 214 Toen ze nog zicht had (75)
haar ogen nog voldoende zagen
zag ze ook het uitzicht
op haar eigen verlijden
haar eigen overlijden, haar dood
beging tachtig (80)
altijd heel actief geweest
gingen vooral haar ogen achteruit
dus ze ging aan de slag
voor haar overlijden, voor haar dood
midden in de tachtig (85)
werd het zien vooral tasten
maar…
Nashville, de verklaring van, van der Staaij
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 167 ik viel in slaap en droomde:
""Van der Staaij overlijdt natuurlijk
vrouw, kinderen, familie, kerk en werk
staan rondom zijn grauwe sterfbed
zienderogen ging hij achteruit
toen hij in de hemel kwam
werd hij verblind door alles
en iedereen in alle soorten en maten
en hij zag dat God het mooi vond
God sprak tot van der Staaij
heb jij…
Vierluik
gedicht
5.0 met 8 stemmen 5.391 terminale vrouwen
met wie ik, zij het kort, een nest wil bouwen
u bent, zoals dat heet, 'still going strong'
maar u bent rijk, dus waag ik toch de sprong
omdat mijn libido u zal benauwen
en snel, ik denk een weekje na het trouwen
zal zorgen dat u hunkert naar de gong
en als uw laatste uur dan heeft geslagen
in 't liefdesbed dat ook uw sterfbed…
AAN MIJN VADERLAND
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.330 Zo treurt een moeder, diep bewogen,
Bij ’t sterfbed van haar huwlijkspand;
Zij schreit, en smeekt om mededogen,
En klaagt vergeefs haar wee de wouden en het strand;
Zij dat de blos der jeugd vervlogen,
’t Gelaat met loodverf overtogen;
Een mist dolt eeuwig nu die ogen,
Die straalden in haar hart; zij zwijmt, door rouw vermand.…