inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.219):

Stilte van de dageraad

Nu alles helder en stil is
je dit huis bijna hebt verlaten
voel ik de kracht
je lachrimpels
de maan vrees je niet.

Al nadert je gewisse dood
en trekken de wolken dicht
van wit naar grijs tot zwart
het waait al sterren
je laat mij mijmeren.

Jij weet je plaats al en ik
ik uit met vlinderende gevoelens
ons bloed is vermengd
zo leef je straks in mij door
je voet blijft nu nog haken.

II

En ik schrijf je
trek er een blad voor uit
laat de vensters van je huis
open je unieke verhaal vertolken
stil met open natte voorjaarsogen.

Verhaal over de kopjes thee
vlechten uit je moederhanden
levertraan en de havermout
terwijl de stilte het firmament
je lijf al teder bezingt.

II

Altijd zo gelukkig met elkaar
zal ik je nooit kwijt zijn
en aan wie jij mij hebt laten denken
ik koester ze, bewaar ze van binnen
achter mijn gesloten ogen en hart.

Je roept mij met je smalle keel
bent nu als een rietpluim
ik als een wandelstok
en even vlamt de dag nog op
de sterren staan al dichtbij.

Ja, jij weet je plaats al en ik
ik uit met vlinderende gevoelens
tranen , ons bloed is vermengd
zo leef je straks in mij door
je voet blijft nu nog haken.

©17-11- 1999

... Uit de serie :het sterfbed het is een serie die ik hier plaats en al meer van geplaatst heb. Klik maar op mijn naam. ... ... ...

Schrijver: annemieke steenbergen, 17 november 2017


Geplaatst in de categorie: afscheid

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 252

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
annemieke steenbergen
Datum:
25 november 2017
Joanan Rutgers en Geeraardt het is een hele serie die ik lang bewaard heb en wel koester, als geheel.Geschilderde beelden over de mijmeringen bij een sterfbed wat een goede kennis me vroeg te verwoorden .Me in te leven al zitten er weet ik ook eigen beelden in van ooit.Er volgen meer , bij mijn naam kun je ze vinden de komende tijd.
Naam:
geeraardt
Datum:
18 november 2017
De dood ijlt na in mooie woorden.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
18 november 2017
Een werkelijk prachtig en diepgevoelig gedicht, lieve Annemieke, wat het hart direct raakt en dat hoort poëzie namelijk te doen, dus chapeau! Ik hoop hier graag meer van jou te lezen. Ik geef nooit cijfers, maar indien, een vette tien! (-)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)