91 resultaten.
Bij het sterfbed van mijn overgrootvader
gedicht
3.0 met 29 stemmen 16.927 Mijn overgrootvader is dood; ik ben tien,
moet langs een laan met bomen naar hem toe,
na het eten, laat nog, ik ben zo moe
dat ik om heel verkeerde redenen grien.
Mijn janken wordt voor heus verdriet versleten
en even later is het ook wel echt,
als ik de oude zie, al afgelegd,
weet ik wat ik liever niet had geweten.
Dat hij mijlenver van…
Aan Het Sterfbed Van Barmhartigheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 Als jankende klanken van weemoed
waait er een wind door de atmosfeer
een vleugje zelfreflectie
gaat al gepaard met hartezeer
ogen bekijken de wereld
vanuit een persoonlijk vizier
verandering is onmogelijk
er is maar een manier
botsingen tussen culturen
wrijving tussen vroeger en heden
een overeenkomst hebben wij allen
een verschillend verleden…
lieveling, doet sterven pijn?
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 820 zachtjes kabbelt
het rustende water
dansende golfjes
roepen zijn naam
roodomrande
gestorven ogen
smeken verbitterd
om verlossing
het jonge verleden
toont slechts verdriet
aan het sterfbed
van zijn geliefde
...voetstappen slepen
op gerimpeld zand
lopen verloren
in het water
"lieveling, doet sterven pijn?"
eugeen…
Zo bleek zo moe
gedicht
4.0 met 4 stemmen 11.287 Zo bleek zo moe zo smalletjes
zo opgegeven
niet meer willen leven
ligt ze in haar sterfbed
moeder van mijn kinderen
pijn strijdt zijn gevecht
tegen haar laatste ademtocht
even lichten haar ogen fel op
in verzet tegen het leven
dat ik eenmaal op straat
daarentegen omhels
zelfs de fietser die me op een haar na aanrijdt
wens ik veel geluk…
iets blijft - voor R & G
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 880 als de kast wedergeboorte prijsgeeft
beklimmen zij de hoogste steigers
om zich in kleuren en geuren
een ornament te kronen
hij en hij samen
de ziel van hun huis
zingt uit kloppende kamers
van eros en amor
uit volle borst zingt zij
in een - zich steeds herhalend - refrein
tot op t sterfbed toe
en ver daarbuiten
want er is iets dat…
Zuivere hoop
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 227 Ze duiden en duidden
op de verkeerde woorden.
Zij hoorden niet hetgeen
wat ik dacht; ik werd verwacht.
De correct juiste boodschap:
een van zuivere hoop!
Verzacht, verstoord en vooral ongehoord:
nieuw gedrag in mijn persoon...
zó schoon als ik nooit meer
had gedacht.
Zo begon en eindig ik.
Met iedere wanhoop haalde ik adem in hoop!…
Maar dan toch.....
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 278 Toch doet het pijn
De steen op mijn maag
Veroorzaakt een sleetse
Plek op mijn shirt
Toch doet het pijn
Het verlaten hart
Pompt radeloos om
Wat er is gebeurd
Toch doet het pijn
De glimlach van mijn moeder
Op haar sterfbed,
Geen traan, niet getreurd
Verloren jaren
Verdwenen in de mist
Begraven in een witte kist
We hadden afgesproken…
HET IS TIJD
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 2.732 het grijze ledikant verbleekt
twee ogen turen van verleden
vragen niets dan stervend keren
van de tijd
tijd, verloochent tijd;
bedekt het gaan van ‘t leven
ontbindt verdoken onder dekens
eenzaamheid
het blanke ledikant verstijft
tien ogen turen van verlaten
zeggen niets dan lekkend staren
naar de tijd…
De bedelaar onder de boom
poëzie
2.0 met 2 stemmen 883 Heer, geef een sterfbed koel en zonder pijn
-zijn geel gelaat ligt diep dan in de klaver-
aan de oude leugnaars die wij zullen zijn!…
Gadeslaan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 95 Je gaat op zoek naar letters
naar zinnen die je begreep.
Je wilt het allemaal volgen
voelt en proeft wel de essentie
de dronken traagheid van tijd.
Met ingehouden seconden
bij de bijna honderdjarige
kastanjeboom neem je plaats.
De dag voelt als een eerste keer
met de smaak van melk en huid.
Je voeten als kind treden aan
er is veel mee…
Ik weet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 133 Misschien is dit de regel
die niemand wil lezen,
de zaterdag die niemand
wil zien of voelen als dag
en een dag voor moeder dag.
Vandaag leg ik aarde en het zand
uit mijn handen en hoofd neer
in de wind en laat het verwaaien.
Wordt het weten later weer
gewoon een morgen, weer de dag
om er in te berusten, om zandkastelen
of woorden in…
Laatste reis
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 260 Jouw menselijke ziel in versteende emoties
innerlijk bezworen, samengekomen
tijdloos in herinneringen
beschreven in brieven als in boeken vergeten
voor nazaten achter horizon en ochtendlente
naast het sterfbed van verlangen
in een oeverloos denken
zonder heimwee of dromen
vergezeld door witte rozen
jouw laatste reis naar doodse stilte…
Ik rook, ik rookte.............ik heb gerookt?
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.336 Over de weduwe van Nelle
Ruim 60 jaar ben ik haar trouw gebleven
Maar nu heb ik het roken opgegeven
Lang was roken een genot
Maar helaas mijn longen gingen er aan kapot
Het niet meer roken valt mij zwaar
Ik ben nog niet helemaal mee klaar
Zo nu en dan steek ik er toch een op
En sla mij na het doven voor de kop
Ik ben bang dat ik op mijn sterfbed…
Vlakke streep
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 113 Leven dat zijn
Eigen onafwendbare
Gang zou gaan -
Hoge pieken verraadt
Mijn levenslijn, met
Daarnaast uitsluitend
Diepe dalen,
Te hoog, te diep
Voor een eenvoudig
Mens die zo graag
Streven wil naar
Gelijkmatigheid
Zo kijk ik nu naar
Mijn eigen levensscherm
Dat naast mijn sterfbed
Staat opgesteld en zie
Ik geen leven…
Wil het bezoek afscheid nemen...
snelsonnet
3.0 met 50 stemmen 3.127 Er kwamen laatst drie wijzen uit het Oosten.
Ze volgden trouw een ster tot in Parijs,
Elk met een gift, als laatste eerbewijs
Om Arafat afdoende mee te troosten:
De een een pil, de andere een spuit,
De derde trok de stekker er maar uit.…
herfst
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 392 vurig minnespel
transformeren bladeren
in gloedvolle kleuren
warm oranje bruin
en purperrood
laten zij
in volle overgave
het oude los
terwijl in takken
het nieuwe groen
in kern aanwezig is
richten zich kale kruinen
hoopvol omhoog naar de hemel
waar een waterige zon
achter loodgrijze wolken
indigo blauwe gloed
over een vredig sterfbed…
Moeite
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.018 Moeite doe je om te blijven leven
Op je sterfbed, wil je blijven
Je leven lang heb je moeite gedaan
Het is tijd om te gaan…
sterven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 Ook op hun sterfbed slagen
verstandige mensen er niet in
hun intelligentie te verbergen.
Alsof er te veel verstand overblijft
voor het weinige leven
dat nog rest.
Ze zei: “ik heb nergens spijt van”.
Een moment dat een mens niet langer liegt.
Maar de waarheid wordt wel subtieler.
Ik zei:” ik kom volgende week terug”.…
mythe
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 124 vervoering
alle andere muzen verbleken
hoe graag verwijl ik aan uw oever
en zie de sagen één voor één
een onuitputtelijke bron
voor mijn zusters, broeders en mij
ik schep graag mijn eigen mythe
dat staat een denker vrij,
hoe een Venus herrijst en sterft
door de hand van Midas
dodelijk zijn gouden aanraking
zelfs voor goden
op haar sterfbed…
Reiziger bij de droom
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 112 Je staat op uit jouw stilte
in de benauwde binnenkamer
uit het wankele sterfbed
je draagt de modieuze jurk
van jouw hemelse moeder
de buitendeur is een wereld
ver van de zwarte lakens
de twijfel die je hebt getekend
op de muren zonder behang
onzichtbaar blijf je
in jouw verborgen wereld
toen je nog kind was en speelde
heb je…
Vaders nipte terugkeer
gedicht
3.0 met 32 stemmen 32.497 Moment waarop hij z'n ogen
opslaat en ziet 'het is
er nog, ik ben er nog'
en weer wegvalt als
een zwakke zender
De machinerie van toe- en
afvoerslangen ruist, zoemt,
flitst codes van onmacht
maar stuurt hem in
z'n zachte landing bij
Buiten de kliniek hangt
behaagziek voorjaar
-----------------------------------------
uit:…
Afscheid aan sterfbed (senryu)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 634 'Blijf nog even bij ons'
Haar witte hand knijpt in mijn hand
'Er is geen haast bij'…
50 plus
netgedicht
3.0 met 98 stemmen 19.195 mijn grijze haren
veroorzaakt door het aantal crisisjaren
mijn lichaam is in haveloze staat
een oud, geheel versleten apparaat
dat zelfs de laatste hoop heeft laten varen
nog even en u mag me doodverklaren
want ook m’n geest is reeds ten einde raad
een oude man, die trage meters strompelt
de afstand van het kastje naar de muur
en op z’n sterfbed…
ZEGENINGEN
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 229 Pas op mijn sterfbed
Aan het einde van mijn leven
Maak ik de balans op
Durf ik toe te geven
Dat het vaak niet ging
Als de bedoeling was
Ik vaker dan mij lief was
Zat in zak en as
Veel dagen vulde
Vol kommer en met kwel
Desondanks niet spreken wil
Van een leven als een hel
Mijn zegeningen telde
Hoe klein ook of gering
Een nieuwe dag aanvaarde…
Echo van een zomerdroom
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 174 Of ik iets wilde schrijven
voor als je zou ontwaken
in jouw doodskist vroeg je mij
bij wijze van grap op jouw sterfbed
heimwee waaide woedend weg
over zilte stranden van verlangen
in mijn fantasierijke verbeelding
over de zwoele zomeravond
intens was de liefde, warm
het zand als kleding, naakt
was de echo machtig
als een vlinderhart…
Sonnetten voor Cynara VIII
poëzie
3.0 met 19 stemmen 4.235 Als straks mijn hand verdort op 't grove laken,
mijn adem stokt en uitbreekt 't laatste zweet,
sla dan met blindheid 't fonklend rechteroog
maar laat het linker ziende opdat ik weet,
wanneer zij soms het sterfbed mocht genaken,
of zij mij liefhad of dit schandelijk loog.…
Uit het goede hout
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 125 Kijk hoe scherp alles vandaag
geuren van het woud leven geeft
een keukenmes een winkel snijdt
om deze beelden te koesteren.
Leven is een spel van letters
het snijdt hout en geeft wijsheid
raakt je aderen en torenkamers
met dronken traagheid.
Het maakt je een uil of adelaar
een honderd jarige kastanjeboom
terwijl de wind je oren leeg blaast…
Verzekeren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 Voor de zekerheid verzekeren zij zich
met een heel familiepakket van de
wieg tot aan het sterfbed;
is de verzekeringsadviseur hun beste vriend,
die aan hun onzekerheden goed verdient.
Niets ten nadelen over deze tendensen,
want wij zij allemaal mensen.
Er gaat in ons leven altijd wel iets
verkeerd.…
Pil van Drion
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 148 "
"Ik heb geen trek meer, ik heb de tafel gedekt voor jou en voor mezelf m'n bed opgemaakt, m'n sterfbed!
Dus als je nog naar 'appie' ga, haal dan bij de drogist 'de Pil van Drion!'"
"De Pil van Drion?…
Vriendin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 191 Nu we samen
Wankelend de vergetelheid en
Vergankelijkheid ingaan en
Dat na jarenlang ons dronken
Te hebben gedraaid, derwisjen
Waardig
We door dode talen zijn gekropen
Gezeten hebben aan het sterfbed van
Spreuken en gezegden, vinden we
In het gedicht alsnog een schuilplaats
Terwijl de Dood het bord afspeurt
Naar de toets met delete…