inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 15.266):

Aan Het Sterfbed Van Barmhartigheid

Als jankende klanken van weemoed
waait er een wind door de atmosfeer
een vleugje zelfreflectie
gaat al gepaard met hartezeer
ogen bekijken de wereld
vanuit een persoonlijk vizier
verandering is onmogelijk
er is maar een manier
botsingen tussen culturen
wrijving tussen vroeger en heden
een overeenkomst hebben wij allen
een verschillend verleden
opgegroeid in een oorlog
gevoed door een hoer
grootgebracht door een verkrachter
overal ligt kwaad op de loer
het wil ons van het leven beroven
en doet dit slinks en doordacht
tot wij zelf een bewustzijn kweken
heeft de wereld ons in zijn macht
overgeleverd aan ouders en politici
die het zelf ook niet weten
zijn we zoekende in een universum
vol criminelen en proleten
opvoeding bepaalt
je verdere levensloop
wie geboren is voor een dubbeltje
vindt een kwartje al een hoop
en een erfgenaam met miljoenen
wil alleen maar miljarden
ontdekt cocaine en vrouwenhandel
en zal in zijn slechtheid volharden
de euforie van macht
is de nachtmerrie van mededogen
zij bekijkt de wereld
met grote betraande ogen
en uit haar klanken van verdriet
bitter als ze zijn
verdwijnt weer in het niets
want haar aanhang is te klein

Schrijver: Amibor, 10 april 2007


Geplaatst in de categorie: wereld

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 292

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)