Alle inzendingen over stikken

Laat mij maar lekker stikken.…

Hallo traan ik laat je gaan ik wil je kwijt het is gedaan met een lange strijd verdriet doet mij nu dubbel zoveel pijn ik wil vanaf morgen, gewoon weer vrolijk kunnen zijn met mijn eigen ik niet meer het gevoel hebben dat ik stik.…

De beker vol champagne en de stik-jaloerse buur. Hoogwaardige apparatuur, pitspoezen, rook en vuur. Dat is waar ik graag naar gluur!…

De laatste dagen is het om te stikken, Je kan alleen maar liggen, half ontkleed, En tegen hijgen, puffen en gezweet, Helpt weinig anders dan aan ijs te likken. Dus heb ik maar een doosje koud gezet, En keer op keer lanceer ik een raket.…

Heb je net als ikke Weleens ergens tegenaan lopen hikken, Bijvoorbeeld tegen een beslissing of besluit, Komen we er samen uit Of word het slikken of stikken. Men weet het nooit vooraf, Wijsheid komt pas achteraf.…

het is laat en het vriest naar de film geweest waar we over napraatten nu weer terug in mijn huis denk ik nog aan die beelden en al die woorden beelden en woorden nu in het donker zien ze je niet een liedje op de radio een paar tranen hou je adem nu maar in en stik niet…

Het einde van de week is weer in zicht "Ja hoor, nou en, so what, en wat dan nog..." Eh...sterker nog, het einde van de maand En bovendien, zes daagjes zomertijd! "Dat boeit me niks, 't was toch verkiezingstijd Of was je dat misschien alweer vergeten De Randstad onder een gifgroen tapijt Toch petje af, recht voor z'n raap die meid!"…

" of "Stik de moord maar voor mijn part!" Of dat ik kan verrekken of creperen. Maar Piet-Hein Donner zal nu in de boeken De strafbaarheid daarvan gaan onderzoeken.…

het Chinese meisje verleerde het dansen in zijdestoffen kilte haar rijst op de planken de uitputting verweeft haar pedalen van katoen om het leven te stikken in lappen van jaren nu rest haar dansen naar de pijpen der bazen door het oog van de naald en genaaid voor het leven…

Veel liever las ik echt kritiek in duidelijke taal, maar dat is dan misschien een nieuw verhaal, dus laat me dit toch weer maar slikken en niet in zelfbeklag gaan stikken.…

Na hevige slik en proestpogingen zegt de benauwde man: wat een giller, heb ik de operatie overleefd, zal ik stikken in een pijnstiller!…

Wie cannabis wil roken krijgt geen lucht Omdat die drug steeds vaker gif bevat Dat legt de ademhaling bijna plat Daardoor is onze nederwiet berucht De blowers zijn benauwd voor deze kick Toch heet zo’n joint van oudsher al een stik…

nooit wilde ik buigen maar schaduw rondde al onder de last mijn schouders ik die altijd hoog op tornde tegen de strakste wind elementen trotseerde met fier geheven hoofd in de trots van mijn jaren ben verstrikt geraakt op stikken na sterft de tijd die mijn bestaan nog mogelijk maakt…

Lichaam wat maak je mij kwaad Waarom ben je nu niet mijn maat Laat je mij stikken Dat hoef ik niet te pikken Stukje bij beetje Dat weet je Maar het ging zo goed Daar gaan we weer Een stapje terug dat moet Nee, ik wil niet klagen Maar je hebt zo van die dagen Accepteren Zal ik dat ooit leren!…

In zoet kun je stikken, het zure maakt wrang, maar het leven is behapbaar en met appelmoes te verduren.…

ze stopte het verdriet dat onmeetbaar was niet in een doosje het kon daar niet ademen versteend zou het stikken van ellende verdriet moest leven hij kooide het leed als het dier dat hij temmen moest het gromde sprong tegen de tralies op razend vond het geen weg naar buiten verdriet moest dood…

Alle mozes, ik "stik zowat de moord" Een zonnetje is lekker, maar nu is 't ongehoord. Als ik op een boot zou zitten dan sprong ik overboord...…

nog proef ik je zinnen ik slik ze langzaam door stik bijna in de punten die je overal van maakte bitter is de afdronk van verwijten die je schonk een aroma vol bevelen zonder geur van overleg nog even zit ik met je in mijn overvolle maag daarna zoet ik mijn lippen met beaujolais primeur…

gesluierd is mijn taal verstrikt in woordgewaden worstel ik totdat ik bijna stik in- ademend verplichte stof mijn ogen zijn niet neergeslagen als ik breek tradities loos in schrift van warm naar koud het boeit mij niet of u van mij of mijn gedichten houdt vrij wil ik zijn en naakt in stromingen van ongedwongen stijl…

Waarbij ik me in elke slok verslik en steevast in zo’n stom stuk stokbrood stik.…

Kwam een vage kennis tegen het was 'gezellig' met haar ge-ik na een uur was ik zó belegen en dacht, mens hou op, ik stik. Het merendeel is egocentrisch alleen zìj zijn de moeite waard of ik ben niet realistisch en ingetogener van aard.…

Hoe kon ik je ook houden met mijn verschrompeld hart dat enkel voor zichzelf kon kloppen Teveel was ik bezig met het dorp in mijn hoofd dat jouw metropool liet stikken Ik meende dat ik schaamteloos van jou mocht profiteren en dat ik jouw emoties kon lenen Hoe kan ik het je zeggen met mijn doorstoken hart dat enkel voor jou mag sterven…

Laten wij elkander nimmer weer verlaten het is nog moeilijk te bevatten dat ik zoveel van je hou voor het eerst zie ik de kleuren van de regenboog het is niet meer zwart niet langer meer mijn gevoelens begraven het voelde als de dood door jou ben ik weer gaan leven ik stik niet meer in de woorden _ik hou van jou_…

uitgestorven pleinen en straten huizen in de schaduw hun reikwijdte van glazen muren verschuilen geen optie zelfs niet onder de houten trap in het voorportaal het is stikken of leven het glas is immers geen pantser ergens dwaalt het door de kamers likkebaardend ladderzat als een valse profeet spijkert eenzaamheid haar vast…

Jij zit daar op de bank ik voel ik hou van jou Je laat me zomaar los en zegt het snel en gauw Ik stik van verdriet mijn keel zit helemaal dicht Dit is niet wat ik wil mijn leven is ontwricht De stilte die is voelbaar wat moet ik nu nog zeggen Jij kijkt ver van me weg mijn tranen niet te dreggen…

Is dit mijn eigen ik ik geloof dat ik stik gevangen in mijn lijf het voelt zoals ik het beschrijf waarom laat ik het weer gebeuren ik wil eigenlijk niet treuren maar dan speel ik toneel een glimlach is vandaag teveel misschien bekijk ik het morgen weer van de zonnige kant maar nu ben ik even in een verkeerde stemming beland!…

Als ik in de spiegel kijk zie ik een ander mens ik wil weer van mijzelf gaan houden het lichaam dat ik vroeger vertrouwde brengt mij nu in emotionele banen van binnen zitten heel wat tranen dit maakt mij kwaad en dan krijg je een verkeerd resultaat ik wil terug naar mijn eigen ik voordat ik in mijn gevoelens stik.…

ik raak ze niet aan laat hen maar gaan vlucht voordat hun emoties mij overspoelen heb me afgesloten voor lucht uit de goten geen vragende blikken die in gevoelens stikken zonder te slikken ben een schim die niemand meer ziet eiland in een zee van verdriet het geven is op de bronnen verdroogd buig langzaam mijn moede hoofd…

Kan ik jouw verlangens delen in de spotlight achter het geluidsscherm van de snelweg de gekleurde afbeeldingen tekent de barmhartigheid op het plafond wat jij niet zegt de gedeelde passie sprankelt door twinkelende sterren vanuit een verleidelijke blik die ik sprakeloos omarm omdat ik bijna door jouw hartstochtelijke adem stik.…

Tegenwoordig in dit leven is iedereen met zichzelf bezig mensen denken niet meer aan een ander ze willen zelf alles in hun handen ikke ikke ikke en de rest kan stikken zo hoort een mens niet te leven je hoort alles met elkaar te delen het is geven en nemen je hoort wat voor elkaar te betekenen wees er voor een ander dan kan je de…