Alle inzendingen over stikken

ik strooi waaiers van plezier voor uitgestreken gezichten handenvol hotspots voor de echte nerds die al in talloze gadgets stikken een keur van festivals en feesten voor energierijke dansbeesten toch worden ze in de regen allemaal nat haren piekerig en plat grandeur en het stijlvol vitale kunnen zij helaas niet uit gekleurde pillen…

Je trekt een spoor van lente Je bent een dansende menigte Je won de zon en geeft nu licht Kus me tot ik stik, lief Hou mijn adem in Buig me langzaam om je heen En draag me tot ik slaap Leg me neer in wolken Los er samen met me op Leg me neer in wolken Kom er samen met me om…

ik ken je lach hooghartig uit een adembenemend zwart gat waar warmte en liefde verdwenen zijn gesloten lichaamsfront de strakke mond afwijzend in geluid het schrille geen tegenspraak willen punt uit heb je gesmeekt om clementie je keek niet eens vol onbegrip soleer jij je macht terwijl ik stik…

Traan waar ben je gebleven Zit je verstopt in mijn leven Wil je, je niet laten zien Kun jezelf niet tegen het gegrien Maar je zorgt dat ik stik Mijn lichaam en geest hebben samen die klik Dus aub kom naar buiten Dan kan ik mijzelf uiten En zit mijn keel niet meer dicht Traan jij zorgt dat mijn pijn verlicht.…

de schepping was voltooid overal waren de klokken gaan tikken op het uur nul omdat de mensen anders zouden stikken zonder zuurstof bomen zon en natuur het raderwerk was universeel onvervangbaar door de mens waren er ongewenste haperingen waarna verval was ingezet met kains ezels kakebeen dat abel had neergelegd…

vergadering uit niets gaan er stallen in de hens de oorzaak ligt weer bij de mens insecten virussen bacteriën nog nauwelijks met het oog zichtbaar geven infectiekans tot de dood volgt remedie is nog niet gevonden geen winst bepaald dus behandel- nood niet opgeschaald mensen behandelen elkaar als dieren laten ze verdrinken zij stikken…

Ze had het heel lang beter dan de rest Ze werd niet in zo'n batterij gestopt En leefde vrij in plaats van opgepropt Toch moet ook zij verdwijnen door de pest Als hobbykip heb je het maar te pikken Nu 't erop aan komt laten ze je stikken ---------------------------------------------------------------------- (Om verspreiding van vogelpest…

Ik hoop dat velen schrijvers met mij een ervaring hebben zoals ik Ga maar gauw een andere zoeken en tegen de redaktie zeg ik: STIK!…

Spiegelbeeld ik heb een vraag Een beetje minder pijn vandaag En niet zo agressief Iedereen is voor mij zo lief Maar het maakt mij zo kwaad Omdat het steeds nog niet gaat Wanneer word ik weer de oude ik Ik zit gevangen in mijn lichaam het gevoel dat ik stik Spiegelbeeld dit wilde ik even aan je kwijt Mijn geest woelt en ik zit met…

stik sterf verrot verteer lazer op en donder neer val in mootjes voor mijn pootjes val in drietjes voor mijn knietjes voor mijn part val je dood naast me in de goot krijg de koude kippenkoorts de teering tyfus enzovoorts neem een taxi naar de hel hang jezelf op aan de kerkbel. het allerslechtst vaarwel.…

Slechts emotie Overspoelen, verdrinken Stikken, nooit meer denken Mag ik – Kan ik Voor deze keer, altijd een eeuwigheid Niet meer denken? Maar ik wil Stilte Haar gouden voetstappen geflankeerd door rede weerklinken in geluid, binnenuit van mij altijd horen. Mag ik voor dit moment - eventjes maar - doof zijn - niet denken?…

Soms kom ik zintuigen tekort om me te uiten, komt niet alles, wat in me leeft, naar buiten Is het slikken, lijkt op stikken Dan volgt machteloosheid en pijnlijke onzekerheid Raak ik niet mijn emoties, maar wel mijzelf een beetje kwijt Gevolgd door uren, dagen waarin ik lijm de duigen, mijn zinnen weer kan tuigen, mezelf weer kan…

Als longen stikken en neuzen snotteren, versmoren woorden in rochelakkoorden. Als knieën verkrampen en benen stotteren, verstijven spieren en schrompelen klieren. Als wervels krimpen en knoken kraken, lacht magere Hein in je suffe brein.…

Tot ze stikken in ‘wrede’.…

Wat doet het er toe, zij kijkt toe hoe de walvissen trekken en ziet dat het naaimachines zijn, reusachtige die het sinds eeuwen stukkie kleed stikken. ------------------------------------- Uit Hollands Maandblad, juni 2003…

Leugens vinden geen rust, tranen worden gesmoord Moede ogen en dode woorden sterven duizendmaal tussen sussende stiltes Mijn ziel is al gestorven, leeg is mijn lichaam, kleuren worden uit mijn stem gestolen Zuurstof wordt uit mijn adem geperst, ik stik in een onbedaarlijk huilen, ik sterf duizenden dagen Er is geen waarheid, alleen…

ik leen je lach proef de kussen van je lippen schuifel door je heen, laat je soms heel even stikken en beweeg in de souplesse van je lijf je opent wat ik sluit uit ons verlies genieten we met volle teugen ik heb je lief maar ook die heerlijke geneugten geef nu terug van wat ik heb genomen kom, laten we gaan komen…

opgezette val waarin ik al als kind werd gelokt en door hen opgefokt zij hebben toen mijn eigen wil gepikt er een verslaving van gemaakt die nu nog steeds bestaat natuurlijk ben ik ooit gestopt maar de triggers werden sterker in de jaren dat ik door hen ben gefopt de keuze hebben zij mij afgenomen ik moet stoppen maar stik…

met mij want je hebt het moeilijk Introvert zoals je bent is het voor jou heel moeilijk ook al ben je een volwassen "vent" Ik zal naar je luisteren Gooi het maar een keer er uit en ik zal dan fluisteren dat ik heel veel van je hou en samen komen we er uit Jij, mijn lieve zoon bent bijzonder, een fijn persoon die ik niet laat stikken…

Natuurlijk brand ik een kaarsje voor de doden als ode Maar ik brand een grote kaars voor de halve doden, de halve levenden die met geen mogelijkheid vooruit te branden zijn Blijven zitten waar ze zitten en zich bewust niet verroeren klagen als je ze laat stikken Uitgedoofd niet door de dood maar door hun eigen levensstijl geen stijl…

En in de zomer, het was om te stikken, geen enkele kennis bereikte mijn brein, vlinders vlogen laag over het schoolplein. Toch zou ik weleens willen weten, hoe het zou zijn nog eens te gaan, naar het plein waar sneeuwvlokken vlinders kunnen zijn.…

Praat mij niet van wetten, ik stik al in recht. Maar tover mij voor en ik ben je knecht: samen krijgen wij die verdomde werkelijkheid er wel onder.…

de glazenwasser is er weer hij klimt omhoog op weg naar een hogere sfeer houdt hij het droog zo hoog het is een man net als ik windt me op zo'n hijger op een trap zweet breekt mij uit zal hij mijn bovenraam ook gaan doen alsof ik er in stik de spanning maakt mijn denken krap kom, wees koen vraag hem voor een bakkie en geef…

de stilte had iets statigs een hoog plafond en donkere ornamenten de schouw beheerste de entree met muren vol strengkijkende regenten het stemgeluid heeft het verbruid hier ritselen papieren getekend tot besluit het witte boord in zenuw opgeknoopt met water aan de lippen ze laten je zo stikken nog is er geen opening van zaken…

Het raam kruist de deur, mijn kaars brandt haar haar, de tocht doet me stikken. Weer een gedroomde wandeling achter de rug, zicht op bloemen, droog in een vaas. Ze is weg.…

het isotopentijdverdrijf dat cellen lam slaat door ze te bestralen de gezonde zullen het wel halen de rest gaat dood verkleurt van rood naar grijs en grauw in ongenezelijke rouw ik ben geen wandelende bom die barst na de halveringstijd de geiger blijft in veilig tikken het leven geeft me nog respijt kan me nu echt niet laten stikken…

Wij ademen driekwart van alle lucht een kleur- en reukloos gas pandemisch, nochtans geenszins schadelijk voor mens en milieu Maar o zodra de alchemie luchtoxiden aan stikstof bindt schaadt het wel degelijk de mens en zijn milieu Stik- met zuurstof, NOx, van industrie woon- werkverkeer; en stik- met waterstof, NH3, ofwel ammoniak…

Ik stik, verslik me in jouw woorden struikel over mijn tong in de herhaling in mijn haast om je te kussen en ik dans mijn lichaam naakt - vrij me met je vingers, raak me raak me aan en houd me Was het eens een bed te ver - waar wij bruggen sloegen met meer lust dan liefde, nu is het bed te ver zelfs mijn innerlijke stem verstomd onder…

ik ook straalde jij absorbeerde alle licht in samen zijn kaatste zwart in schaduwrijk bewegen zette leven op het spel het perspectief in ons bestaan liet jij als donkere vlek ten onder gaan ooit was er grijs maar in die mist raakten wij elkaar al spoedig kwijt leven in zwart wit kent geen compromissen de een laat zo de ander stikken…

Dank U lieve God dat ik in de ogen van een kind een wereld mag zien die niet ingewikkeld is dank U dat ik dit bij haar weer vind ik lees geen angst in die lieve blik zij voelt zich in haar wereld niet alleen terwijl ik soms stik omdat ik bang ben iedereen verdween zij is in staat om dankbaar te kijken naar U naar boven dank…