Alle inzendingen over stoeprand

Ik zag je mooie ogen Maar de stoeprand te laat.…

ik ben op je gevallen, zomaar, midden op straat, ik zag je mooie ogen, maar de stoeprand te laat.…

levenswegen gaan momenten parkeren er eigen emoties langs de stoeprand staat getrouw een karrenvracht verlangen…

Op straat ben ik mezelf niet, daar loopt Coen Zo vlieg ik langs de stoeprand als linksbuiten Mijn schijnbewegingen zijn niet te stuiten Tot ik het bij de voetbalclub mag doen Eén wedstrijd op die droomplek speel ik slechts Want er is 'n probleempje; ik ben réchts.…

Bij de stoeprand remt het af; blijft plakken. Het steekt. Ik trap verwoed nogmaals. Bloed en tranen vullen de goot.…

Ik bijt kinderkopjes, het sap tussen mijn tanden vergeelt mijn oogopslag ze geven geen kik, langs de stoeprand veeg ik het speeksel glad, als gedachten aan mooie witte winters waar kou niet deert de restjes peuter ik -onordentelijk- uit mijn melancholie.…

Men spreekt van vorst, de winter komt eraan U dient uw accu nú te controleren Als u tenminste niet wenst te riskeren Om 's ochtends langs de stoeprand stil te staan Voor mij begint de winter pas indien In Friesland een rayonhoofd is gezien.…

Zo zag ik een erwt weifelen aan een stoeprand, de erwtenbloesem onzeker zijn naar welke wind haar dolle rose hoofd te hangen - en de bloesem nikte, er kwam een hand in handschoen haar bedekken, en de erwt viel, er kwam een schoen om op haar te staan. ----------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

je denkt ik vind het als ik zo ga liggen op het asfalt je hoofd een aarzelend schip voor de stoeprand je jas tot aan je hals voorzichtig nu een aai je been vlugvluchtig de hoek om. of Ga liggen op het asfalt je hoofd net niet tegen de stoeprand aan.…

Omdraaien kan al lang niet meer de strik is onnodig kort haar heeft ook wel iets maar als hij ingehouden vraagt waarom vandaag en niet morgen blijft het ijzingwekkend stil zelfs adem wordt niet gehoord blauwe ogen spreken allang geen stoere straattaal meer zij draait zich wanhopig om vergist zich in de hoogte van de donkergrijze stoeprand…

Ach zoveel nepalese prinsen langs de stoeprand, zoveel nepalese prinsen. ------------------------------- uit: 'Vroege sneeuw', 2003.…

Je zit daar in je eentje Op de stoeprand op het plein Ik voelde me op dat moment Zo ontzettend klein Je moet maar altijd meedoen En het leven duurt zo kort Als je weet dat ze je pijn doen En dan draag je ineens een schort Een schort waarop staat gekalkt Dat jij er niet bij mag horen Al dat gezeur rondom je oren Het lijkt wel of je word…

al dat gedoe om die natuur zoals bijvoorbeeld wel of niet een landbouwpolder onder water laten lopen een bos met alles wat er leeft te kappen voor een weg of toch weer juist te laten staan wel leuk, maar weet je het maakt eigenlijk maar weinig uit komaan er zal toch altijd wel een barstje in het asfalt zijn een spleetje langs de stoeprand…

Smerige straatstenen, scheidende stoepranden, ’t is met vakwerk gelegd. Waar nonchalante houdingen overheen bewegen, voegen voegen de straten samen als dames die scharen. Mens denk eens na, aan de passie, het inlevingsvermogen waarin patronen van straten met gebalde vuisten heersen.…

Trommelaar, door zijn fanfare rechts ingehaald, drukt zijn vers aangegroeide aambeien op de koude stoeprand terwijl hij, begeleid door tromgeroffel zucht en steunt, kreunt ook, over een nodeloze leegte, een tranentrekkende echo van eenzaamheid die zijn trommel niet compenseren kan. ‘Een eenmansfanfare is geen fanfare.…

een terras is slechts wat stoeltjes met een tafeltje ertussen een kaart met getypte lekkernij hier en daar een asbak hier en daar een bloempje hier en daar een kaarsje uitzicht als een schilderij of stoeprand baksteen en gevel whatever, het glas is leeg en moet halfvol niet thuis niet binnen niet alleen maar de zon op onze bol…

Oud en breekbaar tussen twee soldaten in grijs, komt ze verschrikt naar buiten wij kinderen van amper acht zitten op de stoeprand en kijken toe hoe door de geopende voordeur zij bleek en verward, grijze gepermanente krulletjes over haar gezicht waaiend, haar zwarte handtas vastgeklemd door de soldaten vastberaden naar de wachtende…

met mijn wenkbrauwen hang ik aan de stoeprand dit kikkerperspectief biedt nieuwe mogelijkheden de stroom van de goot gaat voorbij het riool in vervuiling van de straat verdwijnt als sneeuw ik vlieg hier in spiegelbeeld door lucht en wolken anaeroob als ik ben een bevrijdende vlucht thuis in het slijk der aarde proef ik de bitterheid…

Geen noodzaak voor een extra hand voert de hulphond zijn baas strak langs de stoeprand. Hip-hop, hulphond. Luistert maar naar één mond. Van zijn meester gehandicapt of blind. Die zonder hem de plaats van bestemming niet vindt.…

Want een boom weet niet hoe laat het is Tijdloos waaien de takken in de wind Aan de stoeprand is het zaterdag Maandag begint bij de voordeur Aan het eind van de straat is het al overmorgen Achter de horizon is het kwart over drie Achter het ochtendlicht begint de schemering Alleen als wij ontwaken vroeg in de morgen krijgen de…

een zacht gebaar waarmee hij haar de stoeprand wees de knik, een hand het lachje van begrijpen toch wist zij zich van beiden nog de wijste er zijn geen woorden meer er is ook geen verzetten gevangen in haar regelzucht van rust de stille tucht voor buitensporig gaan hij had de naam van een charmeur kende kleur en…

ik leg je weer neer in mijn droom zodat we niet ontluisteren of verzaken in een maaltijd gelijkend op honger, op geannuleerde genade als voorzetsel buiten zinnen laten we de volheid van hunkering doorgronden laten we afwijken van stoepranden, elk fossiel kun je ontkalken samen gaan we bestaan om werelden in kaart te brengen sta…

Bezinning is vandaag tot hem gekomen, hij voelde zich met het milieu begaan, liet het mobiel dus langs de stoeprand staan en heeft zijn oude fiets weer eens genomen. Hij reed de lanen met de fiere bomen, beluisterde het kraaien van een haan, -die net als hij ook vroeg was opgestaan- druk doende om zijn kippen in te tomen.…

Ik keek opzij en zag je daar staan Strak in het pak met je blik op oneindig Jij keek opzij met ogen zo vol vol van verdriet Ik schrok en keek opzij Nog was het stoplicht rood Ik voelde me teveel naast jou op de stoeprand Ik wilde dat ik kon verdwijnen Ik keek, ik keek opzij ik wilde praten en vragen naar het verdriet in die ogen…

Tussen het woelige mensendeinen Glijdt mijn schaduw sereen mee Lijkt soms alsof hij wil verdwijnen Maar komt dan weer heel gedwee Hij voegt zich naast mijn persoon Om bij mijn voeten aan te sluiten Gedraagt zich als een zotte clown En is dan echt niet meer te stuiten Kronkelend en buigend over muren Buitelend over straat en stoeprand…

De afstand tot de stoeprand schatten moet met bril. In de stad zie ik te veel om scherp te stellen. Ik vouw mijn koker open, draag ongeslepen zonneglas. Geen etalagepop die mij nog aanspreken zal. Op zijn best sta ik op een leeg perron. Nu al dagen: tussen twee auto's in. Geluidloos rinkelt alarmlicht.…

Speel niet de stoere jongen in de straat Zo’n scootmobiel daar moet je eerst mee trainen Eén foutje en je ligt zo op de stenen Daarom heb ik voor u een goede raad Die oudjes op TV zijn niet de norm U komt niet allemaal uit Benidorm!…

in duizenden lichtspikkels werd het inkomend licht gebogen tot een feeërieke schijn voor de ogen er waren geen geluiden meer van buiten door demping was de wereld afgesloten van het leven de vochtigheid benauwde mij maakt het ademen zwaarder waardoor ik piepte en later wat licht paniekte nog zag ik de grond tot ik een stoeprand…

vastklampend ik wist niet wat 'De voortdurende vernieuwing van alles wat leeft- het ontspruiten, bloei en rijping, sterfte en dat het dan weer opnieuw begint- dat werkelijk alles zich steeds vernieuwt meneer' hij blikte hierbij wild om zich heen van me weglopend keek hij me nog twee, drie keer scherp aan nog half struikelend over een stoeprand…

Mijn vader had een slee, na snel beraad, op eigen wijze in elkaar gehangen Het leven van de slee heeft kort geduurd We werden door een stoeprand aangereden en vader zei: ‘Je hebt niet goed gestuurd’. Zei hij dat echt? ‘t Is zestig jaar geleden, Waarschijnlijk was hij niet eens in de buurt. Toch heeft dat sleetje in mijn ziel gesneden.…