Alle inzendingen over strijd mee tegen pes

“iedere droom stuurt me naar de werkelijkheid iedere werkelijkheid stuurt me naar een droom” neem me mee de klok luidt nog meer dag ik blijf achter, luister naar de herinnering van mijn naaktheid waar echte vogels de nacht wegvlogen, onbevreesd om uren uit nieuw geluid te winnen ik verwacht de zee, wil de doofheid uit mezelf wegduwen…

het zwijgen van het strand draagt een ander gezicht, vreemd toegevouwen alsof haar stilte is zwartgemaakt op wimpers en wenkbrauwen vele dagen lang uren waarin het reizen steeds kleiner werd door het twijfelend tasten aan torenklokken die zonder reliëf de wijzers vastmaakten, noordwaarts tegen voorbijgaande duinen en het geraamte…

Ik ben er klaar mee, is een veelgehoorde kreet ik heb er genoeg van, hoor je nog vaker ik pas ervoor, ’t is maar dat je ’t weet ik bedank voor de eer, kijk eerst naar de maker!…

Soms zit het mee, soms zit het tegen Na zonneschijn komt ook weer regen Na vandaag gewoon weer morgen Na plezier ook weer zorgen Na de zonden weer de zegen Zorg daarom dat het beklijft En je steeds jezelf blijft.…

Dans met mij mee, Hou jezelf niet verborgen. Dans met mij mee Om de wereld van het spel. Dans met mij mee, Wacht niet tot morgen. Dans met mij mee, Met een passie bij iedere pas die ik tel. Dans met mij mee Op wolken van rozen. Dans met mij mee, Zoals in een sprookje van Grim. Dans met mij mee met een blos die doet blozen.…

Soms zit het tegen, maar dat valt dan toch weer mee. Dat is een zegen.…

vergroot de dorst die iedereen in z’n binnenste draagt ook bij nacht en ontij, ongevraagd raakt alles aan wat wordt getorst ligt het voor de hand, als je wilt kijken in het gegeven, niets te overzien maar daar is mee te leven, ook bij nacht en ontij.…

De godsdienststrijders van de Taliban Zijn al vooraf gebombardeerd tot helden: Zij zullen, naar Kabul ons weet te melden, Zichzelf verzetten tot de laatste man. Maar "tot de laatste vrouw" blijft onvermeld, Want vrouwen worden daar niet meegeteld.…

Maar daardoor is 's mensen wezen ook strijd, Want 't voorwerp van zijn arbeid is natuur, En haar vermeestert slechts het sterkste vuur, Dus: strijd van allen zonder onderscheid.…

En van die levenden geweld'ge dood, Door strijd, van die doden het doden boet.…

En in bittre strijd Om de aarde vechten voor hunne arbeid. Over de ganse aard maken de naties Hun bonden, hun wereldorganisaties, Voor de gezaamlijke wereldarbeid, Maar die reusachtige bonden van naties, In hun vijandige organisaties, Drijft de arbeid tot nog hogere strijd.…

O overal is de goudene strijd Ontstaan uit de arbeid, sinds eeuwigheid.…

door het storten van het bloed, en strijd, Gloeit dus ook ander licht op uit d' arbeid, Dat is het gouden licht der geestesarbeid, De geestesarbeid zelf, de gouden waarheid.…

De bloed'ge strijd om het bezit Is ook een strijd om machtigste geest, Het bezit van het goud, het wit, Zweept óp de geest het allermeest. En 't storten van het mensenbloed, En 't willen winnen in de gloed Van staal en vuur, die moorden, doet De geest stijgen in 't Al, de sterren tegemoet.…

Vecht je de strijd om een vierkante meter, Weet je wel zeker dat het dan beter zal gaan ? Mijn engel verzet zich jouw duivel gaat mee, Je schreeuwt van je af en ik zwijg gedwee. De kiem van de strijd is ons niet gegeven, Je eigen idee maakt jouw waarheid waar.…

Hij is een prima zakkenfabrikant En maakt al jarenlang de beste spullen, Geschikte zakken om met zand te vullen, Daartegen zijn ze optimaal bestand. En tevens wordt nu een geheim onthuld: Daardoor wordt ook zijn eigen zak gevuld.…

Musea, schouwburg en theaters dicht, Cafés en restaurants zijn ook gesloten. Wie sporten wil wordt streng teruggefloten, Geen festival krijgt nog het groene licht. Wat overblijft is enkel slappe hap, De krenten zijn volledig uit de pap.…

In oorsprong is het een soldaat te paard: Gekleed in wapenrok en met een zwaard, staat hij paraat om aan het front te strijden. Daar hebben passagiers van nu niets mee, behalve dan een hooligan of twee.…

Toch kun je dit niet winnen, De strijd is te zwaar. Je weet nu diep van binnen Het einde is daar.…

Onder d'uitgeholde oever van een trage moddersloot, zat een waterrat te kluiven aan een stukje tarwebrood. Maar daarboven, in de weelde van een groene netelvracht, lag een oude, bonte kater op zijn eerste ochtendwacht. D'een nog onbewust van d'ander knabbelde aan zijn stukje brood. D'ander spiedde, bukte, en likte even aan zijn achterpoot…

beroofd in de kilte van haar hart woedt het vuur van blinde haat als zij compleet verward tegenover haar belager staat in de stilte van haar schreeuw woedt de woede in haar lijf duurt een seconde wel een eeuw voelt haar lichaam koud en stijf in de kilte van de nacht woedt de onrust in haar geest zoekt zij innerlijke kracht voor haar strijd…

de strijd is losgebrand tussen het gevoel en het verstand van rust is nu geen sprake meer hiertegen heb ik geen verweer. een weg door diepe afgronden, die als ze praten konden hun inhoud zouden prijsgeven van dit bewogen leven.…

Mijn liefde voor jou, Een strijd tussen hart en geweten, Jouw liefde voor mij, Een strijd tussen hart en geweten?…

Er wordt een strijd gestreden en in m'n ziel getreurd om dingen uit 't verleden wordt er een strijd gestreden om dingen nog van lang geleden wat er toen eens is gebeurd wordt nu een strijd gestreden en in m'n ziel getreurd…

er woedt iets binnen in mij...... en ik kan het niet omschrijven geen brand, geen storm,'t lijkt een vechtpartij en ik kan er maar geen vat op krijgen er knaagt iets binnen in mij...... en ik zou niet weten wat het uitricht ja, de gevolgen zet je niet even opzij en blijven ook niet onderbelicht er bonkt iets binnen in mij...... een heel…

In sneeuw lacht koel de trots vlak door mij. Mijn schoenen markeren de macht, om wie stiert later bevriest een tijd, gevierd te weten, indien egaal het ligt onder voeten van krak, rozige toeten even leeft mijn baar. Het enig verweer hoort naar haar door haar verlaten. Voor het regionalisme dienen aan zij die stilstaan omkijken naar…

stil 't is rustig op de wegen Gedachten vullen mijn hoofd flarden hoop, maar ook vrees wisselen elkaar af Voor me doemen plots de felverlichtte ramen op Binnen vecht een mens voor haar leven Ze heeft zoveel gegeven en mooie herinneringen komen naar boven, maar terwijl mijn ogen zich met tranen vullen besef ik toch ook, dat dit een strijd…

ga ik de volgende keer de strijd weer aan…

Maar waarom dan die gedachtes van een leven zonder haar Ik kan toch niet zonder je wat is dit toch raar Als ik je zie, dan weet ik schat je hoort aan mij zij Een strijd van gevoelens diep binnen in mij…

rede en dwaasheid wisselen elkaar af ouder en anders daarom niet verstandiger onbedwingbaar hart vraagt wat onmogelijk is in plotseling oplaaiend vuur wenkt het avontuur dagen vergaan in een waan van weemoedigheid broze gedachten over onbezonnen lentes gevolgd door bittere inkeer ontbreekt echter nog steeds de weerbaarheid tegen…