Alle inzendingen over trauma's

In Birma is de persvrijheid een feit Ach, kon Wim Kan zoiets nog maar beleven 't Is hem, net als zijn kwelgeest, niet gegeven Wie weet nog van zijn trauma's en zijn strijd? Het was voor Kan dan wel een ander lijden Maar toch: dezelfde plaats, van alle tijden…

Al gaat elke hond gebukt op zijn wijfje al bespringt elke dekhengst zijn nachtmerrie de magie en intuïtie in discrepantie tussen het dierenrijk en menselijk brein... humaan seksueel bereik zal een lange weg van zuiveren zijn! Binnen handomdraai herhaalt een lot zich geen tweede keer dezelfde precies... Afhankelijk van de keuze die…

Ik moet nog veel leren Het is geen schande om hulp te vragen Ik moet hulp accepteren Want ik kan de problemen niet alleen dragen Ik moet nog veel leren Het is sterk om je zwakte te tonen Ik moet mezelf accepteren Als ik durf te praten, mag ik mezelf belonen Ik moet nog veel leren Het is moeilijk om alles een plaats te geven Ik moet het…

jij hebt het magische bos ontsloten met een wenk en het schikken van je gouden lok boven gevoelige ogen jij danst en ik loop op de mysterieuze muziek van het eeuwenoude woud waarin tijd zich samenvouwt jij laat mij de bronnen zien van jarenlang verdriet en pijn omdat herinneringen aan jouw trauma’s nog niet verwerkt zijn toch zwier…

er waren takjes die niet wilden groeien bloemen die wel knopten maar niet gingen bloeien ondanks zijn trotse stam kreeg de bast veel te verdragen liep kwetsuren op die levenslange tekeningen gaven hij heeft de pijn gedragen in het steeds hoger schragen van de hemel en bewaken van zijn eigen veilige plek eindelijk het mes er in gezet…

Ze heeft ons nog steeds niet zonder meer van onze trauma's bevrijd.…

Jullie schoten op me Met woorden en daden Jullie schoten op me En ik kon niks vragen Helemaal alleen Niemand die voor me opkwam Ik vind het spijtig Dat je men jeugd ontnam Ik kom er wel weer bovenop Met veel liefde en tijd Ik hoop dat na al die jaren Het jullie toch een beetje spijt…

Ik mis de tijd De tijd zonder zorgen Een tijd van vreugde Op een zondagmorgen Een tijd van mooie momenten Met broer en zus Een tijd van jonge liefde En de eerste kus Die tijd komt nooit meer terug Ook al zou ik dat soms wensen Maar helaas gaat dat niet Alles heeft zijn grenzen…

Ik vond het niet erg, dat ik moest lijden want ik kon het hebben, beter gezegd nog: ik was ervoor gemaakt. Het lijden met de pijn beschreef ik, zo goed ik kon. Maar lieve mama, ik heb jou zien lijden, nog erger dan ik kon aanzien ik heb jóu zien lijden, lieve mama... . Mijn God, wat heb je geleden; kon ik je ooit bevrijden... jou te bevrijden…

geen schoner schip, dacht zij dan met mijn zelfgekozen woorden dus ruimde ze versleten trauma's op en overboord ging ook de schaamte relaties, kundig opgepoetst,verschoond de opgeklopte bedverhalen al oude schulden weggewreven taboes als oude koeien weggekiept jaloersigheid en nijd in het geniep ook naar de afvalbak verwezen ellende…

Met dromen uit drugs gehaald, kunstmatig vliegend, zware tol eisend Haar geest raakte leeg, het eenzame kind schreeuwde somber om zich heen Waanzincarrousel, een roes vol nieuwe angsten en minder verweer Weer die verkrachter, weer vijftien en Duits vloekend in jouw bunkerhart Verscheurd door trauma's, geestelijk gevierendeeld,…

Zo waagden zij de overtocht, een odyssee vol trauma's, hoog boven de diepte van de Middellandse Zee…

Daarna snel ik naar je gevangenis en weet ik je van al die debielen te bevrijden, ik kus je wakker, streel je gehavende lichaam, neem je mee naar het Vrije Westen en laat de trauma's door toppsychiaters verdwijnen.…

Na de zwaarste woestijntochten die een mens kan maken, zijn er nog steeds onmensen, die met vooroordelen en onverwerkte trauma's hun woede op mij botvieren. Onder de oppervlakte rukken de satanische killers op, maar het afweergeschut is in stelling genomen. Onzichtbare handen proberen mij te wurgen.…

Wees maar niet bang voor al die grote mensen met hun grotemensenonvrede gestoeld op onwaarheden en vals venijn, de kift, zelfbedrog, boze projecties, verstikkende, kritische geluiden, verslavingen, onbehandelde trauma's, beperkte vermogens tot inzicht, hun geesten zijn niet in overeenstemming met hun postuur en daarbovenop doen ze zich nog…

Niemand in het publiek kon je trauma's helen, dat was een zinloze gedachte, supermooie vrouw! Na je happy birthdayliedje voor een vent, die president en ex-lover was, heb je voor de eeuwige slaap gekozen, zo jong nog, arme filmster, sexy fotomodel, borderline-patiënt, verward mens, tragisch geval, gedoemde.…

Een priester ja, gymnasiumniveau en universitair, ik kon wel inrukken met mijn net niet behaalde Havo en een rampspoedscenario aan zware trauma's. Hij was dé specialist van de Ida Gerhardt kennis, terwijl ik een lullig gedicht over dommelen op hem afvuurde. Wam de Moor vond het intrigerend. Daar was zijne hoogheid mee bevriend.…

Jij was zijn diepste geluk, maar ook zijn grootste gevaar, omdat liefde hem psychotisch maakte, hem de hel van zijn trauma's in schopte. Jij kon hem tenslotte ook niet beschermen tegen de pijn van jouw definitieve afscheid. in aeternum ziet er anders uit, dacht je, maar dat is niet zo.…