133 resultaten.
Uitgewist
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 319 wetend dat het nooit
meer hetzelfde wordt
soms weet ik mij geen
raad het is net of jij het
gefluister van mijn hart hoort
dan zeg je ik ben blij
dat jij er bent en kijkt
naar de klok
de tijd van nooit vergeten
door ouderdom uitgewist…
gekarteld optimisme.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 418 kopje thee uitgewist
voorbij de grens,
de lijnen buiten
het fotopapier.
was het wel thee?
ze boog zich
het beeld uit,
haar arm reikte weg
oud gezicht, blij
bleef jonger lachen,
mondhoeken geknipt
om niet te vergeten
steeds maar herbeginnen
het dartelend kijken
naar wie ze was en is;
haar lippen blijven
- mij winnen…
niet meer rimpelloos
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 400 Het leven van een mens
is soms een woestijn
niet meer rimpelloos
vage contouren
zichtbaar nog
maar niet uitgewist...…
onzeker
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 het tilde je op een zucht on-
der het tapijt, even was je van je
stuk gebracht en trilde je,
een aardbeving onder je
voeten, snel uitgewist.…
Uitgewiste droom
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 864 Ik zocht haar
langs een onbetreden pad
vond haar
bij de verborgen bron
Ik keek haar aan
had bloemen in de ogen
Ze plukte de grootste
Een sneeuwwitte vogel
vloog op
bij de klanken van
een betoverend koraal
Zij dronk van
het tijdloos water
ademde kristallen
in mijn bevende mond
Toen lachte ze
en zei :
Heb me niet lief
Ik besta…
"Uitgewist Gevoel"
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 585 Het gevoel
zo dood,
zo verloren,
zonder ziel...
Het gevoel
zo intens,
zo warm,
toen ik voor hém viel.
Het gevoel
zo verward,
zo complex,
toen ik blééf proberen.
Het gevoel
zo dom,
zo gebruikt,
blíjf maar negeren!
Het gevoel
zo vrij,
zo blij,
na deze laatste schrede.
Blanco gevoel
naar jou toe;
mijn ex-echtgenoot…
Zoektocht
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 144 Hoe je het ook wendt of keert
de mens is en blijft een solist
in denken en in doen
maar de zoektocht
naar liefde, geluk
en verbondenheid
dat is universeel
en wordt nooit uitgewist…
Amnesie
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 1.247 Het houden van jou,
Uitgewist.
Ik ben je vergeten.
De magie verdween,
En de liefde gewist.…
grijs
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 112 Statig ritme, grijze mist
Waar dromen worden uitgewist
Waar we gevangen, met zijn allen
Tevreden van ons voetstuk vallen
Terwijl we sputterend toegeven
Dat dit het is, dit is het leven.…
Empathie
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 526 Je waant ons in zee
omdat je wenst
dat ik jouw tranen
niet van het zeewater
zal onderscheiden
Maar straks, m’n lief,
spoelt jouw verdriet aan
op het zand
waarmee je de woorden hebt uitgewist
die je zei,
maar niet sprak...…
verstrooid
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 599 straks, als ik dood ben, laat ik mij cremeren
ik houd niet van die maden in mijn kist
mijn leven wordt met vuurwerk uitgewist
dat zal mijn aardse lijden compenseren
echt alles gaat verkeerd, ik ben berooid
zelfs voor ik as word, ben ik al verstrooid…
geen titel
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 384 Na zoveel jaar
zie ik je weer
je zwaait
ik lach
en keer me om
met beelden van je mond
mijn hand
je schouder
ik dacht
de tijd heeft deze dingen
uitgewist
ik heb me hopeloos
vergist:
ik ben je nog niet
afgeleerd
alleen maar leger
ouder.…
zonder titel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 335 Na zoveel jaar
zie ik je weer
je zwaait
ik lach
en keer me om
met beelden van je mond
mijn hand
je schouder
ik dacht
de tijd heeft deze dingen
uitgewist
ik heb me hopeloos
vergist
ik ben je nog niet
afgeleerd
alleen maar leger
ouder.…
Opgaan in het rood
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 581 Ik heb je uitgewist
blauwe pen, zwarte kwast
het was in een ogenblik
een enkele tel, de nacht voorbij.
Met het tij in de rug
opgaan in het rood, dag model
nog slechts zichtbaar in herinnering
ben ik jij, of mij
wie is de schilder, wie is het schilderij?…
Eigen wijze
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.826 op eigen wijze
deelt het kustlicht de nacht in
zolang het opvalt
bij opkomend tij
werden tekens uitgewist
indrukken bleven
de vuurtoren schetst
arabesken op de muur
maar is zo haastig
--------------------------
Leporello van Gerrit Westerveld…
Absent? Vermist? (school 2) (poëtica 7)
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.217 Vervlogen is zij in de mist
van deze regels, uitgewist.…
kalkresten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 141 met kalk trek ik
een lijn op de muur
rond je lijf een
camera is niet nodig
zonder schaduw
verdwijn je in het
donker met een lege
koffer in de hand
met het rechterbeen
stap je een andere
tijd in voor mijn oog
ben je al uitgewist
als je terugkeert
zal ik je herkennen
aan de kalkresten
op je handen…
er zij licht (2)
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 447 er zij licht
denk ik even
en word zonder zicht
voortgedreven
als passief verwijlen
in de draaimolen
van oneindig ijlen
ik zwaai naar
omstanders in de mist
zie slechts schimmen
waarvan de armen
zijn uitgewist
er zij licht
vaak
door schaduw
ontwricht…
de pianist
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.270 Ik ben stil en luister
naar een virtuoos pianist
die mijn wereld voor
even heeft uitgewist
M'n hart verwarmt
met hemelse klanken
en mij
doet janken
ontroeren
en mee laat voeren
Van z'n lieflijk
pianospel
krijg ik
telkens weer
kippenvel…
Verlicht
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 839 God strooit met sterren
alsof er geen vuiltje aan de lucht is
alsof de geschiedenis
zelf haar sporen heeft uitgewist
alsof door de eeuwen heen
het leed van alle mensen
niet meer is dan het lijden van één
In zijn tijdloos ingerichte feestzaal
steekt hij talloze lichtjes aan
in opperbeste stemming.…
Overgang
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 663 Je hoeft niet meer op tijd naar bed
kleertjes netjes op te hangen
nooit meer zonsopgangen
hoe anders nog daarnet
Rails werd station
willekeurig welke trein
overgang naar eeuwig zijn
voorbij de horizon
Even nog ultiem verweer
het is beslist
je moest uitgewist
zonder afscheid van knuffelbeer…
Is niet meer
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.117 Ik zal moeten beseffen
je bent niet meer
je zal niet meer
-eeuwige stilte-
In gedachten zie ik je lopen
een klein, jong meisje
Ik hoor je praten
het liefst zo boers als je kon
De storm heeft je sporen uitgewist
en laat slechts puinhopen achter
hetgeen wat wij ooit hadden
in mijn hart opgesloten…
tussenspel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 519 gemurmel van gebeden
weerklinkt in vlugge schreden
gezien door het oog van de nacht
vergaan schuifelend hun stappen
verlangen tekent in geheime kracht
vaag uitgewiste lijnen
laat zachtjes zwijgen verdwijnen
waar levenloos gefluisterd is
komt de dromenman niet wiegen…
Erkenning
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 340 Het piepen van de wind
doet de stem verstarren
in het vriendelijk gebaar
van de ochtend
als ik ja knik tegen het leven
roep en rijk me de hand
vergeef me vriend
stuur me bloemen of steentjes
om bij te dragen
aan het gewicht dat drukt
de laatste bloedspat
van uitgewist leven
kus me dan ten afscheid…
Verstild Verlangen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 398 In nostalgisch verre dromen
vervaagt nimmer jouw gezicht
weemoed heeft 'het zwart' verdreven
herinneringen zacht meegenomen
de slechte langzaam uitgewist
wrok stilaan in tederheid gevangen
nochtans wreed
met machteloosheid saamgevoegd
desondanks geworteld
in verstild verlangen
naar wat eens was
maar nu niet meer bereikbaar is...…
Het spoor gevonden
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 170 In het vissersdorp
aan de zeekust
beeld met toekomst
alleen intens verlangen
naar gezonde dromen
‘t uitzicht van jouw ogen
alleen, ontroostbaar alleen
in eenzame gloriepijn
’t heldere spoor gevonden
oude voetstappen uitgewist
als jij een winterdag schildert
zonder pijnlijke herinneringen.…
Levensloop
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 372 de ooievaar, de rammelaar
en daarna snel gedoopt
de basisschool, de pubertijd
de mouwen opgestroopt
een gladde ring, een hypotheek
een blijde kinderlach
de midlifecrisis, de golfbaan
dan wenkt de herfstdag
de stramme loop, verzorgingshuis
verleden uitgewist
gebroken blik, een laatste snik
en daarna zakt de kist…
ochtendgloren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 985 De aarde rust onder een
deken van mist
en is voor even uitgewist
voorzichtige zonnestralen
spelen een spel en
laat alles zweven
contouren komen
langzaam tot leven
dan ontwaakt de aarde
uit de donkere nacht
als een blad
gedragen door de wind
komt zij tot volle glorie
in al haar pracht
als een nieuwe dag
weer begint…
indruk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 230 het dorstig renpaard volgt een waadvogel
verwaand spoort de pikeur zijn onwillig lamoen
terug in de piste waar verdwaalde woorden
hoefafdrukken in het zand
daar spreekt je pen en schrijft je tong tekens
door het rennen uitgewist opnieuw het zicht
en jaarringen scherpen de tijd
die uitgerekend in papier verdwijnt…
Vergeten ?
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 775 Toen het bloed reeds was geronnen
en alle tranensporen uitgewist?
Nee, nooit, nimmer vergeten wat er is gebeurd,
die dag dat jouw bloed
de straat heeft rood gekleurd.…