Alle inzendingen over uitloop

eens waarom Nietsvermoedend zitten schrijven Agressieve muziek, volume 12 Gewoon wat zitten pennen Pessimistisch, cynisch waarschijnlijk in uw ogen Emotioneel weinig aan de hand Fysiek de topsporter die ik ben Mee schreeuwen met de muziek Drummen in de open lucht Ineens de tranen op het papier Alsof mijn gedicht verwoest moest worden Uitlopende…

Mij is in 't bloed Eén uwer ranken dringend en uitlopend, Die, als uw lente eenmaal mijn zijden opent, In duizend bloemen mij uitbreken doet - Een vreemdling stond in de tuin en groette.…

Een kamer met acht stoelen Een klok aan de muur Tikt de seconden weg Ik bekijk de deur schuin tegenover mij Hopend dat hij gesloten blijft En dat ik de lange gang uitloop De vrijheid tegemoet Maar de woorden Die ik niet wilde horen Ze dringen binnen in mijn oren En de angst voor het onbekende Wordt nu de werkelijkheid Een kamer met…

Kijk ik nog eens achterom, langzaamaan de straat uitlopend, zie ik nog dat grote bord: Ik ben dag en nacht geopend!…

de zee kwam als een rimpelend vel naar het strand toe glijden mantels dekten momenten gedachten sloegen over het talmen een lange golf de zee vloeide uit de open ruimte van de hemel zee veegde tijd aan plooide die tot ruisende ogenblikken geduldig uitlopend in dunne zomen de zee kwam met diepe kalmte van overtolligheid naar het strand toe…

magere hals hangt de loper van een onderhuidse wereld, waar de ongekuiste dromen stromen,soms door euforie en door meridianen wijd geopend, door nivellering gedijt in een opkomend en afnemend getij, waarin ik de tijd wil bedotten in het gloeiende as tussen van zwart en wit waarin ik uit het zelf, de emoties moet beknotten, die weer uitlopen…

gisteren oogde de polder zo fleurig en groen zelfs madeliefjes kon ik in ’t gras ontwaren zag reeds jonge loten aan de uitlopende heesters het voorjaar leek zich explosief te openbaren doch toen ik vanmorgen mijn blik liet zweven over ’t identieke polderlandschap was ’t vriendelijke voorjaarsgroen plotseling vervangen door kil, troosteloos…

Rood kleurt de lucht als een gloeiend tapijt naar de eeuwigheid met een zucht verglijdt de tijd de tijd die komt en gaat en nergens bij stil staat de tijd die neemt en geeft de tijd die wordt geleefd oud kleurt de tijd de mensheid oorlog knallende ruzie in het groot uitlopend op bloedtransfusie of dood in de goot voor het "groot"…

kijken lopen naar den kimme verleggen van den horizont steeds wijkend dichterbij weer verderaf moeders baren schepen varen bergen komen af en aan soms staat men stille rarekieks het fotootje minne in een autootje ’s anderen daags heel al in kanteling na donkerte zonneschijn volgt bemanteling in nevels achter neuzen koud traag niet…

Ik pak de krant er weer bij en lees de laatste suffe nieuwtjes op deze saaie, muffe, bloedeloze zondag die tenzij ik er met m'n fantasie niet vandoor ga, wederom zal uitlopen op niet vermeldens- waardig, maar ja, uh, ja, dus.-…

Met een vurig betoog over goed is goed genoeg houd ik de waakvlam aan nu jij van alleen informatie levend wegzakt onder het ijs Al zijn het natte dagen die buiten bevriezend voor je uitlopen hoe aangenaam ben jij in je eigen gezelschap.…

zoet en zout met zich laten mengen zie zeemeerminnen boven golven springen Oor vloei Selfs dissonansie is gefokus op musiek leer om die regte toon te hoor, soos dit moet perfek wees met krake Jy het die bamboesfluit op jou mond aangeheg, lippe verstyf, oë gesluit die wind uit die suide kan gehoor word Hoor die sang van riviere wat uitloop…

Deze dag belooft iets, een uitlopende passiebloem op je balkon kondigt dat aan. Een helikopter boven De Pijp, reuring op het Museumplein. Je broedt op een toekomst, op een weg uit de somberheid. Je zit stil en beroert je kladblok met een vinger.…

ramp elk spitsuur slibt het dicht een overvette kansloze kransslagader vrijheid is hier: te laat komen op je plicht Park op een ex-chemische stortbelt Twintig miljoen op het inpakken bespaard Geen haan kraait er nog en naar Dan is dat het risico wel waard Bouwfraude, gifstorting in bouwbeton Wegenbouw en her-verbouwingen vertraagd, uitlopend…

Wachten vanzelfsprekend als troost op verdriet tot de aarde begint te leven, te beven of afkoelt, tot ook zij uitlopen als de mascara van een vrouw, nu zonder kind of man. Geen regenbui maakt haar nog zwaarmoediger.…

verkeerde gat gegraven, de plotselinge spit bij een van de jongere dragers, die zo graag opa wilde tillen maar zowel hemzelf als de kist hevig doen wankelen maar ook voor de versprekingen, het verwisselen van namen,leeftijden en geboortedata of het nog eens fijntjes inwrijven, dat de dode geen lieverdje was of de hard geworden cake door het uitlopen…

Op de noten van André Rieu Walsen, blijkbaar in harmonie Een bekend paar fluitend Guitig, bijzondere Harmonie Oranje gekleurd Vlak het niet uit Vooruit De koningin in slakkengang, kwam de grot uit En vlak voor mijn neus stopte ze even En kon ik haar rug beleven Naast de voormalige tuinman van Juliana vol lol Was ook het protocol van uitlopen…

gestoken tot de wind hem machtig stormend niet alleen al zijn bladeren ontnam maar ook zijn takken zo ver strekte dat het houten hart scheuren ging waar de stam zich groots vertakte tot afdak voor de lopers en fietsers die bij felle zon er schaduw vonden of een schuilplaats voor de regen eerst nog bracht het voorjaar hoop met weer jong en uitlopend…

in wat doorheen de vele jaren van liefde en zorg voor elkaar een schitterend verbond werd jullie liefde oogstte twee zonen die zelf ook weer de liefde vonden waarmee zij hun gegeven leven weer verder doorgeven konden aan wat de grootste schat werd die jullie als witgoud koesterden de vijf loten aan de twee enten die de stamboom deed uitlopen…