69 resultaten.
Huis van geborgenheid
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 221 Langzamerhand
Zie ik jullie
Een voor een
Vertrekken,
Het ouderlijk
Huis dat zo
Eigen voor jullie
Geworden is,
Voor jullie leeftijd
Misschien wel
Te eigen - tijd
Om te vertrekken
En op eigen benen
Te staan - jullie weten
Als geen ander
Dat ons huis
Ook altijd jullie
Thuis zal zijn,
Onvoorwaardelijk
Vangnet waar je…
BOOM DER DROMEN.....
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 220 Het is een boom
boom in een landschap
in een winters landschap
Wat ik snap
is zijn eenzaamheid
alleen,verlaten
Weg,noch pad
noch straten
lopen naar hem toe of af
Hij mag er zijn
die boom
een schitterend silhouet
tegen winterhemel
de takken,kroon
vangnet van dromen
Geef mij....…
Spoor 1
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.191 Beladen met koffers
vol jeugdsentiment
een kind tussen treinen
het hoofd afgewend
Voeten staan stijf
in het ruige cement
kind zonder vangnet
zonder een cent
Niemand die aarzelt
kennen zij geen...?
zij zijn met zovelen
zij staan niet alleen
Niemand zal vragen
waar ga jij heen ?
Kind tussen treinen
wacht op spoor 1…
Web
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 167 De spin zit in het hoofd,
verleidt het gekastijde brein,
verdoofd in een wonderlijke woestijn,
getransformeerd tot schorpioen,
z’n angel doopt in potten vol venijn,
van bloeiende oase tot verdorde jasmijn,
er was te veel beloofd, een web van
gesponnen ijzergaren in het groene ooft,
vangnet voor een stekend visioen,
lief te hebben zonder…
Vrije val
snelsonnet
3.0 met 4 stemmen 194 Zijn sprong leek zo te zien heel resoluut
Luke Aikins is dan ook een man met ballen
Hij liet zich zevenduizend meter vallen
Ruim twee minuten, zonder parachute
Intussen naar dat vangnetje op zoek
En ook nog naar de juiste invalshoek...…
Blikvanger
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 87 Mijn ogen jongleren
doen hun best jou steeds
maar weer te vangen
je lijnen spelen pingpong
in de piste van mijn hoofd
kom toch binnen
klim mijn trapeze in en
nestel er een salto
net achter mijn wimpers
mijn netvlies heb ik
schoongeveegd, mijn iris
volgeschonken
rakelings, zo mag je gaan
langs glasvochtige hoeken
mijn vangnet…
Het was niet...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 153 Ik wist, dat er immer een vangnet zijn zal...
Het was niet... altijd de manier waarop
ik alles deed, zei en overdacht
dat men precies wist
wat ik over hen dacht.
Het was in ieder geval aan verandering onderhevig:
zeer sterk.
Dit werd dan op natuurlijke wijze mijn werk.…
Onvoltooide dingen?
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 83 Met het schudden aan de boom
treuren tranen in het vangnet
van de voorjaarswind, het zijn
de wilgen die het lot bepalen
tot de waterspiegel hen vindt
De witste seringen uit het verhaal tonen
de geurigste kleuren van het avondrood
in het groenste kroos gaan ze ten onder
in de ademnood van de onvoltooide dingen
De hemel richt zijn bühne…
Daarom doet leven pijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 108 de stappen zijn gezet
het geloof is al als
kerkelijk vangnet uitgelegd
met mazen voor het doel
een hemel en de hel in een
ontwakend religieus gevoel
niet nu maar op termijn
daarom doet leven pijn
in opoffering van het unieke zijn
omzichtig wordt
de mens geknecht met
lichaam als de bron van kwaad
getemperd door de geest
als het…
De clown
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 291 een koorddanser op de dunne draad van een lijngrafiek
stijgend dalend balancerend in opwaartse tragiek
in een hand de paraplu geen vangnet gesponnen
uitgegleden en gewond de tred voort gezet
wederom een dag gewonnen
al voel ik mij ellendig en ben ik nog zo down
dan acteer ik als een huilende clown
waardoor de gesminkte lach je mijn tranen niet…
Kousenvoeten
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 216 en vergat
terwijl je sprak, verbond
de weerstand van de wereld
met de morgenstond, zag de
ringen om de sterren zingen
in het mededogen van het
innerlijke kind, las de
regenbogen in de bedroefde
ogen van nooit geproefde
kleuren, schoonheid herneemt
z’n loop, die hoop en toekomst
claimt op de zachte kousen -
voeten van de tijd, vangnet…
Oerbos?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 27 In dichters boomgaard is
de nacht het vangnet voor
fictieve woorden, in een
morgenstroom van nog
te vinden eigenwaarden,
als de teksten geschreven
zijn die al achterhaald
of de inkt nog nat, lijkt
de kern en daad te zijn
vergeten, om waan en
waarheid te scheiden, wat
overblijft zijn alleen de
korsten van het avondbrood,
waarin…
huilt muziek haar lied
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 554 huid
eenzame tonen
van een enkele fluit
violen vlagen in
strijkend meeslepen
dragen gestreken
emoties voorbij de tijd
daar waar bazuinen
de andere klanken
verruimen en hoorngeschal
weerklinkt tot diep in het heelal
laat je dragen door de melodie
ontvlucht het aards bestaan
drijf mee en laat je eeuwig gaan
maak je huid tot vangnet…
vernieuwing
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 766 vage schetsen sliepen in onze handen
waar woorden uit druppelden
in sporen van geleefde zomer
waarin dingen komen en gaan
in het kansspel van tijd
waarin ik zoete liefdes proefde
onder strelende lakens
in zacht geruis, waarin ramen getuigden
scheidt het zuur de tranen en tijd
in een vangnet van vergeten
aast mijn honger nu op de hoop…
Straffeloos
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 186 Langs wolkenzomen en hemelse gewelven
flaneren mensen vermomd in sluiers
als decorstukken
onverwacht de ontmoeting
met vleugelslagen van vurige tijden
Geen vangnet of blinde strik
geen kleefdraden van kale woorden
slechts een subtiel dwaalspoor door
het geheugen van de nevels
Wat doet de wind
als hij niet waait?…
Ochtendbede
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 155 Een wezen
met jouw neus en borsten
daarmee menselijk blijkt
met een kern van eeuwigheid
ogen als oud licht,
Venus zeg je dat je heet
ik stel me voor als de smid
van een uitdijend heelal
met een vangnet van sterren
Het is genoeg dit sterven
in elkaars armen en de tijd
om een lichaam achter te laten
te worden als vertrekkend licht…
bliksemliefde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 129 en rilkoorts rolt over mijn huid
ademen is je onweer inzuigen
en je stempelt mijn huid vol vervaldata en streepjescodes in te ruilen voor zachte zoenen
ondertussen wandel ik door de warmte van je naam
en knabbel op de letters alsof het zoethout was
ik sta tot mijn knieën in het slijk
en wacht op een knipoog om weg te vliegen
naar het vangnet…
LEVENBRENGENDE AANDACHT
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 111 Leven is delen
deel ook je visie en dromen
de eenzaamheid wordt me te veel
alleen bij jou kan ik huilen
zonder liefde was ik nergens
jouw naam komt in het boek des levens
jij was mijn vangnet
positieve mensen leven langer
het leven is een spons
het zuigt en verzwelgt
ik kreeg gelukkig de tijd
om te denken en na te denken
ik had wel…
De dood van een poëet
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 280 Ze hangt haar dichtersjas aan kale bomen
als vangnet voor de stemmen in de nacht
die drijvend op de wind worden gebracht
door sluimernevels van ontslapen dromen
en morgen zullen hun verhalen zacht
over die oude jas zijn neergekomen
om aangedaan in het gevoel te stromen
als muze waar ze lang op heeft gewacht
maar blijkbaar heeft zij zich…
Vloer op drift
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 124 De waterweg slaapt
in donkerblauwe dromen
een oeververbinding wenkt zwierig
de veelkleurige baan verbindt
twee uitersten van het bestaan:
mijn diepste vrees en mijn stoutste visioenen
ik sluit de ogen en zet een eerste stap
deze schrede beroert een onbestaanbare dimensie
de weg is week en wankel
een schuimend koord zonder vangnet
op…
Herder met vee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 723 Maar de as bijt nu in zijn vel
Zijn mager vee draagt grote horens
Waardeloos voor vleeshaak en slagersmes
Gefokt naar volharding en weerstand
Wordt vet overbodig
Het vee is zijn vermogen
Hij bouwt een dorp op hoge, arme grond
De stamvader kent geen mededogen
De oogst valt zwaar tegen
Maar het vee houdt hem nipt gezond
Als een helend vangnet…
De liefde
gedicht
2.0 met 102 stemmen 47.276 Met een supergroot vangnet
rende Mohammed door de weide.
Hij slingerde zijn lange stok in het rond.
Koeien gingen op de loop, vogels sloegen op de vlucht.
‘Ik wil je vangen! Ik wil je vangen!’,
riep Mohammed tot x keer toe.
Wat was hij toch op zoek;
al die tijd, al die moeite, al dat roepen.…
BOVEN HET MAAIVELD
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 454 Een kleine knuist, een rode plastic molen
Tot hoge snelheid door de wind gemaand
Lang heb ik me in verlorenheid gewaand
In Niemandsland, in duizendjarig dolen
De losse vlinders, onderweg gestolen
Maakten dat ik getemd leek en meegaand
Me in het maaiveld bukte, bang, betraand
Woede en trots en macht en moed verholen
Slaand met een vangnet…
Huwelijk 2 - Herkansing
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 5.521 In de sleur van moeder en huisvrouw
Is ze in 't huwelijk ondergegaan
Niet gelukkig, haar wereld grauw
Angst voor 't onbekende doet voortgaan
Kinderen worden ouder en ze scheidt
Ontdekt dat sociale vangnetten bestaan
Er was nooit tijd en gelegenheid
Voor evaluatie van huwelijk en leven
Voor 't groeiproces naar volwassenheid
Geluk mocht…
De immoralist
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 841 Hij scheldt op haar en de wereld
zij is zijn emotionele vangnet
die spanning uit z'n hoofd masseert
zwijgend zijn frustraties verdraagt
Verlossing van pijn door zelfdoding
ze schaamt zich voor haar gedachten
zo'n tragedie overleeft hij niet
haar liefde en zorg zal hem genezen
Hij slaapt z'n roes uit voor de haard
z'n snurken maakt de kamer…
Lopen
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 839 stilaan heb geleerd
waarom wanneer en wie
moet ik het antwoord vragen
Ik loop en tel mijn pad
met ogen die verkennen
bij ieder ander wezen
waarvan er vele razen
bekleed met pentagrammen
als heksen in een kring
Ik loop bezwaard en had
veel liever willen rennen
of cantharellen lezen
tussen de wijde mazen
van bladeren en stammen
het vangnet…
Investeren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 122 kind was, werd ik opgevoed
Met ’t vraag en antwoordspel der Catechismus
Dat stampten we in ons hoofd; broeder Simplismus
Moest zorgen dat ’t geprint werd in ons bloed
Om Goddelijke zekerheid te planten
In de rode achtbaan van ’t Interne Boek
Beschikbaar op de virtuele Nook:
De Geest die ons omringt aan alle kanten
Was het bedoeld als vangnet…
Onversneden raadsel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 209 de toog geen glazen
aan de wand een schilderij
waarop de gulden snede
elke scherpte verloren heeft
botte lijnen in verwaterde compositie
ze vullen gezonken stegen
met trambanen zonder haltes
een blinde reiziger tast naar de vluchtheuvel
- het perspectief -
nergens vinden tastzin en verstand rust
geen noodrem, geen vluchtstrook, geen vangnet…
Spin
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 152 Daar kwam hij aan, had het vangnet niet gezien,
een paarse bromvlieg, met luid gebrom.
Botste in het web als was het een trampoline,
dacht als laatste: als ik hier maar weer uit kom.
Een felle beet deed verlammen toen het gevecht begon.
De spin deed de draad goed kleven.
Aan een zijde draadje hing de vlieg in zijn cocon.…
Geen verlies van tijd?
netgedicht
4.0 met 65 stemmen 118 Diep van binnen blijf
je toch een spin, die altijd haar
eigen web zal spinnen als vangnet
voor gelouterd zelfbehoud, en blijf
je nonchalant als ik jouw wereld
binnenvlieg om in mijn eigen spinsel
te blijven hangen in een duivels gevoel
van verlangen, een mengelmoes van
vrees en vragen.…