Alle inzendingen over vangnet

is een stap links of rechts genoeg te vallen zonder vangnet van citaten maar daarmee is te leven, dat ik niemand anders dan alleen mijzelf heb verwoord.…

De schaamte als onrecht met een combine van macht, jezelf of iemand aangedaan verminking van een spiegelende moraal, willekeur als maatstaf in de communicatie van de taal, misbruik in het prisma van ethiek het bestaan dompelt zich in weerzin van de zondeval, denkbeeldige metafoor waarover ik struikel, emotioneel vangnet in de ironische…

Alleen is geen gemankeerde twee Alleen staat niet gelijk aan zielig Alleen zijn is op avontuur gaan langs achtbanen en draaimolens balanceren tussen vangnet zijn en vragen zoeken naar de zin van in je eentje de ongevraagde stilte in je huis omarmen jezelf bij je haren uit het moeras trekken en doorgaan met kunstig leven Kruip uit die…

verblindt de ogen, gemalen hitte verstoft de horizon, waar een schorpioen de staart doopt in een plas venijn van besluiteloosheid, gif als medicijn, angels verbonden in een doodskleed van zwart satijn, daaruit is mijn onwetendheid te verklaarbaar, langzaam zichtbaar wordt een versleten maan, vergeten in werelds vijver, aan het vangnet…

Ik kijk vooruit naar het vangnet van de tijd, waarvan ik de mazen nog moet boeten, in welk dwangmatig gesponnen geluk ik ben beland, misschien word ik voor die laatste stap gered. Illustratie Claudio Dacosta ( Brl )…

kom eens naast mij zitten vertel het me maar treur nou niet om het treuren er is altijd een vangnet is jammeren afgeleid van jammer jij leeft in een donker dal en wil het in mijn schoenen schuiven achter iedere uitgesproken zin schuilt een onuitgesproken gedachte zo komen we er niet uit ik deed het volgens jou dus fout en nu ben ik…

die niet te controleren blijkt ik bid tot god en smeek hem mij toch niet te laten sterven dat het een slechte droom is waaruit ik snel ontwaken zal ik kijk en blik stil naar buiten in het murw geslagen besef dat ik zeker dood zal gaan al wij de zee eenmaal raken het is geen nare droom meer als mij het echte leven sterft in het vangnet…

in dit verhaal is het duidelijk wij zien alles en toch loop je vast schuil ik schuil jij huilen de wolven lopen wij daar water en vuur onverklaarbaar hou jij mij vast of ik jou duurt dit maar even is het een val eindeloos maar toch te kort zoals een koorddanser maar weet nooit waar ie loopt langs de rand zo scherp zonder vangnet zonder…

Het vangnet is allang vergaan, de fuik onverwoestbaar hersteld. We zijn als de voorplecht van een Titanic in opperste nood. Geborgen door waanbeelden en dromend van schatkisten zonder inhoud. Honderd duizend moerbeibomen staan te wuiven in de wind, vele vlinders zie ik dromen van een overwonnen schrikbewind.…