Gesponnen geluk
Spinrag vangt de stemmen,
uit de verste nissen van
de kamers, opgerakeld
door mijn adem, hoewel
ik al vertrokken was blijft
er een vage afdruk achter
op een leeg en naakt matras.
Die dag hoeven ze mij niet
te zoeken, op de beslagen
ruiten projecteert het
verleden zich in wasem,
een stille omgang langs
vergeten gebeurtenissen.
Maar een goede beurt en
mijn ruimte maakt zich vrij
van stof en alle sporen waarin
de schaduwen verschenen.
De tocht door vale vensters
van de wereld, ging teloor in
een verloren nacht, waar ik aan
ontsnapte op mijn lemen voeten.
Ik kijk vooruit naar het vangnet
van de tijd, waarvan ik de mazen
nog moet boeten, in welk dwangmatig
gesponnen geluk ik ben beland, misschien
word ik voor die laatste stap gered.
Illustratie Claudio Dacosta ( Brl )
... Uit de Bundel: Er bestaat geen verlies van tijd. ...
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 12 juni 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie