Alle inzendingen over veertjes

marcherende mieren over een weerloos vogellijf begerige vliegen gonzen er omheen de laatste veertjes de ragfijne botjes de wind zij neemt alles met zich mee roerloos ligt een fragiele vogelschedel naast die van vis en ree einde van de angst voor boze mensenogen onwetend nu van ons gestaar in de glazen kast dag voorbije…

Duizenden donzen veertjes De zuivere zachtheid Zet de gedachtenmolen in mijn hoofd stil De filosofie van een saaie dag verdwijnt Als ik in mijn zachte bed lig In mijn donzen nest Mijn beschermd oord Slapen Ik denk alleen nog maar aan slapen Ik zak weg Dieper En dieper En ik droom van haar Alleen maar van haar Hmmmmm Jaaaaah…

ik schrap fazanten van het asfalt en raap konijnen uit de berm ik pluk de aangereden egel van het graffiti scherm meeuwen neem ik mee of zwanen, die hang ik over mijn arm en eenden, soms nog stervend met de veertjes bloederig warm zo struin ik de wegen af de snelweg is een dode dieren zee de straat een open abattoir en zelfs mensen…

Dromerig volgde jouw blik Twee om elkaar heen buitelende vogeltjes Ze dansten verliefd Over fladderend zonlicht Door de slagwiekende vleugels aan flarden gereten Als donzige veertjes over jou heen Ook jij kwam in mijn armen En met een vertederde stem schonk je mij dat moment Het prille geluk dat verliefdheid heette en ook ons weer…

dromerig volgde jouw blik twee om elkaar heen buitelende vogeltjes ze dansten verliefd over fladderend zonlicht door de klapwiekende vleugels aan flarden gereten als donzige veertjes over jou heen ook jij kwam in mijn armen en met een vertederde stem schonk je mij dat moment het prille geluk dat verliefdheid heette en ook ons weer dartel…

Stadsduif ver van huis geraakt doodgebeten door de kat ligt als vod in mijn tuin tussen eigen veertjes sneeuwwit babykussendons mijn liefje mijn duifje hoe deed het pijn Gekooide duifjes sterven mak zoetjes aan, veer voor veer.…

blaas ik het dons van de toekomst pen ik veren in een tooi van hunker naar de vrijheid van jouw bestaan Zachtjes open ik mijn handen teder strijk jij beide vleugels als laatste groet over mijn huid waar de pluisjes van ons leven verwaaien in de wind Wolken wenen weemoedig walend moet ik jou laten gaan gevangen in donkre luchten vliegen veertjes…

Haar ogen dromen, staren langs de bomen, verwonderd om de leegte Als twee blaadjes, hoog in de lucht, trillen ze , vermijden een zucht Haar ogen strelen, sluiten zonder te bewegen, luisterend naar de stilte Als twee veertjes, geruisloos in haar handen, zweven ze, breken het verlangen Haar ogen sterven, zwijgen om het zwerven,…

bloederige woerdkarkas midden op het fietspad is niet te negeren mijn peeretende mond verkrampt mijn maag trekt samen kokhalzend vervolg ik mijn wandelroute rechtdoor naar huis waar het toilet uitkomst biedt uren later hoor ik luid gesnater zie helder op mijn netvlies zieltogend de glimmend groengekopte woerd naast veld van oplichtende veertjes…

een ven vol veertjes en twee monsters van eenden voorbij gevlogen oh don quichotte de helm van membrillo vol met scheerwater ik steel de hendel van de pomp van de bron de maagd waakt een ton van stenen de wijze heks blijft drijven op de wateren je gaf jezus melk oh heilige maria zorg voor ons water een droge zomer vier eenden…

Ik koester geen romantische gevoelens tegenover het bestaan van de zwaan het zwanenmeer was in mijn jeugd spiegelmeer van angst en doodsverlangen mijn vader was een schizofrene zigeuner die langs de oevers liep om verzameld hout mijn moeder continu in perkament blies kleine veertjes van zijn schaduw er vielen soms dauwdruppels van mijn…

De nachtelijke waker; De voortdurende nachtbraker; De Vreemde vogel van de nacht, plukt Zijn veertjes van de zorgen, fladdert Boven zijn nestje zonder kracht.…

een wondere witte wereld er dwarrelt geluk in het rond vanuit de hemel schudt men kleine witte veertjes die als donzige sneeuwvlokken ons begroeten op onze snoet een blije glimlach in de brievenbus papieren bezoekjes een groet een wens met de post gebracht wat kun je je dan blij voelen er is aan je gedacht ook in je mailbox zo veel…

angstig, triest geeft me `t gevoel te willen sterven Ik hoef je niet te laten gaan maar je kunt vliegen dus ik leg je neer; vrij de vleugels te zwerven even niet begrijpend, d`r kopje schuin tot haar donk`re ziel `t blauw verkiest vlak voor ze `t gras laat werv`len door zacht haar armen uit te slaan de dood vliegt uit d`r oogjes weg veertjes…

In het park zag ik die, omgevallen en toch nog levende, kastanjeboom vol met kinderen, lachende, huilende schreeuwende, kinderen in zijn kroon, kinderboom met jouw geduld, mijn moeder ..en weet, er is bloesem op die omgevallen kinderboom, kinderbloesem, mijn moeder als kristallen belletjes in hemelse boomgaarden als veertjes uit de vleugels…

Het gaat sneeuwen de indrukken in het wit gemaakt vullen zich met vers en zacht vlokken kosmische deeltjes Geen weg terug hemel en aarde even blank Het grote verdwijnen kan gaan beginnen Er groeien vleugels zachtaardig met donzige veertjes uit de huid De zon geeft licht en is ver weg Aarde en warmte duwen hem omhoog De zee spint haar…

De witte vlokken fris Als bolle veertjes Dwarrelen ze naar beneden De mensen lopen traag Door de straten Glimlachen naar elkaar De winter is weder daar Door koelte Een rode blozende wang Daar een sneeuwbal Of je die effe opvangen kan Kinderen Die Spelen In het zware weer Met koude en warme handen Mooie vergezichten in de weilanden…

Wat zich zoal niet kan nestelen in een hoofd vol veertjes en pluisjes met losse draadjes na het verstellen het gruis van vervallen heilige huisjes en het wollige mos op doorleefde verhalen dat doorwoekert over slapende idealen Gestaag vullen zich de geslagen gaten met alles wat fladdert en pikkend zijn weg zoekt onder hoed en pet Te klein…

Je doorweekte veertjes zette je bol. Maar het voldeed niet, je verenpartij was nog niet zo vol. Je was te laat uit het ei was wat de hulpverlener zei. Daar reed je in de ambulance heen. Je bent nu niet meer alleen. Warme lampen zullen ze je geven. Ze beloofden me, je zal het overleven.…

gisteravond man poetst kanariepiet rood hoofdharig manspersoon poetst de kanaries schoon met zijn tandenborstel drukt de vleugels aan om ze nat te drogen in scheurvel voor de wc op de radiator van de cv want straks is de grote show van de kleurkanarie club de vogeltjes lagen er verpieterd bij in beeld alleen de snavel een paar natte veertjes…

Het duifje strijkt zijn veertjes glad, En trippelt vrolijk over 't pad. De haan kraait voor de tweede keer, 't Is alles buiten in de weer. Word wakker, word wakker, word wakker; Word wakker, word wakker, word wakker.…

Gedekt zijn alle sporen, kalm en zacht, En alle onwilligheên en stutten boud, Met veertjes blank als bijenvlerkjes koud, Belegen werden uit de hemelnacht.…

iemand is de tijd kwijt een ander vindt hem terug een kind tekent de tijd in kleur de meester gunt hem uit de hardloper rent voorbij de tijd zijn vrouw haalt hem in een gewichtheffer torst gestolde tijd een warm mens laat hem smelten de kip voelt de tijd als veertjes de haan vindt hem gebakken lucht het kind zet de tijd uit zijn…

liggen als een gele foto liggend in het water glimmend gekruld op de golven of bij het bos stoffig van lichaam en schaduw oh grote adem laat de stenen nog niet opstaan maak nog niet zwaar hun wangen hun ogen kleiner gebrilder en grijzer laat ook de minnaars nog liggen en stilte zwart tussen hun zilveren oren en ach laat de meisjes hun veertjes…

Een heel mooi en dapper tropisch vogeltje, haar gekleurde veertjes parmantig en fijn. zij kon de hele grote wereld aan, want zij moest en zou de sterkste zijn... Niets bedreigde haar onbezorgd bestaan. Kwinkelerend zong ze, jolig en blij. overdag voor de zon, 's nachts voor de maan en 's middags voor haar mooie bruine ei.…

zeg me, wat is er gebeurd, Dat ge de veertjes zo slapjes laat hangen, Roodborstje! zeg me waarom dat ge treurt? - Knaapje lief, knaapje lief! was er mijn kooi, Was er mijn eten ook lekker en keurig, Buiten in 't bos is het eens nog zo fleurig: Vrij te zijn, lieverd! is beter dan mooi! Och!…

het fluisteren van de wind doet bladeren ritselen getjilp klinkt van uit de boomkruintjes kleine open gespreide vogelbekjes roepen hongerig ouders vliegen af en aan wurmpjes in hun snavel ze voeden hun kroost het lijkt nooit genoeg onder de boom zit poes Minoes ze kijkt wat scheel maar reikhalzend naar boven voor haar neus zweven veertjes…

Maar tijdens ons rusten, toen we elkaar kusten was het in flarden vervlogen, de letters zweefden als veertjes, ontmoetten vogels, zandkorrels, verpulverden in de lucht. Door ieder en alles ingeademd, vermengd met het hunne, de schreeuw van een meeuw, lieveheertjes, een zandkorrel.…

Bij het verslaan van één, leken er tien terug te steken Op die grote zolder, die de Hemel heet, was ons uitzicht, in schemerdonker, tussen bungelende witte lapjes die hingen aan 't plafond met veertjes, spiegeltjes, zachte pluche dingen, op haar plek, zoldertje op zolder waar een laddertje stond.…

Lijk corpulente vrouwtjes gaat g' op ijsvloer wiegend, wiegend maat, en oogt al naar uw heertjes en naar hun bonte veertjes. De zonne zegent uw gezicht, de wind wiegt u te dansen: op 't water, boomen, kaden al! zie ik u met uw duizendtal als witte bloemen kransen.…