Alle inzendingen over ver weg doedelzakken

Ik hou van zwarte versgeploegde aarde vettig het ploegmes glimt er nog in na…

de zwaarte van miljoenen zuchten is voelbaar in de lucht restjes kerstdiner worden geserveerd op kliekjesdag mensen slepen zich naar supermarkten zoeken een vers jaar verloren illusies knallen als sterbloemen dromen bloeien open…

mijn gemijmer hoort het is een prachtig landschap vol bijna rijp gewas een goddelijk panorama als in een prent van vroeger aan de muur in de klas ben gelukkig dat ik hier besta knappp… zegt de krop ik ruik het vers gemaaide gras leef het leven om mij aan jou te geven bestaat er nog iets zwoelers dan vers geplukt jong gewas ?…

Hier stond hij Niets kon hem meer raken Alleen nog slechts breken Veel was er al verloren Wellicht nog iets te winnen Toch was hij een vrolijk mens Hij was van ver gekomen Had al veel gezien Velen waren al gevallen Voor de hoogmoed en de trots En toch, hij stond er nog Fier en flink Als nooit tevoren.…

Kattestaarten in een sloot van een purper waarbij zelfs een distel bloost bramen blinkend zwart frambozen die bekoren hondsroos van een schuchter rood een landweg op een heuvel een helling vol van peren een uitzicht kerketorens ver…

Vers breekt het brood Zijn we jonger dan de tijd ooit kan dragen Zwaanloos is de nacht In de binnenzak van een zwerver.…

Buiten is er zon maar binnen verse koffie noir de noir de noir…

Ver wil ik vliegen Zo ver als ik maar kan Verder dan de horizon Waar ik de eeuwigheid Ontdekken kan, het Verst van allemaal Waar de lucht het schoonst Is om mijn longen mee Te vullen en verse lucht mijn Gedachten de vrijheid geven kan…

Eeuwig zweven Op een handvol Veren die gewichtloos Bij elkaar worden Gehouden door pennen Die niet meer dan Holle scheden zijn - Tonnen aan schoonheid, Grammen slechts aan Netto gewicht waarin Ik op wil lossen Ontdaan van mijn Menselijke zwaarmoedigheid En zweven wil ik, Gewichtloos zweven Tot in alle eeuwigheid…

wat ons verlicht en wat zich uitbreid als we de helderste sterren gadeslaan een gouden stip aan de horizon van verre kusten, worden afstanden driedimensionaal overbrugd, dan ben je zwijgend uit het niets gegaan, in beide handen contouren van verhalen, aubade aan momenten waarin we ademhalen zijn die meridianen van geluk niet ver…

als ik ben gezeten in 'n welgevallige fauteuil met oude veren, ouder dan ik in jaren tel te hard vind ik de lederen strakke gestaalde steun; het is mijn wens te spelen van uit een cocon, kan ook zijn dat ik op mijn luiheid leun heb graag de warmte in de rug.…

Je reist over de wereld Maar blijft zitten in je stoel De regelmatige gebruikers Weten vast wat ik bedoel Je kan surfen op het internet Van zijde naar zijde naar zijde Met alle letters van het alfabet In elk jaargetijde Op deze grote wereldplek Ben je als een vogeltje zo vrij En je gaat van land naar land En komt steeds dichterbij…

Ergens ver weg Huilt een jongen Traanloos staart hij Naar de horizon Hij huilt om pech Is van de pijn doordrongen Bewegingloos gebaart hij Naar de plek waar het begon Ergens ver weg Staat een jongen Naast hem ligt de leegte Te wachten tot ik kom…

Wetend dat ik je nooit zal zien Wacht ik op je berichtjes De dagen gaan langzaam voorbij En de nachten duren lang Hopend dat ik je vanavond spreek Denk ik, ze wil me niet misschien Achter de pc heb ik het koud Maar je gesprekken maken me warm Ik zeg je dat ik van je hou Maar jij bent al weg Wil de rest van mijn leven met je delen Maar vraag…

wat is haarlem ontstellend ver weg als je gewoon nog op de dam staat moet je eerst naar de haarlemmerdijk waar verplichte voetgang zeer vertraagt met een bord schandelijk gemeentelijk fietsen mag pas op de haarlemmerstraat je mondt uit aan het haarlemmerplein na veel kruising volgt de haarlemmerweg mooi dus dat ik bekaf in sloterdijk…

De kerstdagen zijn in aantocht Het licht dat vrede zal brengen Vele kaarsen worden ontstoken om de wereld met warmte te vermengen Toch lijkt de vrede elk jaar verder weg en in een schouwspel van bloed op te lossen De wereld is door terreur haar glans verloren Langzaam dooft het licht over de groene bossen Niemand weet hoe lang deze strijd…

Wat betekenen woorden als ze door iedereen verschillend worden ontvangen.. Wat betekenen gevoelens als iedereen ze anders voelt... Wat ben ik als iedereen anders over me denkt... Wie ben ik als anderen maken wie ik ben... Hoe kan ik iets goed doen terwijl iemand anders het fout vindt... Hoe kan ik van iemand houden als diegene niet…

Je bent ver weg nu, niet alleen in afstand, maar ook mijn hart weet zich verloren soms; Het vindt je niet meer, wil de droom niet dromen maar drinkt van stil verdriet omdat er zoveel niet gezegd werd, nooit begrepen. Je bent ver weg nu, en ik kan de kloof niet dichten, ze is er steeds en wordt misschien wel groter.…

niemand kan het verdriet genezen dat de dood achterlaat klinkt de fluister van de wind maar geloof me niemand maar dan ook niemand kan jouw dromen en jouw herinneringen stelen het is de liefde die ze blijft kleuren oeverloos tot over de horizon nooit verder weg dan die ene glimlach…

De zon twijfelt of hij wel zal komen De maan blijft vannacht weg Alles lijkt zo ver weg, niets dichterbij Is het echt voorbij?…

Paarden ver weg, met dit vergezicht heb ik et moeten doen. Ik heb niet geweten dat ik onder hen graasde en was. Nu ik weer paard ben, af en toe, zoals nu, is mijn lijf zwaar en gelukkig geworden van al dat gras. Het is vreemd om te zijn wie je bent, een paard ver weg in de wei. Zij heeft me gevraagd hoe het onder de mensen was.…

Ver weg - de wereld, hoog - de muren om het erf -- vaal - het ochtendlicht.…

Als terreur ver weg is, kun je blijven zitten -- op je stokpaardje.…

Hij trok zijn mooiste rokje aan om op zijn doedelzak te spelen en ging voor Emma's deurtje staan en stotterde toen heel spontaan: 'k-'k-'k wil met jou mijn leven delen'. Emma antwoordde bedaard: 'Hoe moet ik mijn liefde schenken aan een man met 'n rosse baard en zijn armen heel behaard, ik wil me nog even bedenken'.…

Ik ben nog op weg en toch al aangekomen in liefdes stilte. De wegen kwamen tenslotte alle samen in de omhelzing. Als de weg weg is, is er de grote stilte die liefde fluistert.…

het is verdwenen men hoort niks meer geen voetstappen heel ver weg heel dicht bij ik hoor ze niet zij zijn voorbij gelopen voetstappen heel ver weg maar toch dicht bij dicht bij bij jou…

Zo ver weg en toch zo dichtbij in mijn hoofd in mijn hart zo ver weg en toch zo dichtbij. Wandelend met de honden loop jij naast me op mijn werk ben je bij me in de auto kijk je mij aan zo ver weg en toch zo dichtbij.…

ik ben op weg naar dichterland het ligt daar aan de overkant en woorden reiken mij de hand ik ben op weg naar dichterland hoe ver is het naar dichterland ik stel aan water, storm en zand de vraag die op mijn lippen brandt hoe ver is het naar dichterland ik ben op weg naar dichterland want dat is mijn beloofde land met dit gedicht als onderpand…

Het lijkt ver, maar is dichtbij, het lijkt trouw, honds, zeg maar. En "en" eraan vast Is het mooiste woord gemaakt wat er op de wereld bestaat!…

Vlucht Nu het nog kan Ver weg Waar niemand is Alleen jezelf Weet Ik zal wachten Tot je terug komt Vlucht Nu het nog kan Ver weg Weet Als je ooit besluit Van je vluchtroute Af te wijken Ik zal wachten Totdat je terug komt Vlucht Nu het nog kan Ver weg Ik zal wachten Op je antwoord Misschien...?…