Alle inzendingen over verdriet OR verlaten

jij hebt mij verlaten verdriet prikt in mijn ogen die alleen nog maar zwart zien ik stort in de afgrond van het randje van jouw hart een eindeloze diepte in met grote snelheid verlaat ik jouw lichaam ik val uit jouw verlangens om plaats te maken voor een ander maar jij verlaat mijn lichaam niet ik houd jou gevangen voor onbepaalde…

Niet in de kamer van mijn vreugde, noch in die van mijn verdriet – achter elke deur keer op keer verlatenheid. Maar in de kamer van mijn zonden, daar zit wenend mijn Heer.…

Zou je huilen, en je achter je verdriet verschuilen? Zou je me haten, omdat ik je heb verlaten? Of zou je eerder blij zijn, en lachen met mijn pijn? ...Als ik ga, Is het voorbij.. Als ik ga, Dan ben ik vrij.. Dus waarom blijf ik dan? Heb ik geen lef, Of ben ik te bang? Zouden er mensen zijn die me missen?..…

Jij hebt mij immers verlaten Droeve eenzaamheid wint ’t terrein dat uit louter reine liefde is geboren waar water proefde als zachte wijn en elke blik op jou mij kon bekoren Enkel eenzaamheid woont er in mij zeggen druppels regen uit mijn ogen want mijn verdriet loert van dichtbij op de signalen van mijn onvermogen Zwarte eenzaamheid…

eenzaam en gelaten verdwaasd zijn blik door iedereen verlaten een zacht gesnik hoopvol voor een dag geen verlangen naar morgen wat rest van zijn leven een moment zonder zorgen dan stopt het huilen ogen lichten op zijn hart zwijgt voor even eenzaam was zijn leven…

Gedachten zet ik op een rij Dat is lang niet zo geweest Ik kom nu dicht bij mezelf Voel hoe ver ik ben gegaan Grenzen verloren in liefde Mezelf zoveel tekort gedaan Het is tijd om te beseffen Dat je mij niets meer kan geven Wachten heeft geen zin meer Jij hebt nu je eigen leven Toch denk ik nog vaak aan jou Vol liefde gemengd met verdriet…

Ik hoop dat je gelukkig bent Haal het beste uit het leven Nu je de ware hebt gevonden Kan jij jezelf eindelijk geven Ik hoop dat je echt van haar houd En haar op handen zal dragen Je eerlijk kan zijn in je gevoel Zodat deze liefde kan slagen Ik hoop dat het je verder goed gaat Mijn tijd komt ook wel weer Ik zal verder moeten zonder jou…

mijn handen aaien lang de foto, waar je lachend op staat die keer dat ik je heb ontmoet die ik nooit meer vergeet mijn handen pakken vast het bedeltje, het hartje met jouw naam die herinnering die vast staat die ik nooit meer vergeet mijn handen voelen zacht de trui, die mij in de kou warm hield die keer dat alles mij warm hield die ik…

tranen over mijn gezicht mijn hoofd naar de grond gericht want jij mag niet zien dat mijn pijn mijn pijn om jou zo diep kan zijn…

Mijn hand strekt zich in smeken uit voor hij vertwijfeld naast me zinkt mijn blik wordt troebel en verdrinkt moedeloos als ik mijn ogen sluit Het is te laat, je drijft de nevel in nog eenmaal kijk je treurig om woorden steken en ik staar stom vanaf mijn einde naar jouw begin dan slaat de duisternis me blind en zoek ik spartelend…

Zoveel tijd verstreken Alles is veranderd Alleen mijn gevoel Voor jou staat stil De wereld draait door Zomer wordt winter Vogels zijn gevlogen Net zoals jij ging Ik leef mijn leven Vandaag en morgen Zonder jou liefste Leegte zonder warmte Al wat er overblijft Een verloren vriendschap Snippers van verdriet Verdwenen in de ruimte…

Ik voel me nu zo vreselijk leeg Verdrink in mijn grote verdriet Het is zo eenzaam en angstig stil En jij lieve schat jij ziet het niet Ik voel me zo door jou verlaten Zelfs vriendschap kan niet meer Tranen die maar blijven stromen Herinneringen aan jou elke keer Ik heb zo intens van je gehouden Gaf je mijn ziel en zaligheid Wilde zoveel…

Voor het eerst alleen van huis weg voelt zij zich raar niet te verklaren en vlucht verloren naar het verlaten strand Tranen vallen als regendruppels, door natte wimpers kijkt ze wazig naar de stoeiende zee Dansende golven dagen haar uit hun zwierig spel met hen te spelen De verre einder en het watergeruis verzachten de pijn van…

je hoeft geen dank je wel te zeggen ik heb het met liefde gedaan je hoeft je niet opgelaten te voelen ieder mens heeft het recht te bestaan er zijn altijd tijden van verdriet dat overkomt iedereen in zijn leven en toen ik zag hoe moeilijk je zat hielp ik gewoon, ook langer dan even nee, je hoeft geen dank je wel te zeggen je ogen en je…

Turend naar de verre einder waar het licht al avond schijnt houdt ze de ondergaande zon behoedzaam in haar handen maar als zij louter vagend zijn liefde schimmen ziet drijven koesterende stralen dovend in verkilde tranen weerloos drinkt ze stilte uit geleegde eenzaamheid voor ze als gewezen engel vleugellam verzinkt…

Ach, ik weet wel wat je nu denkt Leef verder laat mij maar met rust Dat doe ik ook niet anders dan dat Maar ook dat stelt me niet gerust Het gaat gewoon niet over dat gevoel Ik mis je nog steeds elk uur iedere dag Je hebt geen enkel idee hoe me dat breekt Geen lief gebaar nooit meer die gulle lach Ik weet het ook niet meer zo zonder jou…

Ontheemd gebroken hart Gekrenkt door zoete pijn Tranen ontelbare druppels Zie de angst voor morgen In de spiegel van vandaag En mis je in ieder moment Twijfel door de dagen heen Hoe moet ik nu verder leven Zonder je stem en lieve lach Vervlogen is elk vertrouwen Ik geloofde in je had je zo lief Jij vlocht draden levensgeluk Zomaar…

Ik hoor de deurbel bellen Dáár gaat de telefoon Van mij geen enkele reactie Ik negeer het soms gewoon 'k Wil niets meer van je weten Niet via brief Of via mail Alleen al de gedachte Is mij al vaak te veel Je hebt mij laten stikken 't Is een vreselijk gevoel Wat jij met mij gedaan hebt Diende geen enkel doel 'k Probeerde te begrijpen…

Ja… jij misschien Want jij ging weg Wat had ik een verdriet Jij redt het wel Zo zonder mij Maar zonder jou IK niet!!!…

Wil je weg Oké Dus ga Wil je blijven Oké Kom blijf Het maakt niet uit Wat je denkt en voelt Maar Als verlaten is Wat jij bedoelt En Als ik fout was In al wat ik deed Terwijl Ik anders wilde doen Pak dan je spullen Ga Vertrek Geef mij nog eens die laatste zoen Ten afscheid Voor eeuwig en altijd ’k Heb en had je lief Maar Vanaf…

Hoe kan ik nog van iemand houden, als iedereen mij verlaat. Hoe moet ik van mijzelf houden, als niemand een plekje in het hart openlaat om mij de liefde te laten tonen, die ik voor ze heb bewaard. Alles is mij afgenomen: ik dank de dag, dat ik deze wereld verlaat.…

de scherven liggen nog steeds op de grond in elk van de duizend stukjes zie ik jou je vroeg me je te vergeten iedere dag neem ik een stukje weg om daarin voor het laatst jou gezicht te zien terwijl ik je naar de glasbak draag de stofzuiger staat verlaten in de gang staat al drie maanden stil bij mijn verdriet geen ander die het hem na zal…

Nog voor zij volledig de andere kant op kijkt, voel ik me al verlaten, verloren als manke in een lopersland. Mijn handen uren uitgestrekt, maar uiteindelijk op mijn rug geslagen.…

onze zielen, mijne oud de jouwe jong delen dezelfde oorsprong onze harten samen gemaakt hetzelfde ritme dat slaat mijn ziel oud en kalm de jouwe jong en verward met tranen laat ik je gaan op jouw eigen pad stilte roert mij als ik jou zie ik voel een rustige bries de wind spreekt jou aan en neemt je mee naar de zon jouw geluk is mijn…

Dit zou inzicht kunnen zijn omgelegd in verdriet van een verpulverd hart kleurloos weggeworpen ingekuild waar vluchten vergaat geslipt zonder enige houvast weggezogen in drijfzand uit een nachtmerrie waar zelfs ontwaken geen redding kan zijn.…

Wat kan het toch verdrietig zijn Als je geliefde er niet meer is Nog elke dag voel je het gemis Want het leven was samen zo fijn. Soms kun je het niet meer aan Niemand om even mee te praten Je voelt je zo eenzaam en verlaten Nu moet je alleen verder gaan.…

Wat kan het toch verdrietig zijn Als je geliefde er niet meer is Nog elke dag voel je het gemis Want het leven was samen zo fijn. Soms kun je het niet meer aan Niemand om even mee te praten Je voelt je zo eenzaam en verlaten Nu moet je alleen verder gaan.…

Mijn ziel geklemd, verminkt, in eenzaamheid, pijn Die als duister en nacht verenigd zijn Mijn ogen-meren door tranen overspoeld, omringd door eenzaam land. Tussen zwarte muren, huist mijn bloeddoorlopen hart. Gedoofd van alle vuur, ten prooi aan pijn en smart. Mijn geest, een berg van stilte, achter dichtbegroeide hagen,…

Een avontuur dat het leven heet Een leven met boordevol avontuur Dagen vol ellende en verdriet En een altijd lachende man Het verdriet in mijn leven heeft mij gevormd Maar heb ik wel eens echt verdriet gehad De zon heeft mij nu ook al verlaten Ik heb enkel de nacht De dag zal weer verdriet en ellende brengen De nacht enkel tranen Dat…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…