Alle inzendingen over verdringen

De knak van mijn hart Onhoorbaar Door de klap van je voet In mijn zij Ik verdring wat je deed Elleboog beurs Kinderen erbij Radeloos pijn Nu druppelt mijn hart Spanning te groot Ik zie het Ik voel het Kan niet meer nu Alles kapot Dat was de tijd Nu voorbij…

in een lichtflits aan de hemel vielen dode engelen ter aarde hun stemgeluid verstomde vloeide mee met onze tranen naar een niet verhard verdriet verdringen heeft geen grond is in alle eeuwigheid geketend als gesel van weergaloze liefde.…

Bij het besef dat deze kracht mijn wezen voedt en alle angsten zal verdringen, weet ik dat dit de reden is waarom de wolven voor je zingen.…

grijze wolken verdringen elkaar in de verte klinkt een luide knal vuurwerk, of wellicht toch misschien een afgeschoten haas die ergens de dis zal sieren net als vele andere dieren in deze sterkst consumerende tijd van 't jaar…

Ik hou van doodgewone dingen Maar het meest van een lieve lach Een lach kan een schaduw verdringen En zorgt dan weer voor een zonnige dag Ik hou van de mooie gele zon Hij verwarmt en hij verlicht Zou willen dat ik zo schijnen kon Dan scheen ik op ieder droevig gezicht…

duizend woorden wil ik schrijven maar mijn handen zijn zo zwaar honderd dingen wil ik denken maar mijn hoofd dat voelt zo raar te veel beelden in gedachten en mijn ogen zijn te nat iets van troost wil ik verwoorden maar ik weet niet hoe en wat de leegte is mij veel te groot om verdriet te verdringen en vind ik enkel nog wat…

Zo snel vervlogen amper de tijd om even te kijken pijlsnel voorbij jij Zo snel weggevlogen was je nog maar hier pijlsnel voorbij jij Jouw kleuren onbeschrijfelijk mooi verdringen hier nog steeds de grijze lucht Maar ze verdwijnen Als een vuurvlinder Pijlsnel voorbij jij was je nog maar hier…

Emotionele pijn Kan heel intens zijn Gevoelens diep van binnen Die je het liefst wil verdringen Ze maken je kwaad Omdat je dit haat Niemand die je zo herkent Ze zijn een vrolijk persoon gewend Maar verdriet doet pijn Het liefst zou ik nu heel anders willen zijn Maar dan speel ik toneel En dat wordt mij teveel!…

Als wij onze Intuïtieve kennis Voortdurend verdringen En wantrouwen En in plaats daarvan: Tegen autoriteiten opkijken Naar bevestiging Door andere uitzien Onze waarde Buiten onszelf zoeken En waardering Van buiten ons verwachten Geven we onze Persoonlijke kracht weg…

En ik naar je mag blijven kijken in de stilte die streelt en niets vraagt dat niet kan wachten met woorden die dwingen of verdringen wat een illusie is die warme schaduwen achterlaat in gedachten die nog geen afscheid nemen.…

Kou waar ik niet meer weet wat ik zonder woorden steeds verdring. Stilte wanneer ik mezelf niet begrijp en alleen woorden achterblijven waar ik geen verhaal kan vinden dat jij geloven zal wanneer je me zoekt en met je dromende stem het stof van al mijn woorden zal laten verdwijnen…

Ik ben stukken jonger dan ik ben onderuitgezakt mijn oudheid ken jong van geest waarin ik mijzelf verwen te dikke buik verdring voor dunne den ik laat mij in de waan van het gewen tussendoor de echte waarheid onderken in werkelijkheid veel ouder dan jonger ben ondanks ik dichter naar ontslapen ren.…

Donkere wolken Die de nacht dimmen Een eenzame ster Wordt gesmoord Zonder één spoor Zonlicht Een woord zonder betekenis Maneschijn Vervaagt met de herinnering Aan jou Regendruppels Verdringen mijn blinde tranen Het donkere pad Verslindt mijn toekomst Ik ben het, alleen Verscholen in de schaduwen Mijn handen reiken Naar de dageraad…

Een merel wil de zoele nacht verdringen met zijn juichend jubelzingen. Dan en onverwacht verstoort gekreun eerst zacht zijn rust: De zoete deun van vrouwelijf in lust verwekt zijn onvervuld verlangen. Het laken niet meer onbevlekt ontvangen geblust door haar die hij slechts hoort.…

Vervang mijn gedachten ik krijg teveel klachten En heb onrust in mijn geest moet vast van een verkeerde donor zijn geweest Of zou het zo kunnen zijn dat ik nog leef met teveel pijn Het verleden heeft zijn sporen nagelaten maar daar wil niet meer over praten Geen pijn meer voor mij ik leg alles opzij Verdring het onbewust en heb daarom…

boos pijn woede onmacht agressie stilte verbergen inhouden opkroppen verdringen denken malen hoorndol woelen krankzinnig gerommel lekkage gedonder storm herrie onhoudbaar uitspatting agressie onberekenend dodelijk spijt schuld verdriet pijn leegte er gebeurt niets...…

De tijd teruggeven in momenten die niets verdringen. Hopen dat de tijd niets meer vraagt en herinneringen langzaam laat uitdoven in dankbare gedachten. En de klok een glimlach tekent die zwijgt.…

verwarrende gedachten verstoren zijn versteende rust vermeerderen gespaarde krachten verhogen zijn beleefde lust vergroten de intense vreugd verfraaien een gefluisterd woord verdringen zijn vergeten jeugd verslappen het gespannen koord verbazen jan en alleman vergeef hem alstublieft verzeker u dat het echt kan ... ... verdraaid, hij…

verzegelde lippen verzwijgen geheimen van duizenden tranen verloren in tijd verkies ik te praten verlies ik een vriendschap vergeet ik beloftes verkeer ik in strijd verlang zo naar vrede verzand slechts in woorden vergis mij in mensen verdrink in verdriet verdring de gevoelens voor vrienden en vijand verboden te praten … verwijt…

Je probeert me te vergeten terwijl wij beiden weten dat een geluid een geur een moment maken kan dat je gedachten niet te controleren zijn ik voel je vaak nog steeds merk dat je aan me denkt herinneringen in je opkomen je probeert dat te verdringen onze band is onvergankelijk niet afhankelijk van of we elkaar zien en…

Ik zwerf met gevoel langs paden die zich verdringen in mijn geest mijn geheugen moet zich beraden over wat ooit van mij is geweest Warmte, genegenheid en geluk drongen zich tegelijk aan mij op nu is alles gezonken of stuk en liggen depressies op kop Mijn bestaan staat nu even stil mijn gevoel voelt niets meer ik zwerf verder uit vrije…

Mist en ochtenddauw hangen Zwaar over het landschap Van mijn tweede jeugd - De weg die ik zoek Is moeilijk te vinden, nog, En toch torent boven alle Nevel uit de ochtendzon Die zich zichtbaar aan Het grauwe ochtendlicht onttrekt En hem weldra verdringen zal - Voorgoed nieuw leven, Jong zijn waar de ouderdom Zich al zo lang…

Zo, n verdriet om jou En mijn verloren dromen De schemer in mijn kamer Weerkaatst diep in mijn ziel In godsnaam hoe kan het Dat ik zo diep viel Ik zal je beeld moeten wissen De herinneringen verdringen Zodat ik op een dag Weer kan dansen en zingen En dan, verlost van alle pijn Zal ik pas mezelf weer zijn…

Mijn tranen verdring ik Toch heb ik verdriet Ik zou willen schreeuwen Maar toch doe ik het niet Wanneer ik alleen ben Heel dicht bij mijn gevoel Ja dan laat ik me gaan Met vooropgezet doel Om weer te voelen Als was ik een kind Het maakt weinig uit Wat een ander dan vindt Ik hoop op een arm En een kus op mijn wang Oh God laat de zon zien…

Het ongerijmd verlangen dat glansrijk de schemer bood de dagen mijmerend doen galmen met de ranke souplesse van de nood, laat voldoende ademscheuten om schamelheid te verdringen, een schouwspel adembenemend wanneer men de dichtregels kent, mijn hart zal dan niet nodeloos tikken maar met fantasie krachtiger dan ooit wannneer het de onherroepelijke…

Ik zie de mannen van tachtig Stoer willen ze nog zijn Zo verdringen zij hun pijn Wanen zich toch machtig Zij schuilen bij elkaar Bij het bankje op de hoek Eentje slaakt een vloek De ander rookt sigaar Daar loopt een jonge meid De blikken buigen mee Vol vergane viriliteit Zo verglijdt hier de tijd Tot in de eeuwige zee Van de eenzaamheid…

Ik zie de mannen van tachtig Stoer willen ze nog zijn Zo verdringen zij hun pijn Wanen zich toch machtig Zij schuilen bij elkaar Bij het bankje op de hoek Eentje slaakt een vloek De ander rookt sigaar Daar loopt een jonge meid De blikken buigen mee Vol vergane viriliteit Zo verglijdt hier de tijd Tot in de eeuwige zee Van de vergetelheid…

Sta ik open of wil ik mijn gedachten verdringen. Ik weet dat ik zonder gedachten niet kan. Bij al wat ik denk, denk ik er het mijne van.…

Iets kan met geluk beginnen, Je voelt je intens gelukkig, Maar verdriet kan dat gevoel verdringen, Beiden kunnen zijn heftig. Beide emoties kunnen je doen huilen, De ene tranen doen zeer en de andere doen je zweven, Soms wil je de een voor de ander verruilen, Zo gaat dat in het leven.…

En alleen sporen achterlaten in vertrouwde dromen over dagen die passen in een jaar dat niet meer wil groeien en nieuwe dromen laat slapen waar de stilte elke wijzer en schaduw laat wachten op een nieuw begin van woorden en ontmoetingen die niets meer verdringen en alles glimlachend laten ontwaken.…