2486 resultaten.
Tegendraads
gedicht
3.0 met 94 stemmen 14.516 Slapend schik ik mij naar het lichaam van mijn inmiddels geliefde.
Haar kin tussen mijn schouderbladen.
Overdag blijf ik tegendraads.
Kerf ik mijn voorhoofd tot wijdvertakte webben als zij iets vraagt.
Wellen mijn woorden op in haar ooghoeken.
Schuif ik de nacht van mij af als een slecht boek.
Ik scheid wat van de wijn is en wat van mij
schenk…
even luchten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 174 pak me op
neem me mee
draag me boven
deze wereld uit
wil er even
niet meer zijn…
Eens zal God verschijnen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 269 Eens zal God, de Heer verschijnen
Iedereen zal Hem dan kunnen zien
Het zal anders worden dan voordien
Alles nieuw, het oude zal verdwijnen.
Een ongekende tijd breekt aan
Geen strijd en geen zorgen meer
Alles keert tot God eens weer
Niemand weet hoe dit zal gaan.…
Herfstsfeer.
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 219 En wat mij betreft
nooit meer verdwijnen....
Kan er nu alleen van dromen
Maar ze zullen
toch weer komen!…
Ik heb een ziel die zich verveelt in mij
netgedicht
4.0 met 110 stemmen 4.961 Ik heb een ziel die zich verveelt in mij
en alsmaar hoopt om te ontsnappen
naar buiten toe staat zij te grappen
maar diep van binnen wil ze vrij
ik ben voor haar alleen maar muren
met zicht op wat ze zo graag wil
de hemel, zegt ze soms heel stil
daar wil ze mij naartoe besturen
maar ik zit hier zozeer op aarde
zo zwaar van moed…
Zodat ik uitzie
gedicht
3.0 met 10 stemmen 5.288 Zodat ik uitzie
door het oog
van mijn naald
en sneeuwblind herken
de zwerfsteen,
sterfsteen onder
mijn tong: splinter
voor splinter
slaagt hij erin
niets te wegen,
niets voor te stellen.
----------------------------------
uit: 'Gedichten 1962-1990', 2010.…
Donkere dagen.
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 387 Want vrolijk wordt iedereen
als de zon gaat schijnen
die het donker doet verdwijnen.…
sluimerend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 293 dat mijn hand
in die van jou verdwijnen kon
dat ik de eeltige hardheid voelde
die mij deed rillen maar ook
iets spannends en geborgens had
deze momenten zo sporadisch
heel soms nog zie ik ze voorbijgaan
de neiging komt dan boven
naast een vader te gaan lopen
en hem stilletjes mijn hand te geven…
alles is zon en brandt
gedicht
2.0 met 14 stemmen 4.243 alles is zon en brandt in de verte duizelt het
de kolos in het blauw
aan de omstreden einder
versteent het woud ontmantelt de boom korjaal
met de krijger wordt rotsgraf een volk
dat verdwijnt
in de verte
valt de kolos in het zand grijnzend in zenit
geen schaduw geen schaam meer te zien
---------------------------------------
uit: 'Vluchtig…
Kurma (schildpad)
gedicht
2.0 met 41 stemmen 9.530 Misschien
als ik slaap, maar bij het minste geluid
verdwijnen zijn geschubde pootjes langs mijn
oren en mijn ogen, ze worden als het ware
in een schild gezogen. Zijn magere kop
raspt soms over mijn tong, en praat maar
zo vertraagd dat men het nauwelijks
verstaat: hij noemt mijn klieren
liefde en ik hou van hem.…
Gestold zonnelicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 158 Gele bladeren: gestold zonnelicht
van lange zomerdagen,
nu gedoemd om te vallen,
te vergaan, te verdwijnen.
Toch zal het licht weer schijnen.…
Het zesde station
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 203 ben ingestapt
een gele streep
op een donker vaag station
fel licht
opent de nacht
ik wist niet waar ik aan begon
het zachte razen
in dezelfde cadans
geeft slapen een goede kans
maar ik ben
wakkerder dan ooit en mijn
bestemming is nog onbekend
ik wil sporen
maar de lege coupé
werkt niet echt mee
debacles heb ik
al genoeg beleefd…
In het heelal
gedicht
2.0 met 9 stemmen 5.692 Lekker ineens verdwijnen
in zo'n sympathiek zwart gat;
eeuwig geborgen. Maar dan...
Een twee drie supernova hoepla,
daar ben ik weer.
Dáág.
----------------------------------
uit: 'Aan het eind van het begin.
De Man van Taal & De hemel in, de hemel uit.' 2001.…
Maskerade
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 184 Lippen van zand, ouder dan de tijd
rafels van een schrale gestalte
vage sporen van zuivere zwijgzaamheid
dolende regen die droogte
als uiterste vorm van schraalheid drinkt
in dit schijnbaar zinloze weer brengen
lange witte wolken een kalme vervreemding
het suizen van een verkwikkende koelte
is weggestorven in vroegere zomers
nu de tijd hier…
MH370 vlucht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 218 uit het hemelruim
verstarring verlamd door angst
eeuwige stilte
onheil is het zwarte gat
misschien trekt de zee terug…
WAAR GENOT
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 135 (tanka)
De regenboog glanst,
wekt grote kijkvreugde op
door zijn plotseling
verschijnen en weer snel gaan,
steeds ongenaakbaar blijven.…
Palmolive
gedicht
3.0 met 2 stemmen 2.368 Zo eindigt zeep: een smalle tong,
soms grijze barstjes in de lengte.
Olijven, palmen: niemand dacht
aan warme landen, 's ochtends vroeg,
wanneer het raam nog donker was.
De zeep lag in het plastic bakje.
Schuimbelletjes, half weggegleden,
dat was je moeder of je vader.
Kleine tongen, wit of groen,
steeds dunner, met een scherpe rand,…
Men verplaatst zich
gedicht
3.0 met 5 stemmen 9.105 Men verplaatst zich, maar
nooit even snel, in
tegengestelde richting.
Nooit met eenzelfde zakdoek
mooi symmetrisch wuivend -
even wit, even droog.
Eén blijft er staan,
verwijdert zich.
Bij gebrek aan wie verliet
langzaam kleiner wordend.
-----------------------------
uit: 'Met flinke pas', 2003.…
Troostvogel
gedicht
3.0 met 36 stemmen 7.381 Wanneer je soms iets naars beleeft
Je mag niet uitgaan door de regen
Of slaande ruzie hebt gekregen
Met iemand waar je veel om geeft
Als speelgoed door een mankement
Niet meer zo leuk is als tevoren
Je kwartje ergens is verloren
Kortom, als je verdrietig bent
Dan komt de vogel met een lied
Je hoort hem maar je ziet hem niet
En als hij…
Verdwijnwoorden
snelsonnet
4.0 met 10 stemmen 317 Dan bent u gek op woorden die verdwijnen…
Kussen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 177 Het kussen van jouw foto
doe ik veel en heel verfijnd,
stukjes plakken op mijn lippen
waardoor jij stilletjes verdwijnt.…
Pluk de dag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 175 Ik verdwijn maar gewoon
steeds een beetje meer,
mijn dagen zijn geteld
tot ik annuleer.
Ik koester ze, ook die met verdriet,
nee, 't leven is zo simpel niet.…
De vlammenstaarder
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 190 Als iets verbrandt
gaat het in vlammen op
de oude vorm versmeult
tot nagenoeg wat as.
Het begint vaak klein,
met een vonkje ofzo,
en verzwelgt en bedwelmt
alles op zijn pad,
tot een gloeiend heet
en rokerig restant,
maar altijd minder
dan er eerst was.
Dus ergens verdwijnt
er iets, tussen
voor en na zit een
hypnotiserend gat.…
Een blonde jongeman
gedicht
3.0 met 1 stemmen 8.260 Een blonde jongeman klopt
aan mijn deur
je bent niets verandert zegt hij
bonenstaak
ik slinger naar de keuken
wat wil je? niets zegt hij
en valt achterover
samen slingeren we door het veld
samen vallen we op het bed
samen vallen we achterover
in het gat in de vloer
ik verf de vloer rood
rondom het gat
hij zegt niets
valt achterover…
met de noorderzon
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 373 ik schrapte
mortel weg
bikte uren
stenen uit je muren
legde vuren
aan jouw schenen
maar jij nam verlegen
steeds de benen
ik nam je hand
maar jij koos toch
voor eigen land
met huis en haard
ben vertrokken
met de noorderzon
jouw recht wordt
nooit meer krom…
Naaste omgeving
gedicht
3.0 met 14 stemmen 2.777 Je verwijdert je op straat van
waar je niet naar kijkt. Het
liefst wil je iets zien dat
je zelf hebt uitgezocht of toch
iets bewaren van wat je nauw-
keurig omgeeft, zonder je om
te draaien. Een dakrand, een wolk,
wat je vanuit een ooghoek hebt
gezien. Je draait je om. Het
blauw zoekt de grijze hemel.
Het wacht op de jurk van het
meisje…
Kerst Anno Nu
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 724 Ook kerst zal danig onder druk geraken
De rebellie komt vast weer op tv
want onze NPO doet dapper mee.
Een “Zalig Kerstfeest”, dat kun je niet maken.
Neutraal dus, fijne dagen iedereen.
Geen Kerstmaal op de scholen alstublieft
omdat u Nour of Reza daarmee grieft.
Mijn god, alweer gaat een traditie heen.
De radicale Moslim kent zijn werk…
Mijn bestaan
gedicht
3.0 met 15 stemmen 3.720 Soms word ik wakker, bang
dat ik echt besta.
Angstig tast ik de muren af,
het bed, mijn nek
en zoek mijn gezicht,
maar ik kan het niet vinden.
Trillend sta ik op.
Ik doe het licht aan,
trek mijn onrust aan
en loop alleen
op de sneeuw die mijn hart bedekt.
Alles buiten
is nog steeds zoals het ooit gestapeld is.
Maar de wereld die mij…
sneed alle draden door
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 342 ik stopte
geen zin meer
in leven
even eruit
koos een weg
zonder pijn
hield gewoon op
hier te zijn
sneed alle
draden door
vertrok
op de gok
bestemming
voor mij
onbekend en heb
u nooit gekend…
truuk
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 120 light verse
dood is de truuk
van het grote verdwijnen
je bent zó vertrokken
't is net als bij treinen…