Alle inzendingen over verpleeghuis

Je ziet in het verpleeghuis vaak verdriet Toch is er ook een glimlach om de mond Wanneer ik even langskom met m’n hond Het zijn vaak dieren waar men van geniet Men aait en knuffelt hem of geeft een brokje En is voor even zonder pijnlijk weten Van alles wat ze liever niet vergeten De warme thee wordt lauw, men drinkt geen slokje Ik zeg,…

De Duitsers die van voor de oorlog zijn Die willen zich niet laten interneren Ze zorgen dat ze snel capituleren En melden zich op tijd bij Magere Hein Want zelfmoord plegen lukt niet zo heel goed Wanneer je bent vergeten hoe het moet…

Polderburen verpleeghuis in Almere Daar kunnen alle verpleeghuizen de kunst van verzorgen leren. De patient is koning aldaar. Keizer is een beter woord Het is echt waar! Hoe wilt u het hebben?....Dat wordt daar gehoord. Douchen of in bad mag iedere dag. Ontbijt op bed of kijkt u liever eerst tv? KIEZEN MAG!!…

In nachtgewaad deed 's middags de bejaarde Uit onvrede met zijn pyjamadag Bij de tehuisdirectie zijn beklag, Die daarop verontschuldigend verklaarde: "Wij zullen dit natuurlijk compenseren: Straks hoeft u één week lang niet uit de kleren."…

In nachtgewaad deed 's middags de bejaarde Uit onvrede met zijn pyjamadag Bij de tehuisdirectie zijn beklag, Die daarop verontschuldigend verklaarde: "Wij zullen dit natuurlijk compenseren: Straks hoeft u één week lang niet uit de kleren."…

de tijd valt hier samen met het ego door de mand Dean Martin stuurt nog steeds Red Roses for a Blue Lady hoe lang ben ik nou hier een half jaartje ongeveer, Henk de buurvrouw van Henk fluistert dat ze zijn mes en vork aan de goed kant gelegd heeft ik snap niet hoe ik hier gekomen ben herhaalt Henk, het was volgens mij een ongeluk…

Hij ging naar een verpleeghuis, dat werd nu voor altijd zijn thuis. Elke dag gaat ze naar hem toe, haar hart vol pijn,als ze hem zo ziet zitten, zonder enig gevoel. Haar man, haar maatje, haar vrind, eens heeft ze hem zo benind. Nog steeds is er veel liefde, -maar nu als een moeder-: voor haar kind.…

beging tachtig (80) altijd heel actief geweest gingen vooral haar ogen achteruit dus ze ging aan de slag voor haar overlijden, voor haar dood midden in de tachtig (85) werd het zien vooral tasten maar ze bleef aan de slag alles ordenen, opruimen, organiseren voor haar overlijden, voor haar dood net negentig (90) ligt ze in Pniel verpleeghuis…

toch die tijd gebleven Toen we nog in eenvoud leefden Zonder stress er tegenaan Tegenwoordig word je meegezogen In die golf van onze tijd Die jou zonder mededogen Leegzuigt, in je leven snijdt Tot opbrandt en behoeftig Oud bent, niet meer mee kan gaan Afgedankt wordt voor je diensten Voor jou tien anderen voortaan Daar zit je dan in een verpleeghuis…

Zittend in een verpleeghuis moet je zelf weer voor je kostje zorgen en dat terwijl ze bij het binnenkomen zeiden, dat er nu voor JOU gezorgd werd. Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

de pop kan praten en zij voelt zich weer moeder als was zij weer jong…

stelletje lummels, kijk nou, de melk kookt over, het is vier uur 's nachts…

hij drijft nog handel -de prijzen zijn slecht vandaag- de gang is veemarkt…

Het hoofd gebogen, -in strijd met het verleden- nog autoriteit…

behoefte aan zacht, het beertje slaapt aan haar borst, een licht in de nacht…

de kinderen komen en brengen mij straks naar huis, zou het? weet zij veel…

vrouw; volumineus qua omvang en stemgeluid, mag ik uw aandacht?…

schuifelend zoekt zij de vrijheid die niet bestaat, alle deuren dicht…

verzonken in zichzelf buiten bloeien krokussen wat is het leven…

Op bezoek bij Tante Gery, 93 jaar oud, Feestdag, 1ste Paasdag 2018, Huizen Ze was weer even terug in mijn beleving mijn eigen moeder mijn overleden moeder Phina Krediet-van den Bos in 2009 overleden op 96-jarige leeftijd en 5 maanden Ook zij was in de laatste jaren van haar leven overlevende geweest op een gesloten afdeling van “De Burcht…

Vermoeid slaat een klok: traag tikken op de gang looprekjes van maaltijd naar maaltijd naar bed. Ongekende kleinkinderen, vergeten geliefden komen en gaan; het verdriet blijft voelbaar hangen. Er wordt gedwaald in mist, gebeden, geleden, gewacht in zware stilte; hier duurt het leven lang. Het eind van de tunnel: een leeg zwart gat…

Je kon in het verpleeghuis niet wennen en het alleen zijn kon je niet aan je had nog één grote wens, en dat was om naar vader te gaan. En ook al was je dement je teerde op je herinneringen vertelde tot het laatste nog van vroeger, en andere mooie dingen.…

fier opgestoken Ze laat haar hondje uit en spreekt hem zachtjes toe Ze loopt elke dag voorbij in dezelfde verschoten jas een plastic tasje in haar hand Ze spreekt zachtjes in zichzelf Ze loopt elke dag voorbij naar de winkel in de schuur daar wordt haar tas gevuld Ze prevelt zachtjes: dank U wel Ze loopt niet meer voorbij is in een verpleeghuis…

Achtervolgd door de waan Van de dag probeer ik De werkelijkheid te verstaan Door de waarheid te zoeken, De waanzin los te laten, Te eindigen met een kristalhelder Licht dat deze dag beschijnt - En door de mist in dit Doorleefde hoofd neem Ik onverwacht de voordeur Uit het verleden waar dat Me zo eigen was, maar door De mist…

Het mantelzorgen is voor mij geen straf, Mijn vrouw is van mijn goede zorg verzekerd, Hier wordt gecaterd en geapothekerd, Het multitasken gaat mij prima af. Zo doe ik wat politici promoten: Die dure thuiszorg help ik naar de kloten.…

Pijn Als zich onbeperkt ongemerkt veel beperkten mij omringen verinnigd zich de pijn van het afwijkende van ook mijn geliefde kind mijn dochter Giulia tot gewoon zijn en daar met alle variaties en talenten het beste van te maken Zo dacht ik dan worden wij allemaal beperkten en onbeperkten daar beter van door er gewoon te zijn…

Krijg nooit te maken met het C.I.Z., Om van het C.A.K. nog maar te zwijgen. De stakkers die ermee te maken krijgen Vermalen in de molens van de wet. Zij zijn - en daarom maak ik mij zo kwaad - Een ordinaire melkkoe voor de staat.…

Helaas komen ze dan vaak in een verpleeghuis terecht, maar daar blijft het dan niet bij. Het gaat zelfs zover dat iemand zes keer moet verhuizen van verzorgingstehuis, naar verzorgingstehuis in vier maanden tijd. Dit is zeer schrijnend en ongelooflijk, dat dit in zo’n welvarend land als Nederland gebeurt.…

Dat wijlen mijn moeder overleden in 2009, 96 jaar oud getild moest worden op de gesloten afdeling van een verpleeghuis kon ik duiden, kon ik begrijpen... maar niet mijn kind, neen niet mijn kind... 'Godvormeme', 'godvormeje'!…

Echt raken doet hem het ritueel in een verpleeghuis dat hij een paar keer bijwoonde: een roos wordt in een vaas gezet, een grote steen met naam en data ligt klaar voor de nabestaanden en uit alle macht wordt vermeden om de woorden G’d en hemel te bezigen. Zo gaat dat tegenwoordig. Religie is nu meestal feel good religion.…