20 resultaten.
ik schuur tegen muren
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.184 ik schuur tegen muren
die ik zelf heb gebouwd
wil gaan vervellen
veilig vertrouwd weer herstellen
gaf jij mij de stenen die
tussen ons kwamen te staan
metselde ik aan de scheiding
lieten we elkaar zo maar gaan
het was ieder voor zich
vrijheid in ruimte en tijd
maar de warmte verdween
door gebrek aan intimiteit
vervellen is geen herstellen…
Onvoltooid stuk
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 73 Onderhuids blijf jij
mij vervellen
aan flarden
word ik afgeworpen
niets buitensporigs
maar in wezen
kom ik er nooit
heelhuids van af…
Vervelling
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 219 in de lente vervel ik
verstijfd en verkild
kruip ik voorzichtig
uit het winterhol
sissend schuifel ik
onder de warme zon
oude huid ligt overbodig
in schilfers, achter mij
ik rol mij lenig op
ben mijn slangendroom…
Vervelling
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 177 juli stroop ik af
als nat en klam vel
de zon verhulde zich
in lange grijze dagen
mijn armen reiken
naar zonneloomheid
overvloed van trage uren
waarin ik zalig niets doe
's avonds onder de plataan
zal ik sterren tellen…
Vervelling
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 108 putjeszolen
Keratolysis exfoliativa
Het keert bij tijd en wijle weer terug
En steekt de kop op zonder uitgesproken
Verschijnselen van een hoornlaagontsteking
De oorzaak is, althans dermatologisch,
Nog vaag, onduidelijk en onbekend
Kan laat gevolg zijn van een mild verloop
Van acrovesiculeuze dermatitis
Ook na antibioticagebruik
Is de vervelling…
Een nieuwe jas
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 471 mijn muisdagen zijn voorbij
geen krassen meer op mijn ogen
‘k zie elk addertje onder het gras
en krul mij in het verlangen
om weer soepel en gefocust
aan de laagste tak te hangen
ja, ik heb een jasje uitgedaan
maar dat is voor mij toch evident
want mijn nieuwe kleurenvel
geeft weer ruimte om te spelen
en speuren langs slingerpaden
als…
Snel- en levenskunstenaar
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 988 Continu is-ie aan het vervellen.
De intimiteit aan den lijve
wil-ie steeds met een ander bedrijven.
Geen wijf, dat-ie houdt.
Daar-ie telkens hertrouwt,
is-ie elke keer aan het verwijven.…
Ik ben een Eik
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 165 Jaargetijden voelen voor mij
als een soort vervellen
oud leven sterft langzaam af
om fris te beginnen in de lente.
In dank schenk ik zuurstof
aan alles dat ik mij heen zie
en als dan de herfst valt
krijg ik er een ringetje bij.…
dromen mag steeds weer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 laat me wezen
wat ik ben
gesloten in een pen
geborgen in de schoot
van nachtelijk gevoelen
laat de warmte in me wellen
de zon mijn jeugd vervellen
en alles zoveel mooier
minder zijn
simpel veelheid zijn
in alles wat ik ben
en ooit had willen zijn
de nacht verzacht de randen
raakt mijn dromen keer op keer
slapen doe je in het donker…
De Kameleon
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 26 hol kruip ik
voorzichtig door mijn leven
nat als het regent
dor als de zon brandt
schuw onder de bladeren
als de meesters passeren
die mij niet willen zien
hun ogen lachen niet
het is een spel
waar ik niet blij van word
Ik droom kameleondromen
van een gladde, egale huid
die altijd hetzelfde mag zijn
Ik droom voor één keer zo
te vervellen…
GROEISPRONG
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 122 Het is nog vroeg
De merels musiceren
Bij een gapende kloof
Staar ik in de diepte
Alwaar mijn oude huid
Vanwaar dit telkens zo
Moeizaam vervellen, dit
Reïncarneren nog tijdens
Het leven
Dit schoksgewijs groeien
Naar inzicht met steeds een deel
Nooit het geheel
Het nieuwe zelf dient gekoesterd
Na al het verwoesten
De tijd…
Vergeetput
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.113 Ik zie de gevel vervellen
en spits mijn oren
hoor een flard van een zucht.…
Een handvol schaduw
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 588 mag ik in
nazomerdromen nog
even komen in je zon
met een handvol schaduw
en wat koele dronken
ik zag je ogen op het strand
luister naar wat zand
en stenen je vertellen
als je op excursie gaat
tijdens je vervellen
voel dan even aan de grond
waar je op staat en gaat
na al die eeuwen strijd
kwam jij zomaar langs wandelen
jouw…
Overvragen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 126 Een huid loslaten, irritatie
vervellen, nieuwe maken?
Waar het was zijn geen namen.
Is er een woord tussen golf en de branding?
Een zin vlak voordat de wind het zand raakt?
Er verandert iets, wezenlijk niets.
Lief, dat het zoeken kwam vragen.…
Ik een vriend
netgedicht
3.0 met 79 stemmen 7.780 mijn leven
Ik zal je met mijn leegheid
steeds bescherming geven
Ben je pessimistisch
laten we samen treuren
Gedeelde smart is halve
en opent nieuwe deuren
Als je depressief bent
huil dan maar met mijn ogen
jouw tranen zal ik koesteren
met mijn mededogen
Denk je misschien aan doodgaan
kruip dan maar in mijn huid
Wie weet gaan we vervellen…
Als de tijd rijp is,
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 578 Als de tijd en maat vol is
het seizoen rijp en de uren
gunstig staan, werk ik een
aan een symfonie, in een
wervelende universele ouverture
wat onmerkbaar de vervelling
van natuur en de verveling van de
mensen tegenhoudt, compositie uit
de achterkant van mijn repertoire,
noten van melancholie, ontsproten uit
de couleur locale, een roes…
WACHTENDE STAP
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 120 De bezoekers
van Antwerpens trots gebouw
vol schilder- en beeldhouwkunsten
lopen misschien haastig
door enige zalen heen
blijven dan lange tijd stilstaan
bij een schone schepping
die hun zinnen streelt
de zuigende ogen
brengen in het denkende hart
een nevelig purper
dat zich steeds anders toont
het versnipperde bont
van een vervellende…
Vakantie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 234 zonnige zand
van het stralende strand
pogen bleke blanken
in het lachende licht
van de zomerse zon
op een kleurig kleed
tot Afro te verkleuren
hun wens is te bruinen
van tenen tot kruinen
en blond beige te vullen
met kroezende krullen
niet velen zullen
van kleur verschieten
een vakantie vindt
men gewoon genieten
men zal dan getint
vervellen…
Lugh
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 361 Kan ik je ontmoeten
groeten
om te vertellen
als je vleugels verbranden
je gaat vervellen
verhalen vertellen
over diepte
die diepte
die jij ook ziet
maar ook al klinkt het simpel
ik ben een rimpel
op die oude rivier
maar mijn lichaam
is nog maar net hier
Kijk even verder
als de rest
zomaar een gezicht
een gil
bent u
ik bedoel
jij…
Parels aan zee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 260 Zeeën baren vissersdorpen die tot steden wellen,
Mensen kinderen die in kunstenaars vervellen
Hij schilderde maskers die gezichten onthullen
Stranden bleken bonte tableaus te verhullen
Als de noorderwind de kust komt geselen
moeten rolluiken Ensors schatten beschermen
Voor wie belt neemt een mondain kunstenaarshok
grijnzend zijn volks rijhuiswinkelmasker…