Alle inzendingen over vlinder

ik heb je vleugels gezien in een hemels blauwe vlucht tegen de wit koude lucht met randjes rood gaf jij je bloot na het moeizame ontwaken waarin jij eerst het gewiekte stel warm en luchtwaardig moest maken een eerste stijgen om in de opkomende zon al een vleugje thermiek te krijgen ik zag je gaan de ultieme vrijheid tegemoet…

zij fladderen om me heen pril van de lente maar ik kan ze niet vangen in vorm en kleur is ieder uniek dus achter elkaar lopen ze niet ik puzzel niet meer heb ze vrij laten gaan ze dartelen achter me aan vliegen tot een wolkje bijeen als de eerste rust in het licht vloeien zij samen tot dit gedicht…

Ik kijk je nog na op weg naar je volgende honingbloemenfeest (Foto: Ben Haven - site: vlindernet.nl)…

Ik kan geen nieuwe landen meer ontdekken En de zeeen drijven op allang bekend gebied Ik zou nog kunnen pionieren tussen onbekende sterren Maar daarvoor is het nog te vroeg Columbus en Marco Polo Vasco da Gama en James Cook Ze hebben de hele wereld al in kaart gebracht Een ontdekkingsreis naar hart en ziel ligt enkel mij voor de boeg…

het pad bevat, links en rechts, opgeschoten fluitekruid overwoekerend hebben beschutte plekken het zicht onttrokken, geen prachtschubwortel meer te zien een verloren ooghoek schittert takkenstralend nerveus een bosblauwtje ja, kleine vlinder ik heb je gezien de zon doorbrak het bos, bekende kleur en ik vervolg mijn pad…

het is hoogzomer een Koninginnenpage likt zoete honing in kleurrijke dans etst zij zich vast in mijn geheugen…

Ik zag je kijken Dacht dat jij me nooit zou zien staan Zoals liefde De manier waarop je nu naar me kijkt Je straalde zo Dacht dat jij me nooit zou zien Zoals liefde De manier waarop je nu straalt Je verraste me Met het contact dat je maakte Je zag me staan Je zag me zo Zoals liefde Wat ik nu voor je voel Ik gaf snel toe Aan de vlinders…

al tankend brandstof drinken laatste vuurvlinders de herfstbloemen uit…

sinds tijden in de warme herfstzon hagel heb ik kunnen mijden de donderslag was niet voor mij zie de mensen zachtjes ernstig praten geschokt door mijn verlaten maar ik voel me vrij het aardse leven is er nog even voor mij ga hen met mijn speelsheid plagen antwoord geven op nog open vragen in samen zijn zullen zij mij als vlinder…

De moeilijkheid om haar ziel te lezen, maar het moet een plezierige, zwierige zijn die al zo vaak haar nut heeft bewezen, ze is een mooie romantische muze voor mij, die altijd openstaat als een deur nee als een geopend raam, als een vlinder kan ze door de lucht zweven en haar naam is mooier dan naamgenoten.…

Nachten lang wacht ik op vlinders die mijn huid bedekken Als een fluwelen jurk trek ik ze aan, langzaam In een voorzichtig schrijven ontmoet ik jou In ogen die boekdelen spreken over bewaarde geheimen Magnetisch en tijdrovend maar niettemin levenslang boeiend klinkt vlinderslag in zacht geruis: je zingt het gemis en laat…

Een prachtig schouwspel van dansende vlinders en bijen die zoemen. Vrolijkheid en vrijheid in Gods wonderlijke natuur.…

zwart zand brandt vlindervleugels bij opkomend tij het hete strand zoemt liefde in hun fladderend spel uit de verlaten hel van rustende vulkanen exploderen kleuren intens fel wordt dood door wind van land gesust als eb het nieuwe leven heeft gekust…

kom mijn wit spinseldier laat mij nu snel je vleugels ontvouwen heb maar vertrouwen in ons warm vluchtig luchtplezier hoppen van kelk naar kom drinken ons vol met zomerse honing rusten in wiegen op wind die ons draagt vlaagt met licht van de zon kom mijn wit spinseldier ontsnap uit mijn dromen laat het bloed maar rood stromen…

Ik laat jou, mijn liefde, vrij vliegen hoog in de lucht en kijk je na met een liefdevolle zucht want ik weet deze liefde vliegt altijd weer keer op keer liefdevol en dankbaar terug waarop we weer samen verder zweven. Echte liefde doet elkaar vrijgevig vleugels geven.…

een kleine lente ontspon zich in jouw wintercocon zon wikkelde de draden af die schaduw gaven zacht ontwaakten maanden slapen in het eerste licht dat vorm gaf in het strekken van nieuw leven zag je vleugels strak ontplooien kleuren die ontdooiden je koos als regenboog een fladderende vlucht vrij in helder blauwe lucht…

Wat weten vlinders van augustus? De buddléia bloeit, ze nemen het ervan. Je dochter kan dat eigenlijk niet aan, zo ijl, zo flinterdun haar jurk. Je bent haar vader maar kunt kijken als een man. Waar eindigen haar poten? Hoge zomen vangen wind, de zomer raakt nu op zijn bangst.…

voor heel even kruip je dichter zo komen je kleuren beter uit, blijk je bereid je te laten observeren door degene die het leven lief heeft, zichzelf troostend met de gedachte dat er meer is dan men ooit vermoeden kan…

Een Speculaasrups zei op een dag tot zijn pa: Ik wil zo graag vliegen, het geluk achterna! Dat begrijp ik, zei vader, zo gaat het met kinders Het liefst worden ze allemaal Speculaasvlinders Maar om dat te bereiken zit er niets anders op Dan eerst te muteren in een Speculaaspop…

Zijn lach verschijnt als wier in een zee van gezichten Zij dragen hun hart op de tong, schier in een spel om de scepter in een draai om de as Zijn ogen verraden het licht en hij is verrast door het kind dat in hem mee feest als de vlinder zich de bloem gunt in het open aura van de ziel en waar het beeld knielt voor zijn maker…

zij hebben luchten met lange vluchten kleur gegeven wolkten soms met groepen in een fladderend ontmoeten pas toen de zon hun kleuren bleekte en de warmte was vergeten kozen zij voor lange pozen rust vleugels nog gespreid wachtend op de wind die in meevoerend waaien voor hen een laatste rustplaats vindt…

jij vloog aan uit het donker landde op zonnestralen bleef dralen golfde kleur op muziek van de zomer fladderde verder op zigzag koers het licht tegemoet in rood ben jij verdwenen de zon heeft daarna niet meer geschenen…

Levenslang geen zon, louter kou, wind en regen. 'n Eendagsvlinder.…

Spinnen met tekens Een vlinder vol kleuren Bloemen in elke vorm vol gevoel en geuren Voor ieder een lust De zee een zoute traan De nacht de zon en maan Een zwoele wind of een orkaan De natuur geeft alles aan de liefde de moed Ze doet kwaad ze doet goed De mens die de natuur ruimt en haar niet ziet Is de natuur vol van geduld Zij die…

Kriebels in mijn buik, als vlinders fladderen ze rond. Alsof ze hun weg niet kunnen vinden, maar wel loskomen van de grond. Als een roos nog in de knop, maar die langzaam open gaat. Om vervolgens te ontwaken, en dan in een prachtige bloei staat. Als een mooie regenboog, Waarvan de kleuren niet vervagen.…

zij danst en trippelt koket op het staal van de draad vlindert speels haar pirouette op spitzen hij stapt strak afgemeten de stok in balans vangt haar dartelen in het wisselen van bewegen de laatste spagaat een lach en hand hun evenwicht houdt hij in stand…

je speelde de mooiste akkoorden liet in zwart wit kleurrijke vlinders los een vlucht in geluidloze dans op de warme lucht van de avond zag vingers de toetsen strelen voelde vleugels zacht langs me zweven dit intieme moment van dans en muziek hebben wij woordloos als onze liefde erkend…

reiken naar de verte ineens alom huivering de grootsheid als een steltloper uitbeelding van de gekooide mens, die oprijst naar de sterren de drums met hun opzwepend ritme kleuren te over, een beeldend schouwspel het reiken naar elkaar lichaamsbeheersing ten top it is all illusion lief, liefde, liefst gevangen in een cirkel van licht een vlinder…

haar dagboek haar geur over mijn huid zit ik zwijgend op het grote bed vreemd glanzen de koperen spijlen kussens en lakens koud gelaten dekens op een hoop die dag van dauw en druiven en de kraan drupt tranen op de droogbloemen in haar handen geklemd lief fluistert ze verdwalen we nog een laatste keer naar het meer het meer waar vlinders…

Lieve Lente, wat was je ver weg op zoek naar het nog niet gevonden paarse paasei. 't Kwam uit een planten- pot verstopt achter de bruine hoop Ijdele herfstblaadjes in een hoek gedreven door koude harde wind; er kwam maar geen verlossend einde, lijk kom je uit de buikvlinderkast ?…