Alle inzendingen over voorbij OR waan

denkt het hek Mensen lopen voorbij Een lekker stukje appel, denkt de merel De voorbijganger voelt aan het hek De bladeren wanen zich een windstilte De zachte wind bedenkt zichzelf Waar de wind zacht waait een zachte wind waar… (Ondertussen) Mensen lopen voorbij…

Waan der wanen. Vergrootglas. mier en mij. U lacht. Met tranen.…

ik stapte uit in sterrenvlagen hoorde ik de kosmos praten ver voorbij de maan zij eigent zich de waan van dagelijks bereikbaar aan ik wil zon de latente nova waar ons stelsel mee begon delen in haar kracht opgaan in haar pracht de oerknal delen waar alles mee begon nog zwaai ik naar sterren in nevels en spiralen zullen wij ooit…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

verder moet ik gaan, vergeten wat voorbij is, zonder wrok, haat of verdrietig zijn met scherven en stukken opnieuw beginnen…

Vocht en damp dalen neer Plots lopen wij door wolken Voorbij de tijd van wanen ’t Was mooi, maar doet zeer Vlaag en nat, ze kolken Druppels wissen tranen Als de storm is uitgeraasd, hangt in dat ene straaltje zon een laatste druppel aan een twijg Een parel blauw of is het goud?…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Laat mij nog maar even in die staat van verrukking die eeuwig lijkt te duren laat mij nog maar even in de volle waan dat waan zin heeft in ieder geval zolang de droom nog duurt…

Wij, mensen, leven slechts: in wanen! Van de ene waan in banen geleid, tot een nieuw Fata Morgana. Van geesten in hokjes, titels, cijfers, vervreemden wij van elk waarheidsgevoel! We trekken anderen maar, in de waan, die wij hebben gecreëerd, dat het dan moet worden.. .…

Wat doen ze nu, die dames en die heren? Ze drukten gratis leesvoer in mijn hand Een flyer of partijprogrammakrant Om mijn gedachtengoed te deformeren Ze leveren hun baan bij Bea in En hebben nu meer tijd voor hun gezin…

je naam heb ik nooit echt geweten de droom raasde veel te snel voorbij maar die aroma's zal ik nooit vergeten van scherpe bloesemgeuren allerlei bloesems en patchouli geuren heel kenmerkend voor jou meisje van vele felle kleuren besef hoeveel ik van je hou elke droom voelde ik mij verloren wanneer je me opnieuw verliet vele tranen werden…

Eens zullen wanen weer worden, tot wat ooit zin en zinnigheid was.…

Het is die waan van elke dag waarin menigeen altijd moet scoren, zichzelf -tot vervelends toe- wil horen, of het nou nodig is, kan of mag. Dus in diezelfde dagelijkse waan is onze huidige politiek ontstaan.…

. ------------------------------------------------------------------- uit: "Voorbij de horizon" ontboezemingen van een psychotherapeut…

'k staarde in een grauw verleden kende geen toekomst Was niet vatbaar voor 't heden Wonden van een pijnlijk afscheid nooit geheeld vervormden pijnlijk elk nieuw beeld Voorbij kwam jij raakte me aan verdreef die duistere waan Leerde me mijzelf niet meer te haten 't verleden met rust te laten 'k heb weer vrede met mezelf…

Ik waan me in een kloostertuin waar ik beknopte woorden ruik... Wat rent de tijd dit oord voorbij! De indruk, van haar reuk ontdaan, moet wachten tot de late mei: als wierook zich in bloesem nestelt, komt Zij, met ruisende kleren aan mijn fantasie tegemoet gesneld.…

Eigenlijk waan je je dan even in een andere wereld. Talloze kleuren kwamen in een zeer korte tijd voorbij. Indrukwekkend, dat is zeker. De prachtige zonsondergang voltrok zich een uur eerder logisch, want het is nu eenmaal wintertijd. Foto Dick Voogd…

je kijkt naar mij maar bent mijn horizon al lang voorbij doolt in onbekende verten ik voorgrond niet in een wereld waar de waan het spook verscheurt en vreemde geesten krijsen toch wil ik bij jou blijven als een laatste draad voor je ons voorgoed verlaat ik pak je hand je kijkt verschrikt en voelt ineens je eigen ik en lacht…

soms klapwiekt iemand de ander voorbij herkent zijn schim niet als hij in de spiegel kijkt niet de schaduw van zijn eigen wanen soms zwijgt iemand als hij spreekt valt in de leegte tussen woorden en hun betekenis voert het schuim van wrakhout hem mee soms staat iemand op varen boten stroomopwaarts klemt de hoop zich…

ik pluk de schimmen van het verleden de zoete geur nu nog zo sterk dringt in mij maar...kan niet blijven langzaam doet de tijd zijn werk…

Voorbij het elkaar woordeloos horen wij hebben verloren ik jou en jij mij Voorbij…

Een gegraven graf omkranst door bloemen een foto, een kaars, een lint, een laatste groet voorbij ... Afscheid in woorden een lied vol emotie een gebed, dat verhaalt het leven is eindig, voor eeuwig ...…

Vroeger is geweest die is voorgoed voorbij toekomst voor nieuwe dingen voor jou en voor mij. Vroeger is voorbij sta er niet meer bij stil toekomst ligt open ik maak ervan wat ik wil. Vroeger is zwart gekleurd toekomst is licht geef dan je toekomst je eigen gezicht. Vroeger is voor niemand gelijk misschien woede en pijn.…

Je hebt gekozen voor je vrijheid en daarmee niet gekozen voor mij Op de één of andere rare manier lijkt het me zelfs beter voor mij Hopelijk vind ik mezelf weer terug en krijg ik eindelijk weer rust Ondanks dat ik alles aan je mis hoe je lacht, loopt, praat en kust Eindelijk rust in mijn hoofd en lijf daarmee weer rust terug in mijn leven…

als ik voorbij dit leven ben weet ik wat er allemaal zal zijn dan ben ik voor altijd gelukkig eeuwig verlost van alle pijn eenmaal heb ik mijn lichaam verlaten maar keerde terug helaas werd door een kracht teruggetrokken ze noemden mij een vechtersbaas maar als ik zelf had kunnen kiezen was ik daar dolgraag gebleven in het witte mooie…

Terwijl het levenswerk in een ijl tempo voortjaagt langs gesprekken van de dag spelen op straat de kinderen een glimlach elkaar toe tot later en nog later heel erg moe de moeder binnenwijst. Met de verdieping onder zich vandaan geruimd spelen zij binnen verder uur hun schaduw is een vogel op de muur hun leven wordt een langzaam stil gaan staan…

Het is voorbij Maar ik hou nog van je alleen hou jij niet meer van mij…

soms lig ik wakker naast je in de nacht en luister naar de zachte fluister van je ademhaling huid aan huid, maar lichtjaren van elkaar in dit huis waarin jij en ik alleen bestonden heeft de tijd toch haarscheurtjes gevonden en allengs bleek, dat wat eerst waarheid leek, gewoon gelogen was hartstocht afgezwakt tot sleets gebeuren…

Voorbij, die leuke momenten met jou, ik weet niet meer wat ik moet doen. Je reageert nog maar heel erg flauw, het is helaas niet meer zoals toen. Voorbij, jouw warme aanwezigheid, je was er elke morgen weer. Jouw lieve woorden ben ik kwijt, en dat doet me heel erg zeer.…