Alle inzendingen over vorst des lichts

Wanneer de Vorst des lichts slaat aan de gulden tómen Zijn hand, en beurt omhoog aanzienlijk uiter zee Zijn uitgespreide pruik van levend goud, waarme Hij nare angstvalligheid, en vaa, en creple drómen Van 's mensen lichaam strijkt, en berg, en bos, en bómen En steden volkrijk, en velden met het vee In duisternis verdwaald, ons levert op haar…

uitgespreide haardos van levend goud, waarmee Hij nare angst, en slaap, en onware dromen Van mensen hun lichaam wegstrijkt, en berg, en bos, en bomen En steden vol mensen, en velden met het vee In duisternis verdwaald, op hun plaats terug brengt Verheugt hij, met de dag, de Aarde en de rivieren: Maar de andere sterren die jaloers zijn op zijn licht…

Stem des ondankbaar rotvolks, zing uit volle borst wat u bezielt, tot hulde aan uw jonge vorst (volgens John E. en Ali B. met vijftig topartiesten): ’t zal me een stamppot wezen met de W van worst!…

Wat van der zonne doortinteld de rozen de paarlende dauw is, Wat op het zodentapijt glinstrende sterrekens zijn, Wat diamant en karbonkel, vereend in der krone des vorsten, Dat is liefde, gespreid over een maagdlijk gelaat.…

mijn vervallen mond op de joodse begraafplaats geen beest te zien - moeilijke tijden op de neusplantage - schimmel en virus de straat schoongeveegd de bedwinger van de zaak des doods begraven de vorst in de grond een goede gelovige doet de zonnegroet elkaar omarmen bij de gloeiende kachel muziek en poëzie…

Kou regeert het land vorst houdt de grond in zijn greep de dagen lengen.…

Een moment aan de prille aanvang van het belovende jaar volgens teleologie ik vooruitloop onder een lichte vorst; op sneeuwwitte tegels plots mijn schaduw glijdt in gebaar, licht van glijdende mobiliteit de verlichte toekomst morst.…

Vorst aan de grond kleurt het landschap grijsgroen in het vroegste licht hervat ik het leven ben op weg en ontmoet groet vroege vogels nog diep in hun kraag vorst aan de grond hangt koud boven het land kleurt het leven tot waas ik ontmoet snelheid als een schim uit de mist groet geschrokken wijs op mijn voorhoofd en raak onzichtbaar…

overtuigd geloof daar, in het licht des aanschijns verblijft geweten…

In de frisse blauwe hemellucht Straalde de warme gele lentezon Op het prachtige prille bloempje Ze kwam kijken naar het wonder Maar toen het ‘s nachts vroor Was ze alweer kopje onder…

ik breek stukjes ijs bouw als vorst met water vol vuur mijn doorzichtig paleis wind vlaagt met sneeuw hoge muren rondt torens als pegels met noordooster gesels bij licht van de maan vriest mijn paleis naar kou van de sterren wachtend op jou jij bent de vrouw die het hart van de vorst zal ontdooien jij bloeit als lente met…

Is vorst Breken scherp en helder de stenen rijen Wegen scheuren Schel schelt de schel Van de trem in de duizelruimte Hoge hoepel Staalhemel staalhelm Naar klare spanbanen strammen stappen Laarzen slaan de straat tot luide ruimte Is vorst Breken stenen scherp Slaan laarzen klaar Schellen de schellen schel helder helder helder…

Er zat een vrolijke pad op een paddestoel te Padua, via het achtvoudige pad vond hij een pad naar verlichting en van geluk kwaakte hij aan een stuk door. Men zei dat hij paddestoelen at maar dat was lasterpraat en behoorlijk dom want niemand vroeg hem wat hij at want hij at namelijk Niets.…

als de wereld tot haar oorsprong waait haar zomen rond wolken, de avond achter rood omrandde schemer zal ik vogels vragen terug te kijken naar haar jonggeboren tijd te zingen tot ze kwijt geraakt zwijgen omdat water ramen kneedt in vijvers vol winter sneeuw betaalt wat twijgen hun flinterdunne tol…

Er zat een vrolijke pad op een paddestoel te Padua, via het achtvoudige pad vond hij een pad naar verlichting en van geluk kwaakte hij aan een stuk door. Zijn koningin, ook een pad, ging samen met hem op pad om padvinder te worden, men zei dat zij paddestoelen aten, maar dat was lasterpraat en behoorlijk dom, want niemand vroeg hen…

Bevroren wegen Nevel en kou Sluiers die voortbewegen Damp uit een vossenbouw Een dikke tak kraakt Een eenzame vogel die de weg is kwijtgeraakt Sferen van verlatenheid Rijp over een heidevlakte uitgespreid De weg langs kale kruinen Een verlaten wandelaar in de verte aan het struinen De sferen van verlaten Maar de vos in z’n hol houd…

Zo streng was de vorst. Mijn hersenen leken te krimpen. Een dikke ijslaag waarin de jaren diepe groeven gesneden hadden bedekte mijn hart. Van ver in huis klonk een kinderstem. Door het venster zag ik vogels scharrelend op de voederplank. De dooi zette ogenblikkelijk in.…

Zijne majesteit wipt verwoed met zijn staartje we krijgen weer vorst…

Vorst.... heeft nog iets voor ons in petto Korst van sneeuw weer open gekrabd? Of misschien.... meer dan een nacht ijs met ijzige wind als een lint door een kil Hollands landschap de lange afstand-schaatsers tot gerief? Zal zijn regeerperiode kort of lang van duur zijn?…

In de boeiende Tom Poesverhalen komt steeds een vereerd iemand naar voren, laat zich, ofschoon overleden, graag horen, mag sterke bewondering behalen. Zijn beschouwen en goedvinden stralen bij elke beleving, gaan nooit verloren, zullen alle avonturen bekoren, geven raad tijdens moeite en dwalen. Heer Bommel is trots op het uitdagen van…

weer heel even vorst en iedereen glijdt voorbij: de koning en jij…

teer winterklokje strenge vorst daarbovenop met witte mantel…

'Ik ga voor biologisch,' zei de vorst, 'en eet slechts scharrelvlees en scharrelei.' Van alle landbouwboeren eiste hij, dat koren biologisch werd gedorst. Er kwam een kippenbatterijverbod. Gemeenschap die de groene koning had, was steeds des scharrelvlezes, immers dat biologeerde hem en bood genot.…

Hedentendage alsmede een groot deel van de hiernavolgende dag des heren waart een etmaal lang op vleugelen van gezang aangezwengeld door Aiolos de god der winden gehuld in licht doorschijnende rafelrandige franje, vanaf zijn hoge zetel op de kale rotsen van Aiaia een licht aangewakkerde heliotrope nevel over de malssappige rundernitraatrijke…

Twee vorsten zijn in vete en des twee legers aan het kampen, twee volkeren aan het lijden van des oorlogs bloedige rampen. Maar 't schijnt vorst A is zekere dag blijmoedig opgestaan: het zal een staatsman loos en boos van vrede spreken gaan.…

Weer komt het licht op ons pad Weer wordt de dag minuten langer Weer worden vorst en winter banger Trekken zich terug in zoom en vaart Proberen licht en zijn gloeien te weerstaan Achter bomenrij in bosschage,struikgewas verheimelijken verlies Verschijnt de eerste zanger heft lied van lente aan.…

ik dans langs de schuine kant van licht dat gebroken is door de eerste kou in rijp en vorst de lucht strakt helder in een ijzige noordooster in tinteling kleurt huid van blauw naar rood de wereld in het wit is scheppings groot…

je waaide sneeuw witter dan de winter ooit ontdooide ik rijpte hoog in bomen door de strenge vorst kristalliseerde in jouw kleuren toen ik zon als eerst zag komen maar vervaagde door jouw sneeuw die ons licht in diamant verstrooide…

Klein als je bent, vliegen kan je, hoe vaker ik je zie, des te bozer maak je me, hoe harder ik sla, des te sneller kom je terug, ik weet wat je van me wil, één keer is niet genoeg, je wil meer en meer, en geeft me een jeukend gevoel, donker en ik hoor je, donker en ik voel je, licht en ik zie je, licht en ik vermoord je, jij was…

Mij kwelt deze dagen de eerste lichte vorst. De zomerkleren weg, weer het wild gepruts met knopen, oorwarmers sjawls en wintermaand en elke dag weer stamppot met Unoxworst. De vreselijke regelmaat der dingen; Ik kan een golf van walging niet bedwingen.…