schitterende blauwe ogen
nog adem je geen woord
maar in de verte is het
eerste wolkje opgedoken
jij schetst een landschap
waarin ik mij kan vinden
met tal van bekende dingen
zacht kabbelt je verhaal
naar nieuwe oorden met
tal van andere woorden
bomen ritselen nieuwe ruis
kleur en geur belanden in
totaal verschillende handen
hun vreemdheid…
Het sluipt, kruipt
Brengt ongenoegen
Ongevraagd ongewenst
Drijft het feilloos de wig
Geen lieflijk verleden
Vreemdheid tiert alom
Dan overgoten met gif
Drijft men getergd uiteen
Verliefden pakken elkaars hand
Het sluipt………
We delen dezelfde wereld
en kennen wensen en verlangens,
zoals iedereen,
toch is ook ieders wereld anders
en ken ik er zelfs geen een;
niet eens de mijne...
Wie leeft in de wereld
van de muziek
leeft van tonen en klanken,
wie woont in verf en tinten
van licht en klaarte
vindt geen gehoor
bij de bankdirecteur en de centen,
en niemand…
het patina
van deuren lijsten
stijlen knoppen
en vensterbanken
maakten als eersten
contact met de mens
in voorzichtig tasten
naar verstaanbaarheid
met een dieper voelen
in emoties en een
scherper beschouwende
blik dan normaal
het raken van de
wereld rondom
ervaarde de mens in
vreemdheid bedreigend
toen inhoud
onze communicatie…
Mijn hart durft nog niet echt, maar zal ook
moeten leren de vreemdheid te verdragen.
Wie kent al de mensen, wie kent zichzelf?
We leven omgeven door een groot mysterie.…
een waas van blekend blad
de geur van oud geworden lucht
onaangenaam en bitter stil
bewegingsloze ruimte
zijn wereld is op slot
hij lijkt vergrendeld
voor alles wat naar binnen wil
slechts flarden van rumoer
dringen angstaanjagend door
vreemdheid gevend aan de ruimte
hij zit daar stil en bijna stijf
hij is alleen zijn oude lijf
zijn geest…
Een pasgeslepen wereld toonde nog
In land en water en verborgen einder
Haar vreemdheid, maar geen aanvang van bedrog.
En ook wij beiden waren, bij 't beginnen
Van zulk een nieuwe reis, in hoop en schroom,
Als zonder zonde, als met gebade zinnen
Open naar 't waken en nog vol van droom.…
Wat vreemdheid is kan wel een herfstdag leren.
Onrust, onvrede, misverstaan en onmin,
alles wentelt weer en draait maar verder.
Toch is er ook de kleine verzoening, met
zichzelf en met het leven. Vrede.…
71
Bezig met laden