Netgedichten

netgedicht (nr. 41.361):

eenzaam

een waas van blekend blad
de geur van oud geworden lucht
onaangenaam en bitter stil
bewegingsloze ruimte
zijn wereld is op slot
hij lijkt vergrendeld
voor alles wat naar binnen wil
slechts flarden van rumoer
dringen angstaanjagend door
vreemdheid gevend aan de ruimte
hij zit daar stil en bijna stijf
hij is alleen zijn oude lijf
zijn geest is ingeslapen
en hij schikt zich in zijn eenzaamheid
zo vond ik hem
de ramen gingen open
zijn geest werd wakker
zijn lichaam weer actief
en nu
hij is mijn vriend zo lief