Netgedichten

netgedicht (nr. 28.141):

Verzoening

Nu de herfst begint vandaag en de bladeren
vallen, niet enkel in de natuur maar ook
in ons aanvoelen, ons verlangen naar
vrede en rust, nu komen ook de najaarsstormen

in heftigheid aangewaaid. Wat kan er toch in
mensenharten omgaan aan wanhoop, vrees en onrust;
hoe kan de lucht betrekken en ineens is weg het licht,
het tintelende, stralende, betoverende schijnsel.

We kunnen niet eens onszelf begrijpen, hoe
moeilijk is het dan om in te voelen hoe
een ander denkt en hoe de dagen worden beleefd.
Wat vreemdheid is kan wel een herfstdag leren.

Onrust, onvrede, misverstaan en onmin,
alles wentelt weer en draait maar verder.
Toch is er ook de kleine verzoening, met
zichzelf en met het leven. Vrede.