Alle inzendingen over vroeger OR omzien OR nostalgie

spelende kinderen laten me denken waar is die tijd, waar is mijn jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

oranje rood boog klaproos en voor de indringend zacht harige stam stoof wind als cirkeltjeskind waar muziek in lieflijke composities en akkoorden van vroeger hedendaagse werkjes vertolkten nog kleppen de kerkjes warme nostalgie in bewierookte ruimtes roetten kaarsen een eeuwig verre pilaar…

Ik zei het kan geen weemoed zijn Geen heimwee, wens naar vroeger, vlucht, Nee, die melancholie is lang verloren Die pijn van terugkeer, nostalgie: Voorbije scènes d'une folie, Een dwaasheid waar ik niet van wist tevoren Een wild fantoom stijgt op, muziek Uit lang vervlogen erotiek Een lief refrein laat mij opnieuw bekoren 31 maart…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Stoeien met de tijd, omzien in nostalgie. Heeft iemand nog de regie?…

Over jeugd en vroeger spreken ontlokt steeds een vleugje poëzie om herinneringen los te weken en zalig te wentelen in nostalgie.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

de vernieuwde slang kronkelt zonder omzien weg van haar oude huid…

Omzien naar elkaar is liefde om op weg te zijn en jezelf te vinden in elkaar…

Nog even, dan begint een kersvers jaar Dat tijd voortdurend doortikt, blijft een wonder Hoe lui er soms mee omgaan, is bijzonder Want kijk, straks staat regering weer mooi klaar En doet met quasinieuw elan haar best Op wat zij eerder grondig heeft verpest…

groen zijn zinnen woorden geuren vleugjes dennenboom strofen kleuren in licht onderscheid de kerstfeestdroom tussen piek en kruis huist nog de nostalgie van vroeger dagen ooit bracht een ster het licht van ver met vrede en het kind maar de stal is al lang opgeruimd herders met de schapen klaar kerst kan beginnen maar diep…

Een schok van herkenning Alweer op drift Een kreet uit het verleden Vergeten in een schrift God, ik kan de wanhoop voelen Het druipt haast van elk woord Verlopen in geel vergoten tranen Maar door niemand ooit gehoord Wat was ik jong toen Ik zie mezelf nog zitten Nog zoveel om naar uit te kijken Nog zo weinig om in te spitten Verse…

In mijn prille wonderjaren zat ik naast hem op de bok. De teugels in zijn ruwe knuisten spanden zich een beetje op als we plots het oogstland kruisten en hij 't paard tot stilstaan trok. Hij sloeg een grote handdoek open en we aten op gemaaide gras. Bij een boterham met siroop vertelde hij dan steeds verhalen, als het heimwee hem besloop…

Kom m'n liefje, kijk eens even, kijk hoe wind speelt met je haren, kijk, hoe fier ik naast je zit, kijk hoe fier, nog in zwart-wit. Kijk hoe jong we toen nog waren. Weet je nog toen bij het water waar we bootje wilden varen, dat er van die eerste zoen iemand een foto maakte toen. Kijk toch hoe verliefd we waren. En hier, net voordat we trouwden…

in de kamer stralen alles op zijn vaste plaats alleen de ogen van de hond zien moeder koffie halen zo droom ik over jeugd de eindeloze dagen waarvan de avonden die knusheid gaven een eenvoudig tafereel huis en straat met vaste waarden waar mensen nog betrouwbaar waren soms zie ik op film of teevee een korte flits van toen mijn nostalgie…

Dat wat ik mij herinner blijkt een leugen, Wat op mijn netvlies staat is zelden waar, De - logische - conclusie valt mij zwaar, Vertrouwen kan ik niet op mijn geheugen. Wat na verloop van tijd gewoon gebeurt, Herinneringen worden vaak gekleurd.…

vond op zolder een lappenpop in een kartonnen doos gezicht versleten door vele jaren het knuffelen vergeten heb haar opgepakt de kleding weer op orde gebracht samen gepraat de tijd heeft stilgestaan niemand had haar aangeraakt nu in een nieuwe wereld vol vertier kijkt zij bedroefd er is niemand om te spelen hier…

De winkeliers van vroeger zijn niet meer. Toch denk ik nog vaak aan hen. Wanneer ik als anonieme consument, door anonieme supermarkten loop.…

Weet je zelf wel wat je aanricht weet je zelf wel wat je doet want weet je, dit is ongekend En nu, na maanden vraag ik me af of je het zelf wel door hebt Schat, weet je zelf wel wie je bent?…

aan de wind als was het je laatste wens In mijn herinneringen voel ik weer je huid, zo zacht en in mijn dromen raak ik je aan Je schaterlacht, maakt me weer verliefd die lieve blik herken ik nu nog in je kind Vier maanden zonder jou hebben mij veranderd ik ben een ander mens, ik heb mijn grenzen verlegd Want waar ik vroeger…

Strand, zon en zand, twee voeten langs een waterkant Golven omspoelen in een leeg bedoelen, wat leeft in mijn hoofd Sprak mijn hart tot mijn verstand; ik heb mezelf maar wat beloofd.…

Ik neem alvast een stap naar morgen ik kan niet blijven wachten, ik moet verder Als jij ook zover bent hoor ik je wel maar als ik jou was zou ik nergens meer op rekenen, ik maak me in ieder geval geen zorgen. Alles heeft me al veel te lang geduurd zo kom ik ook niet verder, en ik wil vooruit Goed, het is je gelukt, ik ben toen onderuit gegaan…

Vandaag groet ik hen, die niet gaven wat ze beloofden En ik groet haar, die niet was wat zij nooit zal kunnen zijn En hem, die maar niet wil snappen, dat hij het nooit begrijpen zal. Dus, bij deze, gegroet.…

Het is en blijft natuurlijk wel een beetje gissen of jij nog weet wie ik ben of was of wat ik in je leven was. Het is misschien ook wel een beetje dom normaal kijk ik niet zo heel vaak om maar ik was gewoon benieuwd of je mij zou missen.…