Alle inzendingen over wat er komen gaat

zonlicht kust de zwaan die haar veren oppoetst voor de dag die komen gaat andere gevederden schrijven geschiedenis in de lucht die onleesbaar lijkt doch verstaanbaar is voor hen die in geheimtaal converseren zij lieven liever…

voor de opkomende storm schudt zijn kont, in afwachting van wat komen gaat kan ik de klok er vandaag op gelijk zetten of zal ik nog even wachten het gekletter zal niet van de lucht zijn evenals mijn vuurwerk (wat ik achter de hand hou)…

Als het niet zo nodig meer moet De zon en maan En jij die eeuwig zwoegt Treft geen zwijgen noch traan Geen pen zal buigen nu nog Het zeker weten verdwijnt Maar toch Creëren is weten Wat nooit komen gaat Laten we veranderen Ach je weet hoe dat gaat…

ik kon geen stappen doen in de wereld van glas als dat breekt vergeet het zijn unieke vorm is voor altijd geweest er is geen geest want de schaduw bij glas is wat was en komen gaat het nu is gevat in iets dat zich subtiel laat zien als entiteit zonder tijd ik doe geen stap voordat wat is ook zijn reflecties heeft in wat is…

Dit is ons collectief geweten, opdat we niet zullen vergeten, wat was en wat er komen gaat, ik sta paraat.…

Men sprak dit jaar van normen en van waarden Van tot hier en verder niet, de maat is vol Van de prijs, de pil, de rekening, de tol De haat, de hel, de wanhoop en de haarden Maar dat het einde komen gaat van Studio Sport Zegt dat een tijdperk afgesloten wordt…

wit - woordeloos wachtend op wat komen gaat zwart - zwijgend als het graf geel - genadeloos, onontkoombaar glanzend rood - rauw, rusteloos roepend om hier en nu blauw - barmhartige bescheidenheid groen - gelaten groeiend en geurend…

ik wil mee ontsnappen uit kilheid en regen mee met de wind gedragen worden door vlagen los van de aarde genietend als kind zorgeloos in verwondering voor wat komen gaat en dat wat je achterlaat maar ik weet dat ik droom droom als een kind in een huis zonder wind…

tegelijk was ik heel gelukkig en dacht alleen aan haar maar toch was ik bang bang voor wat er komen gaat…

ik herfst met je mee met mijn pallet vol kleuren schilder ik de herfst neer gewapend met kwasten van ieder formaat ga ik de strijd aan met de zomer kleuren wil ik je net zolang tot dat ik je ontgoocheld heb en jij je overgeeft aan dat wat komen gaat…

hartverscheurend het geluid dat jij voortbrengt in jouw vroege leventje door dramatische keuzes word je met stress gevoed welke onschuld vermoordt liever had je twee veilige armen om je heen die jou behoeden voor al wat komen gaat…

Zacht kabbelende gevoelens vervullen de dagen met gedachten aan wat nog komen gaat. Soms angst Soms ongeduld Soms blijheid Maar wanneer begint Onbezorgdheid Tevredenheid Vrijheid? Het is een fragiele glinstering over een zee van hoop in je hoofd.…

een zelfbewust gezicht de blonde haren uitgelicht door voorjaarszon een lach die lente straalt ondeugend in passeren haar lange benen veren in een galant onthaaste tred zij is wat komen gaat die kou en winter achterlaat al spelend met de zomer…

Over de velden ligt een sluier alsof die mij zeggen wil: bedek, vergeet wat is geweest en til gedachten op naar nieuw, toe kijk nog eens, probeer het, vol verwachting, als een kind naar al het nieuwe wat nog komen gaat. -----------------------------------…

De zender doet van alles vlot verslag, Dus wilde men zich vast maar voorbereiden, Op wat nog komen gaat: het eind der tijden, Ik zag de film voor die bewuste dag. De mooi hymne zong ik mee, terstond, Omdat ik ’t oprecht het einde vond.…

haar ogen zo zwart als kool kijken mij aan brandend op mijn lijf mijn handen knellen van het nylon koord in de verte hoor ik het knallen van de zweep en het rammelen van de kettingen ik wacht volledig machteloos op wat komen gaat alle tijd om mijn zonden te overdenken…

wat komt en komen gaat stille stand is gezichtsbedrog is stille doorgang alles b'weegt men wordt bewogen wat men woog is een bevinding voor later blaad'rend in stamboeken de verhalen die in aantocht zijn nu al zijn verteld straks als alle dagen zondag zijn er geen verhaal meer is…

zij verkleurt zich in de herfst opdat de winter haar niet vangen zal armen wijd gespreid geeft zij zich over aan wat komen gaat een blad dwarrelt z'n laatste gang waar het tezamen met haar een liefdevol tapijt vormt dat de wereld kleurrijk omarmt…

het gebroken glas in scherpe scherven op de vale tafel buiten valt emilia de nachtvlinder dronken op het plaveisel dat glinstert van de regenval ze zoekt het wankele huis waar het kind versteend in het donker wacht op wat komen gaat als ze binnenvalt…

Zeven juli tweeduizend en vijf Weer een dag die de boeken ingaat Als een dag waarop we stilstonden, stijf Bevroren van angst en vol van haat Haat voor het niet weten Niet kunnen voorspellen wat er komen gaat Wie heeft dit op zijn geweten En weet hij wat voor verwoesting hij achterlaat…

In de tijd die komen gaat, heb ik een goede raad: weet uzelf te vinden, in de ogen van uw beminden.…

Alles ontsproten aan gedachten Alle aktie, alle pijn Wat is er natuurlijk In dat altijd bezig zijn Zit echt alles in je Of verlies je soms jezelf Zit je stil te wachten Op wat komen gaat vanzelf Wat je wil, moet je ontdekken Niet door rennen of door sleur Maar door stil en open Dan ga je door die deur…

Bang voor alles wat er komen gaat, of wie me bij daglicht weer verlaat. Bang voor koude donkere nachten, waarin ik eenzaam en alleen, om alles wat ik in mijn hart heb, stiekem en heel zachtjes ween.…

zelfs noten kleuren blauw in dit licht, zorgvuldig opgehangen aan een zijden draadje schitteren ze daar aan de horizon, stil genietend van wat komen gaat vliegt de maandag stilletjes voorbij nog voordat de dinsdag haar entree heeft kunnen maken zullen zij opnieuw van zich doen spreken…

de vergankelijkheid wordt duidelijk zichtbaar nu het ineens slecht met je gaat, eis je ondanks alles toch een glas cola als een engel met vleugels lig je tussen de kussens van het te grote ziekenhuisbed blijkt jouw wil sterker dan je lijf dat moe is, happend naar adem heb je je over te geven aan wat komen gaat maar niet zonder slag of stoot…

Voorgevoel en weten, wat er komen gaat, angst, pijn , verdriet, is wat het achter laat. Huilend, moe gestreden, buig ik uiteindelijk mijn hoofd, en leg me neer bij dat niet kan, waarin in altijd heb geloofd.....…

als ze na jaren weer de kamer inloopt ziet ze hoe de scherven stille getuigen zijn vergeelde gordijnen hangen roerloos vergeten door de tijd die naar binnen schijnt 'n spin heeft zich strategisch in de hoek genesteld ziet hoe zij de stofzuiger pakt en wacht op wat er komen gaat…

Om te overleven naar morgen, niet wetend wat er komen gaat... nog gevuld met onzekerheid, benieuwd wat er je te wachten staat... Heden is het nu, van wat er nu gebeurt, en wat je kent maar het is ook een stuk verleden, dat je heeft gemaakt tot wie je nu bent.…

ik vlij je neer op de tonen van de liefde aanschouw hoe jij kijkt, en voel hoe die ene blik mij doet smelten liefdevol streel ik jouw warme gezicht waarin twee pretoogjes genieten van al dat komen gaat, zachtjes kus ik jouw lippen…

als 'n sidderslang kruipt het gevoel van eindigheid langs mijn benen omhoog de schrik slaat me om m'n hart, en zou je willen beschermen voor wat komen gaat alle gevaren doen verdwijnen daar ik je nog lang niet missen kan hou ik je vast in gedachten zodat ik je voor altijd lieven kan…